Het horror-genre is niet meer wat het ooit was. Resident Evil leunt nu meer naar shooter dan survival horror en de laatste goede Silent Hill-games beginnen de status van antiek te bereiken. Zelfs F.E.A.R. is nu meer Call Of Duty dan gezond is. Met de gedachte aan betere tijden nam Temco Koei haar oude Project Zero 2, poetste hem een beetje op,en bracht hem naar Nintendo’s Wii.
In Project Zero 2: Wii Edition bevinden de tweelingzusjes Mio en Maya zich in het bos. Na het zien van een ‘’crimson butterfly’’, in Japan sterk geassocieerd met de dood, besluit Maya het te volgen. Mio, die zich verantwoordelijk voelt voor haar zusje, rent achter haar aan in de hoop haar te stoppen.
Wanneer ze elkaar terug vinden kijken ze uit over een, schijnbaar, verlaten dorp. De route terug is op mysterieuze wijze verdwenen, waardoor ze geen andere keuze hebben dan het dorp te betreden. In de hoop iemand te vinden die kan helpen betreden ze een openstaand huis, en dan begint de ellende. De deur slaat achter hen dicht en is plotseling vergrendeld. Het huis ziet eruit alsof het al een eeuwigheid niet bewoond is, al vinden de meisjes al snel sporen dat er recentelijk iemand geweest is.
Wat ze ook vinden is de Camera Obscura, een soort fotocamera die in staat is geesten te vernietigen, en geesten zijn er genoeg in het dorp. Door de camera op een geest te richten begint een ronde meter vol te lopen, die gaandeweg meer schade aanricht. Verder heb je een kleine radar die, afhankelijk van de geest, blauw of rood kleurt.
Een blauwe radar betekent een geest die geen kwaad in de zin heeft. Een rode radar daarentegen betekent dat de geest op je leven jaagt. Wanneer je in een gevecht met zo’n geest bent en onder de radar een klein knipperend lichtje ziet moet je snel een foto maken voor een Fatal Frame. Wanneer je zo’n Fatal Frame-moment mist zul je altijd schade oplopen, maar goede timing staat gelijk aan fikse schade aanrichten.
Meestal zullen gevechten niet zo soepel lopen als gehoopt. De besturing die Temco Koei gekozen heeft voor de game is namelijk werkelijk zot. Tijdens een gevecht gebruik je de analoge stick van de nunchuck om je camera naar links en rechts te verplaatsen. Naar voor en achter bewegen laat Mio lopen. Om de camera naar onder en boven te bewegen zul je de Wiimote moeten meebewegen, iets wat je onbewust te vaak doet.
Gelukkig ligt de nadruk niet op gevechten, maar op exploratie en puzzelen. Het dorp is behoorlijk groot en herbergt bijzonder veel geheimen. Het is dan ook slim om elk plekje te bekijken voor mogelijk extra film, nieuwe items of vriendelijke geesten. Als je op een vriendelijke geest stuit, is het de kunst op zo snel mogelijk een foto te maken. Elke paranormale foto levert je namelijk punten op. Deze punten kun je besteden in het Obscura menu voor bijvoorbeeld extra aanvalskracht. Je kunt er ook voor kiezen je punten te besteden aan het upgraden van de extra lenzen die je Camera Obscura tijdelijk van extra mogelijkheden voorzien.
Wanneer je zo, met je geüpgrade camera door het dorp loopt valt op hoe ontzettend sfeervol alles ontworpen is. Hetzelfde geldt voor de geweldige opbouw naar de schrikmomenten die verpest wordt doordat de radar je voortijdig waarschuwt. Zonde!
Als je avontuur ten einde is hoeft de game nog niet perse klaar te zijn. Echte fans zullen meermaals spelen om alle lenzen, geesten, eindes en scores te krijgen. De rest zal een kijkje nemen in Haunted House, de multiplayer van Project Zero 2.
Hierin zal je met zijn tweeën in random generated huizen vol geesten gegooid worden. Het doel is om binnen de tijd de uitgang te vinden en een zo hoog mogelijke foto score hierbij te krijgen. Geinig, maar vaak zul je het niet doen.
Conclusie
Project Zero 2 is een game die ontzettend goed in elkaar steekt, maar onderuit gehaald wordt door ondoordacht design. De radar voor de gevechten en de besturing zorgen voor tien minpunten per stuk, wat het van de topscore weghoudt die het had kunnen hebben.