Ruim drie jaar geleden recenseerde ik een van de (vele) spin-offs van Persona 4; een dancing game genaamd Persona 4: Dancing All Night, welke exclusief voor de PlayStation Vita verscheen. Eerder deze maand kreeg datzelfde spel een port voor de PlayStation 4 en daarbij nam het twee nieuwe dansgames met zich mee, gebaseerd op Persona 3 en Persona 5.
In deze recensie lees je mijn visie op Persona 3: Dancing in Moonlight, terwijl je hier kunt klikken om de review van Persona 5: Dancing in Starlight door te nemen. Voor een oordeel over de collectie met alle drie de games kun je bovendien een stuk naar onderen scrollen. En met dat achter de rug kunnen we beginnen met de review van Dancing in Moonlight.
Dance on
Wanneer de game begint, staan we als de hoofdpersoon van de derde Persona-game oog in oog met de vrienden waar we meermaals ons leven mee riskeerden. Ditmaal bevinden ze zich echter niet in Tartarus. In plaats daarvan staan ze met zijn allen in de Velvet Room, de plek uit de hoofdgame waar eerder enkel de uitverkorenen konden binnentreden. Dat zijn immers de regels. Maar vandaag wordt daarop wederom een uitzondering gemaakt.
Elizabeth, de in blauw gehulde jongedame die een belangrijke rol speelde in Persona 3, vertelt onze helden dat ze zijn opgeroepen om een ding te doen: dansen. Gewoon…omdat het kan? Moge het duidelijk zijn dat we verhalenderwijs niet veel hoeven te verwachten.
Hetzelfde riedeltje
Wanneer we het vrij geforceerde excuus voor deze dansgame hebben doorstaan, mogen we eindelijk daadwerkelijk met de voetjes van de vloer. En voor eenieder die Dancing All Night heeft gespeeld of de recensie ervan heeft gelezen, zal dat bekende kost zijn. Je kiest een nummer en de dansers waarmee je aan de slag wilt, waarna je wordt getrakteerd op een video met een overlay.
Deze overlay toont zes knoppen, ▼, ▲, ◄, x, Δ en □, welke de inputs op je Dualshock 4 moeten symboliseren. Vanuit het midden van het scherm bewegen noten zich naar deze zes punten en het is aan jou om op het juiste moment de corresponderende knop in te drukken. Zo maak je combo’s en krijg je een hogere score. Maar zo simpel blijft het echter niet.
De standaardnoten worden al gauw aangevuld door double notes, waarbij je snel achter elkaar de knop moet indrukken, unison notes, waarbij je twee knoppen tegelijk in moet drukken, en hold notes, waarbij je de knop moet inhouden zolang als dat de noot doorgaat. Bovendien krijg je ook nog scratch circles en fever circles, waarbij je op het juiste moment de analoge stick moet bewegen. En dat wordt op momenten behoorlijk hectisch. Verwacht daarom niet veel te zien van de danspasjes waar je je voor uitslooft.
Muziek
De nummers waarop je in Dancing in Moonlight losgaat, zijn nummers die terug te vinden waren op de soundtrack van Persona 3, evenals remixes hiervan. Dat is enerzijds goed nieuws, aangezien die game een paar lekkere upbeat nummers had, maar anderzijds slechts nieuws. De meer richting metal neigende nummers lenen zich namelijk erg slecht voor dit type ritmegame, waardoor ze erg geforceerd aanvoelen. Daarentegen zijn veel remixes op deze soundtrack een stuk beter te pruimen dan bij de andere twee games, wat enigszins verzachtend werkt. Dat doet echter niets af aan het feit dat Dancing in Moonlight aanvoelt als een kale bedoening.
Buiten de opening om is het verhaal beperkt tot enkele simpele social events tussen de karakters, waardoor je niet meer doet dan nummer na nummer afwerken, hetgeen je tussen de anderhalf en twee uur van je leven kost. Je kunt jezelf dan verder uitdagen met challenge parameters of proberen alle outfits vrij te spelen, maar dat is niet voldoende om de game te dragen.
Endless Night Collection
Wanneer je Persona 4: Dancing In Moonlight koopt als een standalone-titel, kost het je € 39,99 voor de Vita-versie en € 59,99 voor de PlayStation 4-versie, hetgeen betekent dat Atlus het beschouwt als een volwaardige game. Daarvoor heeft het echter veel te weinig spek op de botten. Dancing in Moonlight is weinig meer dan een uitbreiding op Dancing All Night, waarbij de dansers en nummers wijzigen. Als een op zichzelf staand iets kan ik het daardoor maar moeilijk aanbevelen.
Als je het spel echter koopt als een onderdeel van de Endless Night Collection, welke voor € 99,99 Persona 3: Dancing in Moonlight, Persona 4: Dancing All Night en Persona 5: Dancing in Starlight bevat, is het een heel ander verhaal. Persona 4: Dancing All Night is feitelijk een best aardige visual novel met een dansgame erin verweven en biedt ruim vijftien uur gameplay. En voor een PS4-port daarvan mag best de volle mep worden gevraagd, aangezien de game zichtbaar flink is opgepoetst en een hogere framerate heeft gekregen. Je zou dus de twee ‘’uitbreidingen’’ voor € 20,- per stuk krijgen, wat op zich een best gangbare prijs is voor wat het toevoegt. Maar helaas voor de game wordt hij nu in zijn eentje beoordeeld. Mocht jij echter voor de bundel willen gaan, dan mag je de score lezen als 80%.
Conclusie
Persona 3: Dancing in Moonlight is feitelijk niets meer dan een standalone expansion voor Persona 4: Dancing All Night en moet ook als dusdanig gezien worden. Helaas is het echter niet op die manier geprijsd, waardoor het op veel fronten tekortschiet. Het dansen werkt prima en ook audiovisueel is er weinig meer op de game aan te merken dan enkele nummer eigenlijk niet bedoeld zijn als dansmuziek. Het gebrek aan een story mode en de bijkomende korte speelduur zorgen er echter voor dat het simpelweg niet genoeg te bieden heeft om een aanschaf te kunnen verantwoorden.