Het fenomeen Pokémon nam inmiddels alweer dik tien jaar geleden Europa in zijn greep. Behalve een leuke TV-serie en een aantal zeer goede RPGs voor de handhelds van Nintendo, heeft het fenomeen Pokémon in deze periode ook een paar miskleunen voortgebracht. Ik heb het niet over de enigszins mollige muis met elektrische krachten Pikachu, maar over matige games als Pokémon Channel of Pokémon Dash. De eerste Pokémon Mystery Dungeon wist zich in het grijze gebied tussen goed en slecht te nestelen. Dit was blijkbaar genoeg rechtvaardiging voor een tweede deel. Is Chunsoft er met Pokémon Mystery Dungeon: Explorers of Time/Darkness in geslaagd om een stap richting goed te zetten?
Een stap die men in ieder geval gezet heeft, is dat er geen versie meer is voor de GameBoy Advance. Waar de eerste Pokémon Mystery Dungeon nog een versie voor de DS (Blue Rescue Team) en GBA(Red Rescue Team) kende, zijn zowel Explorers of Time als Explorers of Darkness DS-games. De verschillen zijn op een hand te tellen: beide versies verschillen in Pokémon die je kunt ontmoeten en voorwerpen die je kunt bemachtigen. Nauwelijks genoeg dus om twee versies te rechtvaardigen.
Handig hiervan is in ieder geval dat ik niet beide grafisch erg matige versies heb hoeven door te worstelen. Na het doorspelen van Explorers of Darkness had ik wel genoeg van het ‘dungeon crawlen’, het doorspitten van willekeurig aangemaakte kerkers en grotten. Dat is namelijk de hoofdmoot van Pokémon Mystery Dungeon. Je kruipt in de huid van een illustere Pokémon (een quizje bij aanvang van het spel bepaalt welke Pokémon je verpersoonlijkt) en moet samen met je zelfgekozen partner en gerekruteerde strijdmakkers telkens weer de grotten in om ontdekkingen te doen, iets wat na verloop van tijd toch wel gaat vervelen.
Dit is het lot dat je te wachten staat, omdat je lid bent van Wigglytuff’s gilde voor ontdekkingsreizigers. Het steeds boeiender wordende verhaal is een excuus om je constant op pad te sturen, de kerkers in. In de willekeurig aangemaakte kerkers stuit je op vele Pokémon, waarvan de moeilijkheidsgraad ook welhaast willekeurig aangemaakt lijkt te zijn. Vaak kun je de tegenstand redelijk gemakkelijk verslaan, maar stuit je halverwege een kerker ineens op een monsterlijk krachtig Pokémon(ster), waarvan je er daarvoor al een gros verslagen had. Samenvattend betekent dit ‘game over’, tenzij je besluit om via Wi-Fi een ingewikkelde reddingsprocedure in gang te zetten.
Maar opnieuw beginnen is gewoon veel sneller en daarom aan te raden. Oké, je verliest je zuurverdiende voorwerpen en geld voor een groot deel, maar je opgedane ervaringspunten behoud je. Zodoende zul je met vallen en opstaan de bij tijd en wijle onrealistische tegenstand wel kunnen overwinnen. Maar zoals het spreekwoord luidt: waar rook is, is vuur. De onrealistisch sterke Pokémon die je soms vroegtijdig huiswaarts laten keren zijn nog tot daar aan toe. Je af en toe achterlijke partners zijn echter onvergeeflijk.
Je kunt het actiepatroon van je teamgenoten instellen, waardoor ze bijvoorbeeld vluchten als ze bijna door hun levenspunten heen zijn, trouw in jouw kielzog volgen of uit zichzelf de aanval op vijandige Pokémon openen. Jammer genoeg zit aan elke stand een nadeel. Laat je jouw kompanen zelf actie bepalen, dan willen ze meer dan eens overmoedig worden en de halve kerker doorsprinten op zoek naar tegenstand. Het gevolg is dat je vrienden onnodig het loodje leggen en je weer van voor af aan kunt beginnen aan de grot. Hiertegenover staat de ‘veilige’ volginstelling, dan zullen ze geen rare capriolen uit gaan halen. Het probleem is dat ze dan helemaal geen capriolen uithalen en net zo nuttig zijn als een jongeheer voor de paus.
Conclusie
De tergende teamgenoten en wispelturige moeilijkheidsgraad zorgen ervoor dat ik, al tien jaar Pokéfan, je af moet raden dit spel te halen. Chunsoft is er namelijk niet in geslaagd met dit tweede deel vooruitgang te boeken. Het is jammer dat de gameplay van de game gewoon niet goed genoeg in elkaar zit, want de verhaallijn is wel erg goed. Laten we hopen dat Nintendo in een volgende, volwaardige Pokémon-RPG een even goede verhaallijn verwerkt als die van Pokémon Mystery Dungeon: Explorers of Time/Darkness. Dan hebben we namelijk een combinatie van een goed verhaal én een goede gameplay. Zoals dit spel had moeten zijn, maar helaas niet is.
Conclusie