Pokémon Legends: Z-A - Mega Dimension

Na de dood van AZ heeft Team MZ Hotel Z geërfd. Je zou denken dat met de twee beste trainers van de stad als uithangbord, het storm zou lopen in het bedrijf, maar het feit is dat het nog altijd net zo leeg is als voorheen. En als er zich dan toch een bezoeker aandient, nota bene via het dak, brengt ze een hoop problemen met zich mee.

Ken ik dit niet?

Deze problemen komen in de vorm van de Hyperspace, een gebleekte versie van Lumiose City, waarin Pokémon verblijven die we eerder niet zagen. Denk voornamelijk aan Pokémon uit de generaties ná X & Y, dus Alola, Galar en Paldea, maar ook Hisui en simpelweg nieuwe toevoegingen van eerdere generaties. Dit klinkt als goed nieuws voor een game over het vangen van Pokémon, maar dat valt vies tegen. Pokémon in de Hyperspace zijn veel sterker dan daarbuiten, met levels tussen 100 en 200, en vaak agressief tegenover alles wat beweegt. Als deze Pokémon buiten komen en zich niet in de Wild Area’s settelen, betekent dit chaos! Team MZ besluit het verschijnsel daarom te verkennen.

Dit doen ze niet lang alleen. Binnen no time steekt het Rust Syndicate ook hun neus in de zaak en komen ze tot een angstaanjagende conclusie. De poorten die leiden tot de Hyperspace komen af van een fenomeen dat boven de vernietigde Lumiose Tower ontwikkelt. En als dat niet in toom wordt gehouden, zou het wel eens de hele stad kunnen opslokken. Ik snap wel dat mensen massaal hier wegtrekken!

Rondjes rennen

De gameplay loop die hierna volgt, is eigenlijk heel gelijkaardig aan die van de base game. Je verkent Hyperspaces binnen een tijdslimiet dat wordt opgelegd en voltooit daar opdrachten. Hiermee verzamel je punten en als je er genoeg hebt, vinden jullie een van de nieuwe Rogue Mega Pokémon. Versla het, vang het en het riedeltje begint opnieuw met een iets hogere moeilijkheidsgraad. Het is een gameplay loop die sterk doet denken aan de Z-A Royale, met de gebieden die je verkent die doorgaans neerkomen op Battle Zones of Wild Area’s. Het enige nieuwe is het tijdslimiet dat wordt bepaald door welke donuts je de Hoopa voert die je toegang verschaft. En hoewel dat enige vorm van spanning introduceert, kom je al snel op een punt dat je de Hyperspace verlaat met zeeën aan tijd.

Dit gezegd hebbende, wil je waarschijnlijk ook niet ál te veel tijd doorbrengen in deze ruimtes. Lumiose was al een hele kleine speelplaats om te mogen verkennen, maar de Hyperspace-versie hakt die in stukjes en schotelt je daarvan enkele delen voor. Dit betekent dat je veelal rondjes blijft rennen in dezelfde paar stukjes van de stad, om dezelfde paar dingen te doen om uiteindelijk een moeilijkere versie te mogen doen van hetgeen dat je al deed. Dat doe je een uurtje of zeven, waarna de credits rollen en je eventueel kan proberen de nieuwe Pokédex te vullen, de tientallen nieuwe sidequests te voltooien of simpelweg kan afvragen waarom je hier € 29,99 voor hebt betaald.

Conclusie:

Mega Dimension is feitelijk zeven uur lang rondrennen in een nóg kleinere versie van Lumiose, maar dan met een tijdslimiet en nieuwe Pokémon. Het verhaal volgt een immens voorspelbare formule en weet enkel te boeien door zijn korte duur. Als dit goedkoper was geweest, was het prima te pruimen, maar € 29,99 vragen voor wat feitelijk een reskin van dezelfde stad is, is schandalig.