Iedereen die eind jaren tachtig of in de jaren negentig is geboren heeft ervan gedroomd: een Pokémon trainer zijn. Slechts weinigen wilde echter liever zelf een van de monsters worden. En laat dat nou precies zijn wat er gebeurt in de Pokémon Mystery Dungeon games, waarvan net een nieuw deel is verschenen.
Wanneer een mens naar de Pokémon-wereld wordt gehaald, kun je er geld op inzetten dat die wereld op de rand van de afgrond staat. Deze normaal zo vredige plek heeft al een hoop gevaren moeten doorstaan door de jaren heen. Zelden ging het echter zo snel bergafwaarts, want je bent nog geen vijf minuten in een van je twintig mogelijke nieuwe lichamen voor je het doelwit wordt van gewelddadige Pokémon.
Voortvluchtig
Verward over je situatie neem je na deze ruwe ontmoeting de benen. De Beheeyem die je aanvielen zijn echter niet van plan om je zomaar te laten gaan en zitten je al snel op de hielen. Het lijkt dan ook slechts een kwestie van tijd voor je gevangen wordt, tot je op Nuzleaf stuit.
Nuzleaf is niet enkel de eerste vriendelijke Pokémon die je tegenkomt, maar is ook al snel een doelwit van Beheeyem eens ze hem met jou zien praten. De op een tengu geïnspireerde Pokémon slaat daarom op de vlucht en neemt jouw karakter mee op sleeptouw.
Het hierop volgende kat-en-muis-spelletje dient als een tutorial voor zij die nog nooit een Pokémon Mystery Dungeon game hebben gespeeld en leert je dingen als aanvallen, lopen, boosten, het turn-based systeem en het oprapen van items. Een basisles avonturieren als je wilt. En net zoals op school ga je ook na deze les richting huis.
Een eigen huis, een plek onder de zon
Als een vreemdeling in deze wereld heb je natuurlijk niet werkelijk een thuis en daarom neemt Nuzleaf je onder zijn hoede, maar wel onder de voorwaarde dat je naar de lokale school gaat om geen aandacht naar jezelf toe te trekken. De Pokémon waar je in kunt veranderen worden namelijk allen beschouwd als kinder-Pokémon.
De eerste uren van de game breng je dan ook voornamelijk door op school en met de nieuwe vrienden die je hier maakt. Zo nu en dan verken je nabijgelegen mystery dungeons, daar je nieuwe boezemvriend niets liever wilt dan een avonturier worden. Maar de goede vrede kon niet eeuwig duren.
De wereld aan je voeten
Ik wil de game natuurlijk niet bederven en dus laat ik in het midden wat er gebeurt. Het enige dat ik erover kwijt wil is dat je ergens in het verhaal de handen legt op een speciaal voorwerp dat je opdrachten laat aannemen van Pokémon in nood en dat je hiermee uiteindelijk de wereld in trekt. Voor vele zal de game pas op dit moment echt van start gaan, daar de eerste uren waarschijnlijk te rustig zijn voor de smaak van de doorgewinterde gamer. Het is echter juist dit contrast dat de toon zet voor het tweede deel van het verhaal, dat anders lang niet zo goed uit de verf zou zijn gekomen omdat de noodzaak van de reis en de ernst van de zaak niet diep genoeg op de speler doorgedrongen zouden zijn. En dat alles door een voorwerp. Dit voorwerp doet echter meer dan je opdrachten geven die je op reis sturen.
Wanneer je een Pokémon helpt vormt zich een bond, vergelijkbaar met een vriendschap. Deze Pokémon hebben uiteraard ook weer bonden met andere Pokémon, welke dan ook beschikbaar worden met nieuwe missies, enzovoort. Deze missies geven je natuurlijk XP, geld en voorwerpen, maar dat is niet de belangrijkste reden om er zoveel mogelijk te doen.
Pokémon waar je een bond mee krijgt zullen je namelijk helpen op het moment dat je een mystery dungeon gaat verkennen. En dat is natuurlijk waar Pokémon altijd al om gedraaid heeft: zoveel mogelijk van de wezens verzamelen. Het toffe van deze game is echter dat je niet begint met de zwakste Pokémon, om vervolgens door te gaan naar de sterkere. Al na enkele missies had ik, na een uitputtend gevecht, een level 56 Salamance in mijn team. En dat terwijl mijn eerdere Pokémon nog niet eens de helft van dat level hadden. Grote risico’s nemen leidt dus tot grote beloningen en dat staat verschillende speelstijlen toe.
Een voor allen, en allen voor een
De bonden tussen Pokémon, een centraal thema in het verhaal, komt ook terug in het gevechtssysteem als de enige toevoeging ten opzichte van eerdere delen. Nog altijd verken je dungeons waarin vijandelijke Pokémon verblijven, zoek je naar de trap die je weer een stapje dichterbij het einde van de dungeon brengt en beweeg en vecht je turn-based.
In deze gevechten gebruik je aanvallen die we kennen uit de hoofdgames, inclusief PP, waardoor het niet wijs is enkel de krachtigste aanvallen te leren en gebruiken. Helaas hebben partner Pokémon ook ditmaal deze memo niet gelezen, want binnen de kortste keren hebben ze al hun ranged aanvallen gebruikt, wat ze vrij nutteloos maakt in gangetjes. De eerder genoemde vernieuwing brengt echter soelaas.
Deze vernieuwing komt in de vorm van teamaanvallen, waarbij je partner Pokémon vijanden omsingelen zover mogelijk, waardoor je opeens niet meer constant pointman bent. Het nadeel aan deze aanvallen is dat het je maag snel leegt, waardoor ze spammen niet te adviseren is. Gelukkig vind je in Pokémon: Super Mystery Dungeon genoeg appeltjes voor de dorst. Hiernaast vind je ook emera, speciale stenen die je in een polsband moet stoppen om tijdelijke power boosts te krijgen. Deze emera gaan slechts een dungeon mee, maar kunnen vaak een enorme hulp bieden. Tevens is een specifiek soort emera de enige manier om het gehypte mega-evolutie stadium te bereiken.
Gotta catch ‘em all
Het aandoenlijke verhaal van Pokémon: Super Mystery Dungeon zal je tussen de twintig en dertig uur zoet houden en is niet al te lastig om door te komen, zelfs voor een jonger publiek. Het echte plezier van een Pokémon game komt echter pas post-game, wanneer je gaat proberen om alle wezentjes te verzamelen. Dat betekent dus een hele hoop missies doen, waarbij honderd plus uur makkelijk gehaald moet worden. En omdat al je Pokémon levelen, ongeacht of je ze gebruikt of niet, kun je lekker doorwalsen zonder ooit te hoeven grinden.
Conclusie
Pokémon: Super Mystery Dungeon is niet de game die de serie revolutioneert. Met slechts twee minimale toevoegingen in de vorm van teamaanvallen en emera kun je zelfs zeggen dat de game nauwelijks veranderd is ten opzichte van zijn voorgangers. Wie echter beter kijkt ziet genoeg kleine veranderingen in de vorm van Pokémon rekruteren en een grotere nadruk op het verhaal. En hoewel niet iedereen zin zal hebben om in een game naar school te gaan, zijn het juist deze eerste uren die de rest van de game echt laten schijnen doordat je reis nu ook echt groots voelt in verhouding.