Onii♥Kiss: Onii-chan, Where’s My Kiss?

Het zal je allicht al opgevallen zijn, maar er is een groeiende interesse in de incestkink. PornHub post jaarlijks statistieken van hun bezoekers en daarin valt te zien dat steeds meer mensen zoeken naar moeder, vaders, dochters, zonen, broers en zussen, al dan niet met het stief-voorvoegsel. Vermoedelijk heeft dit te maken met het verboden aspect ervan; de spreekwoordelijke verboden vrucht waar je enkel naar mag kijken, echter geen hap van mag nemen. Toch wordt er heel luchtig over gedaan in de meeste games die dit onderwerp aanstippen. Er wordt erkend dat het moreel gezien niet geaccepteerd wordt, maar ach, als ze maar gelukkig zijn toch? Sisterly Bliss: Don’t Let Mom Find Out, een van de eerste erotische titels die ik mocht recenseren voor GameQuarter, durfde het aan om daadwerkelijk in de ethische zijde te duiken en die ervaring is er een die me is bijgebleven. Zoals de subtitel al weggeeft, is het ergste wat hier kon gebeuren dat moeders erachter kwam dat de kinderen wel heel…close waren.

180 graden

In Onii♥Kiss: Onii-Chan Where Is My Kiss? is dit niet iets waar de kroost zich zorgen over hoeft te maken. In huize Seguchi, bestaande uit een single moeder, haar oudste zoon en vier jongere dochters, is men namelijk wel gewend aan wat intimiteit. Elkaar kussen wordt er van jongs af aan met de paplepel ingegoten en de vijf dames grijpen elke kans aan om speeksel te wisselen met de man des huizes. Als een begroeting, een bedankje of gewoon als een teken van affectie worden de lippen op elkaar gedrukt, waardoor de familie veel closer is dan je bij meeste gezinnen zult zien.

Dit is op zichzelf geen probleem. Kussen bij wijze van begroeting is in meerdere culturen normaal en dit is slechts een verlengstuk ervan. Onze held, welke in de game enkel wordt aangehaald als onii-chan, is als gevolg ervan echter zo gefocust op het welzijn van zijn zusjes, dat moeders het nodig vindt om in te grijpen.

Niet dat ze problemen heeft met het kussen overigens. Zij is het echte lebbermonster en is er niet vies van om bij een simpele kus een tong naar binnen te schuiven om iemand stil te krijgen. Zij is echter ook de baas van Seguchi Antiques, een antiekwinkel die het inkomen van het gehele gezin voorziet en waar onii-chan nu feitelijk de boel runt. Klaar om het helemaal over te nemen is hij echter nog lang niet en op de huidige koers zal hij ook nooit op dat punt komen. Hij spendeert elke avond met zijn zusjes en zij zullen hem nooit lang zat met rust laten om hem te laten studeren. Onii-chan wordt daarom naar het huis dat aan de winkel vastzit verbannen, waar hij in zijn eentje moet studeren tot hij zijn formele papiertje kan behalen.

We maken er een wedstrijd van

Omdat mama Seguchi ook wel begrijpt dat het gezin volledig uiteenrukken niet werkt, zitten er maren aan deze regel. In de ochtend, voor de winkel opent, mogen ze elkaar zien. In de middag tot etenstijd is dat ook prima. Maar daarna is het feest afgelopen. De enige uitzondering hierop is één zusje dat hem een toetje mag komen brengen, welke in Japan traditioneel niet direct na de maaltijd wordt genuttigd. Wie dat is, hangt af van wie hem gedurende die dag het vaakst heeft gekust.

Dit idee van mama zou in theorie kunnen leiden tot felle rivaliteit tussen de vier met hun broer geobsedeerde zusjes, echter dit valt in de praktijk gelukkig wel mee. Er is wat vriendelijke competitie, maar iedereen wordt evenredig gekust door de dag heen. Enkel wanneer je op het punt staat te vertrekken voor je studiesessie mag je slechts één kus geven en die bepaald met wie je vervolgens de avond doorbrengt.

Drie keer is scheepsrecht

Wie ervaring heeft met visual novels, zal deze keuze herkennen als het moment waar de common route overgaat in de character route. Behalve dat dit niet helemaal juist is. Je kunt van dag tot dag een ander bezoeker kiezen en pas wanneer je een van de zusters driemaal over de vloer hebt gehad, word je vergrendeld in haar route. Dit betekent dat dat de common route langer of korter kan zijn afhankelijk van je keuzes. Geniet je echt van het slice of life-aspect? Dan kun je negen dagen ervan zien als je jouw kusjes goed verdeelt. Wil je vooral actie hebben? Dan kun je jezelf al na drie dagen binden. Het is een bijzondere manier om de route verdeling te doen, maar persoonlijk kon ik het best waarderen, zowel de wijze als de dagelijkse dingen.

Dat deze familie niet echt normaal is, dat is een feit. Daar kan en mag geen twijfel over bestaan. Het zijn echter ook karakters bijzondere persoonlijkheden, wiens unieke kanten beter uit de verf komen als je de tijd leert om ze echt te leren kennen. Ik ga je echter niet vertellen hoe je van je spel moet genieten en met dat wordt het tijd voor:

De character routes

OniiKiiss bevat vier character routes, twee variaties op de harem route en een korte sideroute die ik niet ga verklappen. De eerste zijn echter de belangrijkste en daarom is het tijd om de cast eens even voor te stellen.

De oudste van het stel is Asahi. Zij is de typische oudere zus. Ze is vrolijk, zachtaardig en gefocust op het welzijn van haar zusjes, maar ook een tikkeltje onhandig. Ze is degene die het langste in deze omstandigheden leeft en het meeste zicht heeft op hoe hun unieke huisregels impact hebben op de jongere drie zussen. Ze zit zo op een lijn met haar oudere broer, dat een blik of een half woord genoeg is en samen houden ze de boel in het gareel als hun moeder weer ‘s middags ligt te slapen of van huis is.

Mahiru is de op een na oudste. Zij is meer een moederlijke aanwezigheid dan de daadwerkelijke moeder, waarmee ik bedoel te zeggen dat ze zichzelf wegcijfert om de andere gelukkig te maken. Ze is de kalmheid zelve, echter heeft ze soms daardoor wel moeite om zich te uiten tegen iedereen behalve haar oudere broer.

Yayoi is de meest complexe van het stel. Ze is helemaal gek op haar broer en zussen, maar is zich er pijnlijk van bewust dat hun gedrag abnormaal is. Daar ze een muurbloempje is, wil ze niets liever dan ‘’normaal’’ zijn, zelfs als in het indruist tegen haar eigen wensen. Ze forceert zichzelf om shows te kijken die ze niet leuk vindt en haar broer anders te gaan noemen. Het gevolg is een typische tsundere die A zegt, maar B wil, maar verlegen en boos wordt wanneer ze B krijgt. Het is een werkelijk vermoeiende trope, waar de game zelf ook de draak mee steekt.

Last, echter zeker niet least, is de jongste van het stel: Saya. Zij is een eekhoorn in het lijf van een jonge meid, die zelden stilstaat of stil is. Van alle zusjes toont zij haar affectie het openlijkst, maar is ze zich ook het minst bewust van hoe het overkomt op anderen.

Vier variaties

De vier zusjes zijn dus heel verschillend, echter hebben ze ook genoeg overeenkomsten. Alle vier adoreren ze hun onii-chan, maar door hun opvoeding is de grens tussen familiale liefde en traditionele liefde vervaagd. Hier zijn ze zich allen tot op zekere hoogte bewust van, al is het pas eens ze door de nieuwe regels een-op-een-tijd krijgen dat ze dit ieder op hun eigen manier leren beseffen en vervolgens onder ogen moeten komen. De game maakt er een punt van om dit bij ieder van hun een ander proces te maken, maar eens die horde genomen is, gebeurt er qua character development nog maar weinig en krijg je vooral een hoop seksscènes die elkaar in hoog tempo opvolgen.

In veel games zou ik hier een probleem mee hebben. Onii♥Kiss neemt echter van tevoren ruim de tijd om diens characters tot leven te brengen in zowel de common route als het begin van de character route. Hierbij implementeert het slim de andere zusjes en minor sidecharacters om de morele bezwaren van de veranderende relatie met het zusje naar keuze naar voren te schuiven en zo tegenwicht te bieden aan de prominente narrative dat een uiting van liefde niet gebonden moet zijn aan een maatschappelijk referentiekader.

Om terug te komen op het Sol Press-verhaal waar we deze review mee begonnen, is het belangrijk om hierbij te vermelden dat de NekoNyan-versie op enkele fronten anders is dat de game die enkele jaren geleden door Sol Press is uitgebracht. De belangrijkste hiervan is dat de game voor een enorm zacht prijsje wordt uitgebracht om de verkoop te stimuleren. De prijs verschilt een beetje van storefront tot storefront, maar voor minder dan $15 heb je een game van ruim twintig uur als je alle paden wil bewandelen, dat wel aan alle audiovisuele standaarden voldoet van games die traditioneel in een veel hoger prijssegment zitten. Laten we hopen dat dit voldoende is om Tinkle Position alsnog een leuk zakcentje te laten verdienen aan de Westerse release, want met een game als deze hebben ze het meer dan verdiend.

Conclusie:

Dat Onii♥Kiss zich moreel in gevaarlijk water bevindt, dat moge duidelijk zijn. Maar wie hier langs kan kijken, zal een oprecht boeiende visual novel vinden die op realistische wijze omgaat met een moeilijk onderwerp. Dit doet het bovendien in zeven routes, die goed zijn voor een dikke twintig uur aan gameplay. Dat is heel netjes gezien wat je ervoor betaald en helpt Tinkle Position om het Sol Press-fiasco te boven te komen.