Dit is de situatie waarin Asuka Minato zich bevindt. Na het overlijden van zijn oma, zijn laatste familielid, dreigt hij dakloos te worden. Als een scholier heeft hij niet de kwalificaties om aan een baan te komen en ongeschoold werk gaat niet genoeg betalen om fatsoenlijk van te kunnen leven. Zijn reddende engel komt in de vorm van Saonji Kazari, de dochter van een rijk gezin waar zijn oma ooit voor werkte. Zij zag zijn oma als een moederfiguur en wil zich ter ere van haar over jou ontfermen. Na de crematie vraagt ze daarom of je naar haar school wil komen op kosten van de Saonji-familie.
Dat verandert de zaak
Een saillant detail wat Kazari heeft nagelaten te delen, is dat Whitebell Girls Academy een…nou ja, de naam zegt het eigenlijk al. Vastberaden om Minato te helpen zonder hulp van haar familie, heeft Kazari hem gebracht naar de enige plek waar ze invloed heeft als de voorzitter van het bestuur, ondanks dat hij daar helemaal niets te zoeken heeft. De hele game lang zien we daarom deze jongen in een rokje en topje waar 99% van de mannen niet dood in gevonden zou willen worden. En natuurlijk mag niemand ontdekken wat er in die kleren schuilt, daar zowel jouw als Kazari’s toekomst op de school op het spel staan.
Net zoals de meeste andere genderspecifieke scholen, is Whitebell er een waar studenten verblijven in faciliteiten van de school. Om zijn geheim te beschermen, hokt Minato met Kazari, maar ze zijn natuurlijk niet de enige in het gebouw. Ze moeten hun huis delen met Kifune Yuzu, een ogenschijnlijke perfecte jongedame met afgrijselijke huishoudvaardigheden en een neus die niet uit andermans zaken kan blijven, Ogaki Hinata, een lijder van chuunibyou-syndroom (lees als Edgelord) en Nanami Nanami, een lerares die alles liever doet dan werken. De ergste van het stel is echter Kazari zelf, wiens goede bedoelingen al snel overschaduwd worden door een compleet gebrek aan gezond verstand en schaamte.
Best boy is best girl
In deze groep moet Minato al snel omarmen dat meisjes niet zo perfect zijn als dat hij dacht. Al is eerlijk ook eerlijk: zijn standaarden zijn ontzettend hoog. Dankzij de opvoeding van zijn oma is hij uitzonderlijk bekwaam als het aankomt op alles wat te maken heeft met schoonmaken, koken en budgetteren, waarmee hij al snel de bijnaam dorm mom krijgt. Ook op school worden zijn nagenoeg perfecte gedrag en vaardigheden opgemerkt en is hij al snel ‘’een van de vrouwen’’. Het schuldgevoel dat hiermee gepaard gaat en de complicaties die zijn geheim met zich meebrengen, zijn wat centraal staan in de common route, welke de eerste vier á vijf uur van de game beslaan.
De keuzes die je in deze route maakt, bepalen op welke character route je terechtkomt. Je hebt hierbij de keuze uit Kazari, Yuzu en Hinata. Nanami en schoolvriendin Miyu spelen enkel een bijrol en ook haremfans komen hier niet aan hun trekken. Gezien de centrale thema’s zou dat echter ook niet passen. Otome Domain geeft je heel bewust karakters met gebreken, zodat hun groei verweven kan worden met hun liefde. Niemand wil immers slecht voor de dag komen voor de persoon die ze begeren.
Focus
De character routes is waar de game op meerdere fronten pas echt tot leven komt. Doordat de focus meer op één karakter komt te liggen en je dieper in hun verhaal en persoonlijkheid duikt, krijg je meer van hun facetten te zien. Groei is nooit makkelijk en vooral niet als een jongvolwassenen onder constante groepsdruk en die stijf staat van de hormonen. In elk van de routes komt daardoor een breed emotioneel spectrum als verlegen, verdrietig, beschaamd en vrolijk aan bod, welke tot leven worden gebracht door uitstekend stemmenwerk voor alle karakters en artwork dat niet onder doet voor menig AAA release. Enkel de vertaling kan niet altijd mee door de nodige kleine foutjes, maar deze zijn nooit storend genoeg om afbreuk te doen aan de ervaring. En met een gemiddelde looptijd van drie tot vier uur per character route, is dat er een met genoeg spreekwoordelijk vlees op de botten om de rest van de vakantie te vullen, zelfs als ik het persoonlijk net te kort vond om de dames écht tot leven te brengen.
Natuurlijk is er nog een andere plek waar het vlees wat letterlijk is: de H-scenes. Deze zijn niet standaard inbegrepen bij de Steam-versie en moeten in plaats daarvan worden ontgrendeld via een patch op website Johren. Normaliter geef ik een positief of negatief advies hierover, maar laat mijn advies ditmaal een gebod zijn: gebruik hem! Zonder de patch mis je niet enkel cruciale scenes die de verhoudingen tussen karakters verklaren, maar Kazari’s complete route wordt geschrapt, welke kan worden gezien als de meest cruciale voor het overkoepelende verhaal. Dus als je ervoor kiest alle hentai te schrappen, kun je de game net zo goed overslaan.
Conclusie:
Otome Domain is een van de weinige erotische visual novels waarvan ik oprecht kan stellen dat je die niet als all-ages versie wil beleven. Kazari, Yuzu en Hinata’s groei door hun routes heen is met zoveel liefde en precisie opgezet, dat er ook maar iets van schrappen merkbaar afbreuk doet aan de titel. Daarnaast is de game al relatief kort voor een visual novel van deze aard en is content eruit slopen ook daarom een tikkeltje zonde.
