Japanners zijn maar vreemde wezens. Ze worden opgewonden van ondergoed, worden bekogeld met obscure tekenfilms en zitten liever op de grond dan op een stoel. Niet gek dus dat de meest gestoorde games uit het land van de rijzende zon komen. Soms pakt dit heel goed uit en dan krijg je geniale games. Maar soms is het meuk waar het gros van de westerse gamers niets van begrijpt. Dus als je een game krijgt van Studio Japan weet je het al. Je hebt of goud of lood voor je PSP.
Patapon is een ritmische-strategie-role-playing-game, zeg dat maar eens tien keer achter elkaar. Het komt er op neer dat je een klein legertje Patapons bestuurt door middel van oorlogsdrums. In totaal heb je er vier die onder de vier knoppen van je PSP verstopt zijn. Door op het juiste ritme de juiste combinaties met je drums te maken kun je je Patapons verschillende bevelen geven als marcheren, aanvallen of terugtrekken. In het begin zul je commando’s nog regelmatig door elkaar halen maar al snel zit je er helemaal in. Vooral de wat ritmisch aangelegde speler zal ongemerkt al snel zijn voet, been of complete lichaam in de beat mee bewegen.
Nu je de basis van de gameplay kent, gaan we even wat dieper. Laten we beginnen met het verhaal. In het begin van het verhaal word je als Patapon-held tot level gewent door Hoshipon, een soort vliegende snor. Je krijgt een keuze, wil je een schildknaap, boogschutter of speerwerper zijn. Na je keuze krijg je mogelijkheid om je Save-file van Patapon 2 te synchroniseren met Patapon 3. Op deze manier speel je enkele exclusieve mogelijkheden vrij. Nadat je gewekt bent word je uitgelegd dat je hele volk door de Aartsrivalen in steen is veranderd. Hoshipon had slechts de kracht om jou en vijf andere Patapon-krijgers van deze vloek te bevrijden. Nu is het aan jou om de Aartsrivalen te verslaan en je volk te redden. Hoshipon loopt als een rode draad door Patapon 3 heen en geeft je opdrachten en handige tips om missies tot een goed einde te brengen. Bovendien zorgt de vliegende snor voor menig plottwist in de game die ik natuurlijk niet ga verklappen.
Zoals eerder beschreven stuur je je legertje aan door de oorlogsdrums. Voor je echter ten strijde trekt is het essentieel om je leger gepast uit te rusten. Dit doe je door ze vaardigheden, een klasse en uitrusting aan te meten. In het begin heeft elke Patapon slechts een klasse en standaarduitrusting. Maar door in missies schatkisten op te pakken kun je arsenaal uitbreiden om elke situatie de baas te worden. Door te levelen krijg je meer klasse en vaardigheden. Je vijf Patapons hebben in het begin de standaard klasse speerwerper, schildknaap, speerwerper, vlagdrager en hetgeen wat jij het begin gekozen hebt. De schildknaap en vlagdrager vormen te allen tijde de kern van je team. Sterft je vlagdrager dan is het Game Over. Je vlagdrager is echter onkwetsbaar zolang er een schildknaap op het veld is. Buiten deze klasse zul je laterna ook onder andere paardrijders, reuzen, tankers, berserkers, kruisboogschutters en magiërs vrijspelen. Elke klasse heeft zijn eigen sterktes en zwaktes en bovendien een eigen ultieme aanval.
Bij het kiezen van je klasse voor de strijd komt dan ook het RPG gedeelte om de hoek kijken. Je kunt niet met je standaard karakters alles vrijspelen noch de game halen. Door wapens die je gevonden hebt in de smederij te versterken en uit te rusten met magie, is het mogelijk een team te maken dat bij jou speelstijl past. Het leukste aan Patapon is dat missies behoorlijk divers zijn en dat je tot op zekere hoogte zelf bepaald op welke volgorde je ze voltooid, een keuze die je het laterna heel wat makkelijker kan maken. Op een gegeven moment krijg je de mogelijkheid Djinns op te roepen. Djinns zijn krachtige geesten die je hele team herstellen en per Djinn nog een extra bonus geven zoals onbeperkt aanvallen. Als je in een duel met een Aartsrivaal een Djinn vrijspeelt, kan dit een levensredder zijn op het moment dat je een race moet doen of een kerker moet doorkruisen. Ook Djinns zijn tussen missies door aan te passen, iets waar je alle tijd voor hebt, want Patapon heeft veel en vooral lange laadtijden. Dit wil je nog wel eens uit de Patapon vibe halen, maar als enige minpunt had het erger gekund.
Zo simpel als Patapon klinkt is het feitelijk ook. Maar door de stapsgewijze toevoeging van nieuwe elementen groeit een simpel maar verslavend spelletje snel uit tot een enorme keuze in mogelijkheden. Mogelijkheden die het best tot hun recht komen in de multiplayer. Oplettende lezers hebben misschien al door dat ik nog een Patapon niet behandeld heb. Dit is Sokopon, Sokopon vecht niet maar staat in je basis op de uitkijk. Heel af en toe ziet hij een bonusbaas. Een bonusbaas kan niet door een speler worden verslagen, maar zal door Co-Op geveld moeten worden. De beloningen voor zo’n bonusbaas zijn vanwege de zeldzaamheid en hoge eisen daarom ook zeker de moeite waard. Als Sokopon niets ziet kun je je samen nog altijd bezig houden met Co-Op kerkers, duels of races. Don, Ki, Chi Patapon!
Conclusie
Waar Patapon 3 op het eerste oog een simpele ritme game lijkt te zijn, weet het snel te ontpoppen tot een manusje van alles. De verborgen diepgang die de game met een prettig tempo aan je introduceert weet menigmaal te verrassen en bij te dragen aan het verslavende gevoel van Patapon. Waar commando’s in het begin nogal eens door elkaar gehaald worden, zal je na een uurtje vrolijk alle melodieën uit je drums slaan PATA PATA PATA PON!