Ze zeggen wel eens dat je je eerste liefde nooit vergeet. En wie weet? Misschien is dat wel waar. Pokémon was voor mij liefde op het eerste gezicht en hoewel die liefde ondertussen enigszins bekoeld is, zal het altijd een plekje in mijn hart hebben. Een nieuw deel in de hoofdserie kan ik dan ook niet aan me voorbij laten gaan.
Maar zelfs zonder emotioneel gezever, is er genoeg aan Sun & Moon om enthousiast van te worden. In de aanloop naar de release werd bekend gemaakt dat men eindelijk met tradities als Gym gevechten breekt, in de hoop de serie verder te vernieuwen; een trend die al langzaam werd ingezet bij Pokémon Black & White en pas echt merkbaar werd bij X & Y. Verandering van spijs doet echter niet altijd eten en dus was ook ik benieuwd wat Nintendo en Game Freak bekokstoofd hadden voor Sun & Moon.
Would you look at that
Het eerste wat opvalt, is de visuele presentatie van de game. Met de zesde generatie games durfde Game Freak het eindelijk aan om Pokémon in 3D te ontwikkelen, maar dat valt in het niet bij de anatomisch correcte karakters waar Sun & Moon ons op trakteren. Wellicht dat dit dan ook de reden is dat de game meer verhaalgedreven is dan ooit. Immers is het veel makkelijk om je te binden aan karakters die ook werkelijk een gezicht hebben.
Het verhaal van Sun & Moon is feitelijk niet echt anders dan wat we van de serie gewend zijn. Je krijgt je eerste Pokémon en begint daarmee aan je reis om de beste te worden, like no one ever was. Ondertussen probeer je de Pokédex te vullen, door de honderden monsters die de serie ondertussen rijk is te vangen en trainen, en moet er een kwaadaardige organisatie gestopt worden. De veranderingen zijn dan ook wat genuanceerder, maar hebben daardoor niet minder impact.
Zo kun je de gloednieuwe Island Trials zien als de tropische variant op Gyms, waar bijzonder sterke wilde Pokémon de plaats van Gym Leaders in nemen. De Island Trails zijn echter veel gevarieerder dan de standaard Gym gevechten, doordat ze uit meer bestaan dan vechten. Zo is er een Trial waar je voorwerpen moet zoeken, een waar je een quiz moet doen en eentje waar je foto’s moet nemen met je Pokédex. Het is niet bijster veel anders dan de puzzels die Gyms vaak hadden, maar het is net genoeg om het fris aan te laten voelen.
Wie het kleine niet eert
Veel andere veranderingen zijn een stuk kleinschaliger van aard, maar tackelen wel eindelijk ergernissen waar Pokémon-spelers al jaren mee lopen. Zo kun je een nieuw gevangen Pokémon direct toevoegen aan je team, zelfs als je al zes Pokémon bij je hebt, en kun je overal in de game ruilen of vechten met vrienden via het quick link menu op je touch screen.
Allicht nog beter nieuws is dat HM’s eindelijk verleden tijd zijn. Er is dus geen noodzaak meer om je beste Pokémon nutteloze aanvullen te leren of om een van je zes waardevolle plekken te vullen met een HM slave. In Alola gebruikt men namelijk de Ride Pager om Pokémon op te roepen die je kunt berijden. Zo kun je op een Tauros kruipen die Rock Smash uitvoert, kan Machamp Strength vervangen en kan Charizard je terugbrengen naar eerder bezochte plekken via Fly.
De belangrijkste verandering is er echter een die ik niet kan benoemen, omdat ik hiermee feitelijk het einde van de game zou vergallen. Neem echter van mij aan dat het uitspelen van Sun & Moon vele malen bevredigender is dan bij eerdere delen het geval was.
Máár…
Helaas heeft elk voordeel ook zo zijn nadeel, en Pokémon Sun & Moon zijn hierop geen uitzondering. De grafische sprong die tussen de zesde en zevende generatie werd gemaakt is namelijk behoorlijk belastend voor de 3DS, die merkbaar vertraagd bij double battles. Het is dan ook geen mysterie waarom triple battles en rotation battles helemaal niet in de game zitten, al maakt het nieuwe Battle Royale, waarin vier trainers ieder een Pokémon gebruiken, een hoop goed.
De Pokémon-serie heeft natuurlijk heel wat van dat soort gimmicks gehad door de jaren heen, welke lang niet allemaal overgedragen werden naar andere games. Hierbij kun je denken aan de secret bases van (Omega) Ruby en (Alpha) Sapphirre, de graaf-game in Diamond & Pearl en de Friend Safari uit X & Y. Mega Evoluties leken echter blijvertjes te worden door de gigantische nadruk die erop gelegd werd en doordat het een daadwerkelijke impact had op het competitieve aspect van Pokémon. Toch worden Mega Evoluties pas in de post-game beschikbaar en zelfs dan zijn slechts 23 van de vijftig mega Pokémon in de code van de game te vinden. Of de overige 27 volgen middels een content patch of dat die in de ogen van Game Freak niet de moeite waard waren moet nog blijken, maar het is hoe dan ook opmerkelijk.
Dansen maar
Toch is het niet moeilijk om te zien waarom Mega Evoluties geen belangrijke rol konden spelen in het verhaal van Sun & Moon. De gimmick van de zevende generatie brengt namelijk Z-Crystals, die op een soortgelijke manier werken als de Mega Stenen. Deze keer evolueren echter de aanvallen naar een mega vorm, in plaats van de Pokémon zelf. En om de een of andere reden moet je hiervoor telkens door een dom dansje heen bijten.
De Z-Crystals vormen een belangrijk aspect van Sun & Moon en zijn, samen met een dreiging uit een andere dimensie, de rode draad in het verhaal dat de games proberen te vertellen. De toon van dit verhaal is, net als bij zijn voorganger, net iets volwassener dan wat we van de serie gewend zijn, al worden veel clichés die we van de franchise kennen in stand gehouden. En dat is geen ramp, want anders zou het geen Pokémon meer zijn.
Twee zijden
Ik begrijp dat deze recensie wat schizofreen overkomt, doordat ik constant wissel tussen positief en negatief. En in zekere zin symboliseert dit het spagaat waar de game zich in bevindt. Pokémon Sun & Moon zijn op veel gebieden de games waar Pokémon-fans al jaren om roepen, maar tegelijkertijd zet het op bepaalde aspecten een of zelfs meerdere stappen terug. Aan het einde van de rit, welke ik na pakweg 23 uur bereikte, wegen de positieve aspecten echter een stuk zwaarder dan de negatieve.
Immers gaat het erom wat het gros van de spelers wil: een leuk avontuur met de monstertjes van Nintendo. En Sun & Moon zijn op dat gebied zonder twijfel twee van de beste games in de serie. Competitief ingestelde spelers zullen allicht niet aan hun trekken komen, zelfs nu Game Freak de balans van de game wat verbeterd heeft, maar deze groep is uiteindelijk duidelijk in de minderheid.
Conclusie
Sun & Moon zijn feitelijk dé Pokémon games waar fans van het eerste uur al jaren van dromen. Verwend als we zijn kunnen we echter ook hier en daar wat gevallen steekjes vinden. Onder de streep komen we echter heel dik in de plus uit dankzij het net weer iets betere verhaal, de indrukwekkende grafische update en het afschaffen van clichés als HM’s en Gym gevechten. Mocht je dus geen principiële bezwaren tegenover Pokémon hebben, dan kun je Sun & Moon met een gerust hart oppikken.