Zou je nou wel eens willen weten hoe het voelt om puur slecht te zijn? Het Nederlandse Triumph Studios brengt met Overlord II voor de tweede keer een humoristische game waarin je met niemand rekening hoeft te houden. Dit keer staat de situatie er echter compleet anders voor. Gelukkig maar dat het kwade altijd een oplossing biedt.
De game begint in het winterse dorpje Nordberg, de opgroeiplaats van Overlad. De Minions zien al snel dat de nu nog jeugdige belhamel anders is dan andere mensen in zijn omgeving. Met oog op een vervanger van de allang onttroonde Overlord komt dat natuurlijk perfect uit. Na een korte intro en een stap vooruit in de tijd ben je dan ook klaar om opnieuw dood en verderf over het land te zaaien. Met opnieuw de Minions en Gnarl (de grappige adviseur uit het eerste deel) aan je zijde kan niets Overlord in de weg staan. Of toch wel?
Ondanks het feit dat het kwade altijd overheerst, liggen er altijd vijanden op de loer, waarvan The Glorious Empire overduidelijk het grootste gevaar vormt. Dit op de Romeinen gebaseerde rijk moet niks van een Overlord hebben en je zult het dan ook geregeld aan de stok krijgen met de gedisciplineerde legers van keizer Solarius. En dan heb je nog de altijd vrolijk huppelende Gnomes en de hippie elven die samen in harmonie met schattige dieren leven. Tja, na de terugval van de eerste Overlord is het flink uit de hand gelopen.
Omdat zulke zaken tegen alle logica van de heerschappij van een Overlord ingaan, is het belangrijk om een goede basis te hebben. Gelukkig heeft Gnarl een nieuw onderkomen geregeld die prima geschikt is voor jouw duivelse plannen. Tijdens de zoektocht naar Solarius verzamel je steeds meer goud en allerlei handige objecten, waarmee je deze duistere toren kunt gebruiken om sterkere Minions, wapens en magie te creëren. Uitgebreid is het allemaal niet, maar de mogelijkheid om zelf je eigen zaakjes te regelen en te verbeteren is altijd mooi meegenomen.
Eenmaal klaar voor het serieuze werk raadt Gnarl je aan om eerst schoon schip te maken in Nordberg, de plek waar jij twee decennia geleden nog respectloos werd behandeld. Al snel krijg je twee keuzes voorgeschoteld die als basisregel gelden voor de rest van de game: of je roeit de complete bevolking uit, of je verandert iedereen in slaven. En waarom dan ook niet meteen de plaatselijke schoonheid naar jouw toren meenemen? Overlord II is het bewijs dat het slechte pad wel degelijk deugt en eerlijk gezegd is er niks leuker dan het veroorzaken van totale chaos.
Wel moet gezegd worden dat de altijd trouwe Minions een groot aandeel hebben in de ravage. Er zijn in totaal vier soorten met elk hun eigen specialiteiten en zwaktes waarmee rekening dient gehouden te worden op het slagveld. Bruine Minions zijn uitermate geschikt voor directe gevechten, rode Minions hebben de eigenschap om alles tot de grond af te branden, groene Minions kunnen gif van planten weerstaan en blauwe Minions hebben dan weer totaal geen last van watervrees. Nieuw is de optie om Minions op beesten te laten rijden, zoals wolven en reuzenspinnen. Dit geeft ze extra kracht en zijn bovendien noodzakelijk voor het oplossen van bepaalde puzzels. Ook zijn er een aantal levels waarin Overlord het stokje aan zijn onderdanen moet overdragen. Hierbij neem je de controle over van een Minion, wat mogelijkheden geeft om door kleine ruimtes te kruipen of ongezien langs vijanden te komen.
Na verloop van tijd kun je steeds meer Minions onder je hoede nemen, waardoor slagvelden ook steeds chaotischer worden. Natuurlijk ziet een Overlord niks liever dan chaos en vernieling, maar het lijkt of Triumph Studios de rest van de game moest opofferen om meer Minions, mensen en andere wezens op het scherm te krijgen. De omgevingen mogen dan wel uitgestrekt zijn, je bewegingsvrijheid blijft nog altijd zeer beperkt door de vele smalle paden en onzichtbare muren. Tevens is de framerate nooit echt optimaal, wat het terroriseren van knusse dorpjes, pluizige diertjes, of een tropisch oord vol met dikke badgasten toch een stuk minder plezierig maakt. Gelukkig zorgen de vele grafische details en het kleurengebruik voor de juiste sfeer.
Nadat je na zo'n dikke vijftien uur totale wereldoverheersing hebt bereikt, kun je er voor kiezen om, zowel met offline splitscreen als in de online multiplayer, tegen of met een andere Overlord te strijden. Je hebt de keuze uit twee competitieve maps (Pirate Plunder en Dominate) en twee coöperatieve maps (Arena en Invasion) met elk hun eigen mode. Op het eerste gezicht dus vrij magertjes en wanneer je het lukt om iemand online te vinden, voelt de multiplayer eerder aan als een verplicht nummertje dan een originele toevoeging. Bovendien zul je ook hier geconfronteerd worden met de grootste minpunt van de game: in de PlayStation 3 en Xbox 360 versie controleer je, in tegenstelling tot het eerste deel, zowel de camera als de besturing van de Minions met de rechterstick. De combinatie van deze onbegrijpelijke keuze, de irritante camera en Minions die niet altijd even makkelijk te besturen zijn, levert regelmatig chaotische en frustrerende momenten op.
Conclusie
Triumph Studios bewijst hier opnieuw een getalenteerde ontwikkelaar te zijn, maar verwacht geen geweldige game. Wel is het verhaal in combinatie met de luchtige humor en de vrolijke muziek prima geschikt om een grauwe vakantiedag mee op te vrolijken, al zul je dan wel een aantal gebreken door de vingers moeten zien. De soms frustrerende camera en de vrij lineaire omgevingen voorkomen uiteindelijk dat Overlord II boven andere fantasy action adventure games uitsteekt. Denk dan ook goed na voordat je dit kwaadaardig stukje software uit de winkelrekken plukt.