In mijn recente recensie van Dr. Luigi, verweet ik diens broer ervan zijn besnorde smoelwerk op alles te drukken wat enigszins verkoopt. Maar Nintendo heeft natuurlijk nog een dergelijke melkkoe, 718 stuks wel te verstaan, genaamd de Pokémon.
Een van de producten die profiteerde van de Pokémon-naam was Pokémon: Link. Deze puzzelgame voor de Nintendo DS was uiterst vermakelijk, maar had behalve de aankleding maar weinig te doen met de schepsels van GameFreak. Pokémon: Link – Battle doet echter stappen in de goede richting.
Zoals de naam al doet vermoeden, doe je dit keer puzzelen combineren met gevechten. Het principe hierachter is vrij simpel. Door een combinatie van drie of meer Pokémon te maken, bereid deze een aanval voor. Door je combo gaande te houden wordt deze sterker, waardoor je de vijandige Pokémon sneller kunt vellen. Hierbij worden zaken als type match ups overgeheveld van de canon games, al is hier lichtelijk aan gerommeld en zijn de secundaire types weggehaald om het niet té lastig te maken.
Wanneer je vier of meer Pokémon koppelt en rap hierop volgt met een tweede combo, gaat een bonus van start. Tijdens dit moment hoef je slechts twee Pokémon naast elkaar te zetten om door te kunnen gaan en vallen er willekeurig Ditto’s uit de lucht die met alles gecombineerd kunnen worden. Dit is de sleutel tot de latere gevechten én het leegspelen van het veld voor die echt vernietigende aanvallen. Dit is echter al snel niet meer genoeg.
Want op het moment dat er meerdere Pokémon je tegelijk aanvallen, met soms wel vijf tegelijk, moet je echt gaan werken met Scatter-aanvallen. Deze aanvallen raken alle tegenstanders tegelijk, waardoor je het veld snel kunt ruimen. Een Scatter-aanval wordt in gang gezet door een combo te starten met een combo van vijf of meer. Deze kan vervolgens worden gekoppeld aan een bonus, waarmee je korte metten kunt maken met enige oppositie.
Je bent namelijk niet de enige die aanvalt, anders zou er weinig ‘’Battle” aan Pokémon: Link – Battle zijn. Tussen je combo’s door sta je open voor vijandelijke aanvallen. Deze vernielen je leven én de omheining waar je puzzel-Pokémon zich in bevinden. Eens deze gebroken is, dringen ze deze binnen, wat het puzzelen stukken lastiger maakt.
Gelukkig sta je niet alleen in je gevecht, want buiten de Pokémon die je in de omheining hebt, mag je ook één (en later meerdere) Pokémon die je gevangen hebt meenemen. Zo kun je een type voordeel krijgen of gebruik maken van enkele speciale gaves. Zo heelt Chansey je leven en kan Tropius je Scatter-aanvallen een boost geven.
Door deze opties met je vlotte inzicht te combineren, kun je in zo’n vijf uur de eindbaas verslaan en de credits voorbij zien rollen. Maar zoals echte Pokémon-fans weten, begint het dan pas net. Gebieden die je eerder verovert hebt, herbergen nu nieuwe Pokémon. Ook komen er nieuwe gebieden en een oneindige puzzelmode vrij. Maar de kers op de taart is natuurlijk het verkrijgen van alle 718 Pokémon, welke zich niet voor een gat laten vangen. Sommige kun je namelijk enkel vinden door verborgen doelstellingen te halen, hetgeen je gegarandeerd niet van een leien dakje zal gaan. Voor je je collectie compleet hebt zul je daarom toch wel de twintig uur aantikken, waarna je je vrienden kunt laten zie wie hier de echte Pokémon-meester is in de multiplayer. Helaas ontbreekt het hierbij wel aan online mogelijkheden.
Conclusie
Met Pokémon: Link – Battle doet de Link spin-off serie eindelijk het eerste woord eer aan. Door de toevoeging van een gevechtssysteem met de bekende Pokémon-dynamieken ontstijgt het het niveau van een simpele puzzelgame, tot een strategische puzzelgame die je twintig uur aan de 3DS gekluisterd kan houden.