Voordat ik begin met de duizend jaar oude deur wil ik nog even een voorafje kwijt. Mijn Nintendo-Character-Top 3 bestond altijd uit Link, Kirby en de besnorde loodgieter. Ondanks de kracht en pracht van deze in tuinbroek gehesen vent bleef hij stokstijf op nummer 3. Waarom? Nou, eerlijk gezegd heb ik geen flauw benul. Hij dobberde gewoon daar, als een papieren bootje midden in mijn badkuip. In ieder geval, dat was ooit zo. Want Paper Mario: The Thousend-Year Door heeft Mario, in mijn ogen, naar een hogere positie geheven.
Maar hoe komt dit dan, vraag je je af. Nou, dit komt omdat deze game best een beetje revolutionair is. Hij geeft gameplay-elementen die nog nooit gezien zijn, zelfs niet op de voorganger op de N64. De game bestaat maar liefst uit zeven, op papier gezette, hoofdstukken die worden getoont in een telkens verschijnend prentenboek, een soort paper-clip laten we maar zeggen. Telkens komen de bladzijden tot leven en kan jij je gang gaan. Tijdens het spelen van dit spel krijg je zo'n heerlijk gevoel van ''Dit heb ik nog nooit eerder gedaan!''
Maar wat is er dan zo cool aan die game-play, wel, eigenlijk alles. Paper Mario 2 ( ik kort het maar even af ) is heeft een zeer aangrijpende RPG-combat functie die we ook gedeeltelijk kennen van de n64 klassieker Paper Mario. Maar ook de omgevingen zijn van groot belang. Loop een huis binnen en de muren worden open gevouwen, sla door verschillende mogenlijkheden bladzijdes om, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Plezier met papier! ( en nu houd ik op met flauwe woordgrappen ).
Misschien doet de titel het je wel vermoeden, maar het verhaal is zeker niet flinterdun. ( oké, dit was de laatste ) Herriner je nog de leuke/grappige/ rake opmerkingen uit Mario & Luigi? Nou ik ook, zeker na het spelen van dit spel. De dialogen zijn ronduit briljant op een grappige wijze. Maar terug naar het verhaal. Pak jullie papieren zakdoekjes ermaar bij. ( oké, dit was echt de allerlaatste! ) Princess Peach is weer eens ontvoerd. Ze word bewaakt door een super-computer in een gevangenis. Deze computer is best wel een pervert want hij spiekt heel stiekem als ze staat te douchen ( maak je geen zorgen, jij krijgt niets te zien ). Nou, dit pikt Mario dus niet. Naast de prinses gaat Mario ook opzoek naar een schat, maar ik ga natuurlijk niet het gehele verhaal voordragen.
In totaal neemt Mario het op tegen zo'n 120 vijanden. Maar deze game vereist ook nadenken. Je kan later in de game allemaal mogenlijken heden uitproberen dankzij de papierstructuur van Mario. Vouw een vliegtuig van jezelf, laat jezelf door een kier glijden, noem het maar op.
Conclusie
Paper Mario: The Thousand Year Door is zeker een enorme aanrader als game voor een avontje alleen thuis, gelukkig maar dat het na die avond niet eindigt, want wat eers een aardig vermaak bleek te zijn in iedermans ogen is in werkelijkheid een pracht om te blijven spelen tot het eind. En die flauwe humor, ach, die blijft maar even hangen.