Orcs Must Die! 3

Wie de titel ‘Orcs Must Die! 3’ zou ontleden, zou verschillende conclusies kunnen trekken. Ten eerste hebben we het over, waarschijnlijk, het derde deel in de serie. Daarnaast zijn de makers hoogstwaarschijnlijk geen fan van orcs en hebben we te maken met een titel met lichtelijke, agressieve invloeden. Wie de trailers bekijkt, weet echter dat Orcs Must Die! een luchtige franchise is, waarin humor de boventoon voert. Die humor gaat gepaard met het structureel afslachten van orcs en anders gespuis, want ja, ze moeten simpelweg sterven.

Wanneer dit namelijk niet gebeurt, dan doe je iets fout. Orcs Must Die is een action-tower defense game, waarin jij moet zorgen dat de vijanden niet bij de Rift komen. Doen ze dit wel in grote getalen, dan is het game over. Om te zorgen dat het niet zover komt, kun je de route die de vijanden afleggen bezaaien met een grote variatie aan zogeheten traps. Denk aan vlammenwerpers, messen die uit de muur komen en sneeuwkanonnen. Elke vijand heeft zijn eigen zwaktes, waardoor een variatie aan traps geen overbodige luxe is. De game lijkt erg op het eerste en tweede deel van de serie en wat minder op Orcs Must Die!: Unchained. Daar was onder andere een populaire Siege Mode aanwezig, iets dat in afwezigheid schittert in dit deel.

Liever samen dan alleen

Orcs Must Die! 3 speelt zich twintig jaar na de gebeurtenissen van het tweede deel af. Het iconische figuur Max is nergens te bekennen en twee jonge helden hebben zijn rol overgenomen. Ik zou het verhaal hier verder uit de doeken kunnen doen, maar in de praktijk trekt het op niets. Het is verschrikkelijk saai en nietszeggend, maar daar speel je het spel ook absoluut niet voor. Elk level word je weer geconfronteerd met een nieuw gangenstelsel waardoor de orcs gaan aanvallen. Vaak heb je ook te maken met verschillende kanten waar de vijanden vandaan komen. In de eerste waves wordt vaak gebruik gemaakt van één startpunt, waarna er steeds meer deuren geopend worden en de orcs van alle kanten komen. Het is fijn als je op dat moment een sparringspartner hebt die met je meedenkt over wat de beste strategie is om de Rift te beschermen.

Want die mogelijkheid biedt Orcs Must Die! 3. Je kunt met z’n tweeën de levels trotseren. Daar is de game eigenlijk ook wel een beetje voor gemaakt, daar het verhaal ook op twee personages is gebaseerd. Daar komt nog eens bij dat het in sommige levels uiterst handig is dat je kunt opsplitsen, want die verschillende deuren houd je het liefst allemaal goed in de gaten. Alle munten die je verzamelt, zijn alleen voor jou. Je krijgt allebei bonussen voor het afronden van waves, maar wat je verder oppikt is voor de eigen portemonnee. Hierdoor kan het soms voorkomen dat de één wat meer geld heeft dan de ander, maar in de praktijk bracht dit weinig problemen op.

En weer een orc, en weer een orc…

De vraag is of een game als dit wellicht niet snel repetitief wordt. Het antwoord daarop is lastig te geven. Wie een tower-defense game koopt, weet wat hij krijgt. Er is variatie in vijanden en levels, maar niet echt in gameplay. Als je dus snel klaar bent met het concept, dan moet je Orcs Must Die! überhaupt niet aanschaffen. Als je wel dol bent op tower-defence games (zoals ondergetekende), dan zit je met deze game goed. Naast de campaign met een flinterdunne verhaallijn is er een nog een extra kleinschalige campaign beschikbaar en de modi Scramble en Endless. Laatstgenoemde laat zich al snel raden: je kijkt simpelweg hoe lang je de waves die op je afgestuurd worden kunt afwenden. Scramble gooit wat geluk in de mixer. Je krijgt vijf waves lang namelijk te maken met buffs en debuffs. Buffs kunnen bijvoorbeeld coin boosts zijn, terwijl debuffs bijvoorbeeld traps duurder maken. Je kunt in sommige gevallen je geluk beproeven en vervelende debuffs opnieuw gooien, maar geloof me, soms kun je een stuk meer bedrogen uitkomen.

Naast de nieuwe modi probeert ontwikkelaar Robot Entertainment met de War Scenario’s ook nog te vernieuwen. In deze levels moet je in een kasteel standhouden tegen gigantische waves aan orcs. Je krijgt tijdens deze scenario’s de beschikking over speciale siege weapons, zoals een gigantische katapult of een bataljon aan boogschutters. Hoewel de war scenario’s de eerste keer wel indruk maken, verliest het al snel zijn glans. Het duurt onder aan de streep simpelweg wat langer voordat ze bij jouw volgepropte gangetjes aankomen door de lange oprit en de katapult is leuk, maar had ik nu de indruk dat ik in een grootschalige reconstructie van Helms Deep terecht was gekomen? Nee.



Wat mij verder nog een beetje tegenstond, was het grafische aspect. De game had er wel net wat gelikter uit mogen zien. Ik speelde de PS4-versie van de game op een PS5, waar de game zichtbare moeite had met de HDR van de console en de TV. Het resultaat was een bleekscheterige versie van het spel. Na dit met een omweg te hebben aangepast, zag het er allemaal wat kleurrijker aan, maar de textures van met name de vijanden hadden wel nog wat extra’s kunnen gebruiken. Daarnaast is de voice-over een pain in the ass. Vanuit het niks kan hij roepen dat je rift gevaar loopt, terwijl de dichtstbijzijnde orc mijlenver van het eindpunt is verwijderd. Hierdoor schiet je onnodig in de stress. Je had alles toch zo goed afgeschermd? Het zijn foutjes die gepatched kunnen worden en ik hoop dat dat ook snel gebeurt. Daarnaast is er een PS5-versie/upgrade in de maak. Ik ben benieuwd wat voor verschil dat gaat maken.

Conclusie

Orcs Must Die! 3 is een uiterst vermakelijke game die voortborduurt op de verslavende werking van de eerste twee delen. De game doet over het algemeen wat het belooft, maar de ontwikkelaar had wel wat hogere doelen mogen stellen. Een online versus mode die in Unchained schitterde is niet aanwezig. Ook moest ik één vriend teleurstellen omdat het spel net als de eerste twee delen slechts met twee in plaats van drie spelers te spelen is. War Scenario’s voegen weinig toe en audiovisueel gezien weet het geen potten te breken. Conclusie? Uiterst vermakelijk, maar er had zeker meer in gezeten…