Nintendo heeft een reputatie als het aankomt op third party’s: ze zijn er niet. Deze reputatie is echter onterecht, want hoewel bijvoorbeeld Electronic Arts de grote N links laat liggen, zijn er genoeg partijen die de 3DS en Wii U maar wat graag van software voorzien. Capcom is onder andere dikke maatjes met Nintendo, getuige het feit dat Monster Hunter Tri en 3: Ultimate enkel op Nintendo-consoles verschenen. Ook Level-5, met Inazuma Eleven en de Guild Series, draagt ze een warm hart toe. Dat de twee hun krachten bundelen voor een cross-over op de 3DS is dan ook niet geheel verrassend.
Zo gezegd, zo gedaan. Professor Layton, de Engelse heer met een talent voor puzzelen van Level-5, slaat de handen ineen met de Amerikaanse advocaat Phoenix Wright van Capcom, in een avontuur dat zijn gelijke niet moet kennen.
Dit avontuur begint als Maeve, een jong meisje, samen met een voormalig student van Professor Layton uit de mysterieuze stad Labyrinthia ontsnapt. De stad staat aangegeven op geen enkele kaart en de bevolking leeft er in angst voor heksen, welke ook Maeve achtervolgen. Wanneer Maeve en Sebastiaan (de student) tijdens hun ontsnapping gevangen dreigen te worden door heksen, verongelukken ze. Maeve weet te ontsnappen, maar Sebastian komt er minder goed vanaf (van af).
Nog voor deze gebeurtenissen had Sebastian Maeve echter al verteld over zijn professor, en dat ze in geval van nood naar hem op zoek moet gaan. Een wijs besluit, want als een echte heer kan Hershel Layton een dame in nood niet in de kou laten staan. De heksen zijn echter niet van plan om Maeve te laten gaan. Een kleine periode, een achtervolging en wat puzzels later weet Maeve te ontsnappen, maar Layton en zijn assistent Luke belanden in Labyrinthia.
Op dat zelfde moment komt een vliegtuig vanuit Los Angeles aan in Londen. Onder de passagiers bevinden zich topadvocaat Phoenix Wright en diens assistente Maya. Vanwege een uitwisselingsproject van de bond van advocaten moesten ze de oceaan oversteken, al zien ze het voornamelijk als een plezieruitje. De pret is echter al snel over, wanneer Phoenix in een rechtbank moet opdagen als verdediger van een jong meisje dat wordt verdacht van diefstal en mishandeling. Dit meisje…is Maeve!
Het één leidt tot het ander, en wanneer Wright de rechtzaak tot een einde weet te brengen, zit hem het één en ander niet lekker. Veel tijd om hierover na te denken heeft hij echter niet, wanneer ook hij vanuit Londen naar Labyrinthia wordt gebracht.
Layton en Wright zijn nog maar net in de stad aangekomen als Maeve wordt gearresteerd en wordt beschuldigd van hekserij en moord. Als zijnde advocaat en archeoloog geloven Layton en Wright echter maar bar weinig in hekserij, en nog minder van het feit dat Maeve een heks zou zijn. Zo begint hun zoektocht naar Maeve’s onschuld en de waarheid achter Labyrinthia.
De gameplay kan ruwweg worden opgedeeld in twee delen. Enerzijds is daar het puzzelaspect, waarbij de groep geheimen ontrafelt over Labyrinthia en nieuwe bewijzen en informatie boven water haalt. Zoals we gewend zijn van Level-5 zijn de puzzels niet te complex, maar wel uitdagend genoeg om je hersenen aan het werk te zetten. Mocht je er echt niet uitkomen, dan kan je uiteraard hint muntjes gebruiken, welke door de spelwereld heen verborgen zitten.
Deze hint muntjes komen je echter beter van pas tijdens de rechtszaken waar Phoenix Wright de verdediging op zich neemt. Door verdachten te ondervragen, hun reacties op elkaars beweringen te pijlen, bewijs aan te leveren dat hun verhaal ontkracht en ze tegen elkaar uit te spelen, krijg je constant een veranderd perspectief. De rechtszaken duren dan soms ook uren, vooral de laatste tikte makkelijk de vier á vijf uur aan.
In deze rechtszaak kun je saven wanneer je wilt en je in principe dus aankloten tot je het goede doet of game over gaat, maar laten we eerlijk zijn, daar is geen lol aan. Mocht je dus echt niet weten wat te doen, dan kan een hint muntje zo’n onderhandse tactiek overbodig maken.
Maar zelfs met een hintmuntje zal de rechtszaak zelden lopen als gehoopt. Alle getuigen die zich aandienen zijn bevooroordeeld en willen niets liever dan een veroordeling. Ze passen dan ook zonder blikken of blozen hun verklaring aan zoals het hun uitkomt, hetgeen mij soms tot waanzin dreef. Normaal is dat nooit een goed teken bij een game, maar doordat Wright hetzelfde voelt, voel je je echt betrokken bij het karakter. Een bewonderingswaardige presentatie van Capcom en Level-5, al zeg ik het zelf.
Alle delen van Professor Layton VS Phoenix Wright: Ace Attorney lijken in eerste instantie perfect samen te vallen als een Layton-puzzel. De gevatte humor uit beide series complementeert elkander. Zelfs de compleet verschillende visuele stijlen worden netjes weggewerkt door de andere karakters een tussenliggende stijl aan te meten, wat ervoor zorgt dat het als het geheel niet (heel erg) storend is. Toch was er een ding wat mij mateloos irriteerde.
Zoals bij eerdere Professor Layton-games is deze namelijk volledig in het Nederlands, met geen Engelse of Japanse taaloptie. Nu is dat prima voor iemand die geen Engels beheerst en ik complimenteer Nintendo voor de moeite die ze gedaan hebben, echter haat ik het (en met mij velen) om games in het Nederlands te spelen. De karakters komen gewoon minder geloofwaardig over, wat mede te danken is dat de voice acting van Nederlandse acteurs vaak niet zo goed is als die van hun Engelse tegenhangers. Maar dat is geen gigantisch euvel. Ik heb gewoon het volume uitgezet en de tekst gelezen, terwijl ik genoot van het prachtige 3D-effect en cutscenes die je meermaals met open mond zult bekijken.
Zo bereik je in twintig á dertig uur het verhaal, afhankelijk van je lees- deductie- en puzzelsnelheid en natuurlijk hoeveelheid sidequests die je hebt gedaan. Dit betekent echter niet dat je dan al klaar bent. Je kunt voor 100% completion gaan, maar ook de Nintendo eShop induiken induiken. Hier zal je namelijk gratis DLC vinden die ons een nieuw verhaal vertelt in twaalf delen.
Conclusie
Terwijl de Professor Layton- en Phoenix Wright-games uit compleet verschillende vaatjes tappen, hebben Capcom en Level-5 de handen ineen geslagen om een goddelijk mixdrankje te creëren. De gevatte humor van beide series sluit naadloos op elkaar aan en diens karakters complementeren elkaar. Giet dit alles in prachtige graphics met een goed ogend 3D-effect en scherp geschreven verhaal, en het enige waar ik ‘’Objection!’’ tegen kan roepen zijn de Nederlandse stemmen.