Pile Up!

Omdat er van een verhaal eigenlijk geen sprake is, begin ik maar direct met de gameplay. De game start, zoals tegenwoordig vrijwel standaard is, met een tutorial waar je de basisbeginselen van de game uitgelegd krijgt. Je krijgt een eiland met een groot platform en hier moet je op gaan bouwen. Het bouwen bestaat eigenlijk uit niets anders dan het plaatsen van huizen. Deze huizen krijg je door middel van kaarten toegewezen. De kaarten kunnen ook Amenities bevatten. Amenities zijn in Pile Up! speciale gebouwen die voorzien in de behoeften van je bewoners. Deze behoeften zijn gas, elektra, water en groenvoorziening. Hierover later meer. De tutorial zal je alles vertellen wat je nodig hebt om de game daadwerkelijk zelf te kunnen starten. Er zijn ook nog andere gebouwen die je andere bonussen geven en via challenges kun je permanente upgrades verkrijgen. Klinkt dat al een beetje bekend? Als je van roguelites houdt, dan zal dat zeker het geval zijn, want Pile Up! is een roguelite micromanager in cozy kleding.

Je bestuurt de game vooral met je muis, en je toetsenbord gebruik je om een gebouw te roteren. De besturing met je muis kan soms, vanwege het erg aanwezige 3D effect, flink frustreren omdat je, als de gebouwen eenmaal op beginnen te stapelen, snel het overzicht kan verliezen. Helaas wordt dit versterkt op de Steam Deck. Hoewel de game heel soepel draait, is het met de controls nogal aanpoten. Er zijn nog geen community lay-outs beschikbaar en de door de ontwikkelaar aangemaakte lay-out is verre van optimaal. Je zult hier dus zelf een controller lay-out voor moeten aanmaken.

Het concept

Het idee van het spel is vrij recht toe recht aan, maar wel met flink wat mogelijkheden. Je begint met een of meerdere fabrieken die kaarten, oftewel gebouwen, voor je produceren. Je krijgt in het begin een fabriek voor huizen en voor amenities. Een huizenfabriek produceert een bepaalde aantal huizen per beurt, een amenity-fabriek doen hetzelfde, maar dan voor amenities. In mijn runs kreeg ik in het begin drie huizenfabrieken en één amenity-fabriek. Nadat deze geplaatst zijn, eindigt je beurt en wordt het nacht. Anders dan dat het zicht wat minder wordt is er geen verschil te merken in gameplay. In de nieuwe beurt krijg je dus huizen en amenities (in kaartvorm) overeenkomstig met je fabrieken. Deze dien je allemaal te plaatsen, want je kunt pas naar de volgende beurt als al je kaarten gebruikt zijn.

Als je je eerste huizen hebt geplaatst, zie je dat elk huis een bepaald aantal bewoners heeft, die je overigens zelf kan benoemen voordat je je run start. Deze bewoners maken hun behoeftes kenbaar door middel van gekleurde bolletjes: geel voor elektriciteit, groen voor groenvoorziening, rood voor gas en blauw voor water. Helaas weet je niet van tevoren wat de behoeftes van de bewoners zijn en weet je ook niet van tevoren wat voor amenities je de volgende beurt gaat krijgen. Het kan dus zomaar voorkomen dat bewoners van jouw nieuw geplaatste huis, vragen om water, maar dat de amenity die je in de volgende beurt krijgt een gastank is.

Daarnaast hebben de vier amenities ook nadelen: een gastank kan niet dicht bij een elektriciteitskast staan, een watertank vernielt het gebouw eronder en op een park kan niets gebouwd worden. Daarom is het dus zaak rekening te houden met het onberekenbare. Dit lijkt vrijwel onmogelijk, maar na verloop van tijd gaat het je steeds beter af en kom je steeds verder. Het is natuurlijk onvermijdelijk dat je run eindigt zodat je wat upgrades door kan voeren en wat challenges kan claimen, zodat je hiermee je volgende run iets makkelijker kunt maken. Er zijn nog andere fabrieken in de game te vinden, die je vrijspeelt zodra je een bepaald bewonersaantal haalt, maar aangezien dit dus een roguelite is, is dit niet te voorspellen. Oh en wat ook wel erg handig is om van tevoren te weten: eenmaal een huis geplaatst blijft geplaatst, deze is niet meer aan te passen.

Graphics en geluid

De graphics van Pile Up! zijn vrij opvallend te noemen. Het is geen stijl die je vaak tegenkomt. De omgeving toont een soort van serene rust. Af en toe groep vogels die overvliegt, walvissen in het water rondom je eiland, dag en nacht die elkaar elke beurt afwisselen, tenzij je in de opties van de game ervoor kiest om het constant dag of constant nacht te laten zijn. De game draait op een locked frame rate van 30 of 60FPS en vereist verder niet heel veel van je systeem. Je kan de game dan ook gemakkelijk op een wat oudere machine spelen. Zoals eerder gemeld is een Steam Deck hier erg voor geschikt.

Zoals ik wel vaker heb met games die ik review, is deze game ook weer van het type "zet je eigen muziek maar op" en relax met of zonder druk. Er zijn een paar sounds effects aanwezig, maar ik heb er geen aandacht aan besteed, net als de muziek, die niet echt afwisselend is.

Conclusie:

Ik moet eerlijk bekennen dat ik, toen ik de game begon, er na een uurtje wel klaar mee was. Ik vond het simpelweg niet leuk. Het klopte allemaal wel, maar de fun factor ontbrak. Ook was het niet bepaald rustgevend. Aangezien ik geen review kan maken zonder een flink aantal uur in de game te steken, heb ik doorgezet en kwam ik steeds meer in de flow. De game doet uiteindelijk weinig fout, maar kent wel wat frustratie voor wat betreft de camerabesturing. Ook wordt er, op de tutorial na, vrij weinig uitgelegd. Aangezien het een roguelite betreft. is elke run anders, maar toch hetzelfde. Elke keer kom je weer een klein stukje verder dan de vorige keer en begrijp je de game weer een stukje meer. Ik kan daarom de game ook niet aan iedereen aanraden. Ben je een fan van dit type game, dan zul je hier na een stroef begin wel goed vertier in kunnen vinden en mag je gerust 10 procent bij de score optellen. Ben je echter geen fan van dit type game, dan zou ik hem lekker overslaan.