Ik moest even op mijn hoofd krabben toen ik hoorde dat Blizzard een shooter ging maken. De RPG-gigant heeft sinds het immense succes van World of Warcraft een aantal kleine uitstapjes gemaakt, zoals de kaartengame Hearthstone, maar nog nooit zo radicaal als deze. Wanneer je Overwatch echter aan slingert is het eigenlijk meer dan logisch dat de studio deze game heeft gemaakt. Want als er één ontwikkelaar een steengoede, gebalanceerde game kan maken met kleurrijke en leuke helden, dan is het Blizzard wel.
De ultieme hero-shooter
De zogenaamde ’hero-shooters’ die we vandaag de dag steeds meer zien moeten het niet hebben van het customizen van wapens of instellen van perks, maar juist van het karakter en de gameplay dat elk individueel personage met zich meebrengt. Je zou verwachten dat een singleplayer nodig is om elk personage in Overwatch beter te leren kennen, maar Blizzard heeft ervoor gekozen om zich puur op een multiplayer te richten. Wil je meer weten over de robot-turret Bastion of de prachtig vormgegeven engel Mercy? Dan zul je hun achtergrond op moeten zoeken via Youtube.
Dit is geen verwijt, maar juist een groot compliment naar hoe de personages zonder verhaal met actievolle cutscènes zó goed worden neergezet. Geen enkel van de 21 personages lijkt op een ander en allemaal hebben ze sterke voice-overs die hun interactie tijdens het spelen hilarisch maakt. De stijl van de personages tot de maps stralen uit dat ze van de hand van Blizzard komen, waardoor je na flink wat uurtjes intensief knallen vanzelf wel opzoek gaat naar hun verhaal.
Van casual tot E-sports
Net als de personages zelf zijn ook hun skills uiterst interessant en uitzonderlijk goed uitgevoerd. Ieder personage behoort tot de offense-, defense-, tank- of support-categorie en heeft twee skills naast het primaire wapen. Voor veel van hen is dit een geweer- of pistoolachtig wapen, met vaak een tweede vuuroptie. De skills passen bij hun eigen rol in het team en kunnen op veel verschillende manieren in worden gezet. Een tank als Roadhog kan zichzelf healen om constant kogels op te vangen terwijl de rest van het team een punt overneemt en aanvaller MCree is met zijn flashbang en dodge uiterst gevaarlijk in één-op-één gevechten. Iedere skill heeft een paar seconden de tijd nodig om op te laden, dus er komt een leuk stukje tactiek bij kijken om in de juiste situaties toe te slaan.
De game blinkt niet alleen uit in het succesvol implementeren van bijpassende skills, maar ook in het zorgen voor een lage instapdrempel en tegelijkertijd een ongekende diepgang. De beginnende speler wordt geholpen bij het kiezen van een makkelijk personage, waardoor iedereen zich direct nuttig kan maken. Iedere gamer kan met het bijna ondoordringbare schild van Reinhardt vooroplopen en de payload en het team beschermen, maar een ervaren speler kan met hetzelfde personage ook de grote hamer gebruiken om te ontsnappen uit vuurgevechten of de gigantische mep-aanval cancelen voor een aanval op afstand. De health-balk van iedereen is aangepast op de rest van de skills, waardoor de moeilijk te raken Tracer bijvoorbeeld erg kwetsbaar is.
Balans
De grote lading aan te ontdekken wapens en skills maakt dat Overwatch gewoon ontzettend leuk is om te spelen. Omdat zelfs de broodnodige healers allemaal hun unieke vaardigheden hebben, blijft het interessant om midden in een potje te switchen naar een ander personage om deze uit te proberen of omdat het team deze hard nodig heeft. Naarmate je meer tijd steekt in het wisselen van personages en hun sterke punten effectief in zet, dan betaalt de game zich uit in flink wat mooie overwinningen.
Balans is daarom natuurlijk een belangrijke factor en in deze beginfase van de game lijkt het behoorlijk goed te zitten. Ieder personage is wel op een manier neer te krijgen, mits je genoeg kennis en vaardigheden hebt. De ninja Genji kan de verwoestende kogels van Bastion terugkaatsen en je moet maar net weten dat de portaal-plaatsende Symmetra toch écht door Reinhardts schild kan schieten. Veel van de personages vullen elkaar daarom ook goed aan, zodat een team dat echt samenwerkt niet te stoppen is. Het is daarom geen verrassing als Overwatch het goed gaat doen op het gebied van e-sports.
Georganiseerde chaos
Er is dan ook bewust gekozen om de vier modi op de twaalf maps te laten draaien om samenwerken. Team Deathmatch is niet aanwezig en er worden geen kill/death ratio’s bijgehouden. In plaats daarvan krijgt elk team voorafgaand aan een potje actief info over wat voor klasse er nog ontbreekt in het team en is het mogelijk om na afloop te stemmen voor de beste speler op basis van objective time, opgevangen damage of gehealde punten. Spelers die ‘on fire’ zijn worden tijdens het spelen actief beloond met kleine boosts, om de Ultimate-aanval die het tij kan keren sneller in te zetten.
De modi zelf bestaan uit het veroveren van punten, het verplaatsen van een payload of een mix daarvan. Een kanttekening hierbij is dat geen van de vier modi een eigen naam heeft, waardoor het kiezen van een personage soms een beetje krom is. Een payload aanvallen is namelijk totaal iets anders dan een punt proberen in te nemen, waardoor de samenstelling van een team soms niet klopt.
Het ligt in de lijn der verwachtingen dat er totale chaos ontstaat wanneer zoveel gestoorde personages rondrennen in een map, maar op de een of andere manier is er altijd overzicht. Zelden ga je dood doordat er geen overzicht meer is en zelfs de meest bombastische aanvallen dienen een tactisch doel, zoals de bommen van Junkrat die het andere team afschrikt om aan te vallen. Door de samenwerking en de georganiseerde chaos is Overwatch ontzettend intensief om te spelen. De spanning die bij een Overtime komt kijken is bij verre in geen andere online shooter te vinden.
Uiterlijk is wat telt
De maps waarop gespeeld wordt zijn overigens allemaal origineel en ogen ook nog eens erg goed. Iedere map heeft zijn eigen thema (en pakkend intromuziekje) en is volgens dezelfde structuur gebouwd. Hierom is er geen map die eruit springt, maar zijn ze wel allemaal perfect voor de zes-tegen-zes gevechten. Het is prijzenswaardig dat de gameplay in elke map erg vloeiend is: er wordt niet opgeschept over een indrukwekkend grafisch uiterlijk, maar de kleurrijke stijl in combinatie met een soepele 60 frames per seconde maakt het leuk om naar te kijken. De matches volgen elkaar ook in een rap tempo op en er zijn weinig netwerkproblemen, waardoor Overwatch wel een ontzettend vloeiende speelervaring geeft.
Tot slot speelt men natuurlijk niet voor niets. De lootboxes, die je verdient na het stijgen van een level, zijn allemaal cosmetisch. Skins, voicelines, sprays en logo’s zijn de dingen die je in de regelmatig te verkrijgen pakketten zult vinden. Niet iedereen zal iets geven om de tien verschillende outfits van elk personage, die anders ook te kopen zijn met echte knaken, maar het is fijn dat de balans in ieder geval intact blijft. Wil je meer skills, wapens en maps uitproberen? Dan kun je uitkijken naar de gratis updates die Blizzard in de komende maanden uit gaat brengen. Zo blijft deze shooter die op het eerste oog niet zoveel om handen heeft, een verschrikkelijk interessante en leuke game.
Conclusie
Blizzard heeft laten zien dat ze als geen ander een diepe en tegelijkertijd toegankelijke hero-shooter kunnen maken die ontzettend spannend is. De 21 unieke personages zijn zelfs zonder verhaal interessant en het effectief inzetten van hun skills bepaalt of een goed samenwerkend team de overwinning behaalt. Het is jammer dat de vier modi niet van tevoren worden benoemd, maar de spannende en leuke gameplay op de goed ontworpen maps maken dit meer dan goed. Als je nog twijfelt over wat de beste game in dit genre is, dan is hier je antwoord: Overwatch.