Stickers, we waren er vroeger dol op. De juf van de basisschool had altijd zo’n mooi boekje paraat, waaruit ze een sticker haalde als jij je werk goed had gedaan. Jawel, goed werk werd beloond met een sticker. Eigenlijk wilde je zelf ook wel zo’n boekje, of een stickervel. Als je dan eens in de speelgoedwinkel was, dan vroeg je er natuurlijk één aan je ouders. Als je m echter eenmaal had, ging de lol er snel vanaf, want ja, stickers plakken was toch niet zo leuk als je er meer dan genoeg had. In Paper Mario Sticker Star kun je de beschikking krijgen over grote hoeveelheden stickers, maar dan is het wel ontzettend leuk!
Paper Mario Sticker Star is de nieuwe Paper Mario game die voor de Nintendo 3DS verschenen is. In de game is het de bedoeling dat je de ‘Sticker star’, die op rampzalige wijze uit elkaar is gehaald, weer in ere weet te herstellen. Dit doe je door simpelweg stickers te gebruiken… ontzettend veel stickers.
Voor de mensen die nog nooit een deel uit de Paper Mario-reeks gespeeld hebben, zal ik even uitleggen hoe een dergelijke game in elkaar steekt. Het is eigenlijk een Mario-game die geheel vorm is gegeven in papier. Alles, werkelijk alles is van papier en in plaats van een normale platformer, vecht je het in dit spel beurtelings uit met je vijanden. Beide aspecten zorgen voor vooral veel hilariteit.
Te beginnen met het uiterlijk van de game. Zoals eerder vermeld, is werkelijk alles van papier en karton. Als je voor het eerst in de game kennis maakt met de papieren Mario, wordt al snel zijn hoofd licht omgevouwen en zie je vele Toads die bijna letterlijk achter het behang zijn geplakt en bevrijd willen worden. Al snel zie je dat de game zichzelf niet echt serieus neemt.
De papieren wereld ziet er erg goed, vrolijk en kleurrijk uit en kent de thema’s die we gewend zijn uit de Mario-games. De éne keer loop je in een grasland, terwijl je verderop in een woestijn loopt en later weer in een groot fort terechtkomt. De vijanden zijn ook allemaal velletjes papier, die zich in sommige gevallen opvouwen om een aanval uit te voeren.
Je hebt eigenlijk continu een smile op je gezicht als je ziet wat je allemaal tegenkomt. Zo moest ik vooral lachen bij de eerste ontmoeting met de vliegende Koopa’s met het rode schild. Je hoort in eens straaljagergeluiden en ziet praatwolkjes met teksten die zo in Topgun hadden kunnen zitten. Ja hoor, daar komen ze aanvliegen. Het is vooral grappig dat vrijwel iedere vijand een grote mond heeft en denkt jou wel even te verslaan.
Een andere lachwekkende vijand is de Sombero Guy, wat overigens een van de weinige vijanden is, die niet zo dapper is. Deze Sombrero Guy is een Shy Guy met een Sombrero. Deze zullen jou niet uit zich zelf aanvallen, maar zijn er wel als de kippen bij als er twee andere vijanden jou aanvallen. Ja, dan durven ze wel. Schakel je ze echter niet uit in de eerste beurt, dan zullen ze bijna altijd wegrennen uit het gevecht. Mietjes….
Paper Mario Sticker Star laat echter de grootste RPG-elementen achterwege. Daar waar je in voorgaande delen XP verzamelde, is dat nu totaal niet meer het geval. Mario blijft hetzelfde, maar verzamelt gaandeweg het verhaal alleen maar nieuwe stickers, die hij vervolgens kan inzetten in een gevecht. Denk hierbij aan een aantal soorten stickers met een hamer, een aantal jumpstickers en een groot aantal andere stickers, zoals het schild, de sombrero of een frogsuit.
Elk van deze stickers heeft haar unieke eigenschappen en meestal heb je er meerdere nodig om een aantal vijanden te verslaan. Als je in het veld loopt en je ziet een vijand, dan kunnen er drie dingen gebeuren. Je valt of de vijand zelf aan, waardoor je automatisch een voorsprong hebt, of je wacht tot de vijand jou aanvalt, maar dan is die voorsprong voor je vijand. Als laatste kan je nog gewoon doorlopen, want echt nodig is het vechten niet, omdat je er toch bijna geen beloning voor krijgt. Je krijgt er enkel muntjes voor, waarvan je nieuwe stickers kunt kopen, of je krijgt (zij het af en toe) een nieuwe sticker. Maargoed, beiden heb je niet nodig, omdat je door niet te vechten geen stickers verbruikt. Voor de XP hoef je de gevechten in ieder geval niet aan te gaan.
Persoonlijk heb ik de meeste gevechten wel gewoon gedaan, omdat het gewoon erg leuk is. Je kiest een sticker en valt aan. Bij een goed getimede aanval berokken je je tegenstander meer schade. Als je bij een tegenaanval goed timet, kun je je schade beperken. Om een extra dimensie aan de gevechten te geven, kun je nog voor enkele muntjes een soort van fruitmachine spelen voordat je aan de beurt bent. Heb je twee of drie dezelfde plaatjes, dan kun je respectievelijk twee of drie stickers inzetten. Dat maakt het al weer wat makkelijker om schade te ontlopen en je bent natuurlijk sneller klaar.
Buiten de gevechten om ben je vooral stickers aan het verzamelen en zo nu en dan een puzzel aan het oplossen. Dit doe je veelal door speciale stickers te plakken, de zogehete scraps. Als er bijvoorbeeld een bruggetje mist, dan zul je gaandeweg ergens een sticker van een brug vinden die je op de betreffende plek kunt plakken. Et voilla, je kunt weer verder. De leukste scrap vond ik een hekje, dat je in een van de eerste levels ziet liggen. Deze zie je al helemaal in het begin, maar je kan er nog niet bij. Verderop in het level zul je iets moeten activeren, waardoor het hele level als een domino effect verandert. De muziek en de beelden erbij zullen je echt bij blijven, want ze waren enorm grappig en bovendien goed gevonden.
Echter, zet je de hele game achter elkaar, dan kan je concluderen dat er veel meer gedaan had kunnen worde met de stickers en de puzzels. Het gros van de game is namelijk rondlopen en vechten met vijanden. De puzzels voelen soms wat geforceerd aan. De speciale stickers en de voorwerpen die je in stickers kunt veranderen zijn ook niet meer dan een leuke gimmick. Je vindt gaandeweg bijvoorbeeld een ventilator, een honkbalknuppel en een schaar. Deze kun je in een sticker laten veranderen bij Toad, om de sticker zo in te zetten in een gevecht of in een puzzel. Toegegeven, het is vaak wel geinig om te zien, maar het moment waarop je ze gebruiken kunt is meestal niet speciaal. Dat is jammer, want Intelligent Systems had de boel toch wat intelligenter kunnen maken.
Conclusie
Ondanks dit minpunt is Paper Mario Sticker Star een genot om te spelen. Ben je eenmaal begonnen, dan zul je steeds teruggrijpen naar je 3DS om verder te spelen. De gevechten zijn leuk, het sfeertje is prima en bovendien zit er zoveel droge humor in verwerkt dat je continu met een glimlach op je gezicht aan het spelen bent. Een heerlijke game!