Ratchet & Clank: Rift Apart

Het was nog niet zolang geleden toen ik besloot om de Ratchet & Clank-serie door te gaan spelen. Ik had Ratchet & Clank: Trilogy al gerecenseerd, maar had de rest van de delen stof laten happen in mijn kast. Zonde! En dus werden elf games in de franchise in enkele weken tijd doorgespit, vlak voor Ratchet & Clank: Rift Apart werd onthuld. Zou het een teken zijn?

Ons eerste R&C-avontuur op de PlayStation 5 begint met een parade. Ratchet & Clank zijn op papier nog altijd helden, maar hebben al geruime tijd geen actie meer gezien. Een parade waarin het duo imitaties van hun avonturen doorloopt is dan ook een leuke manier om ons weer even te herinneren aan hun oorsprong en eveneens een manier om de verplichte tutorial naadloos in de game te verwerken.

Twee voor de prijs van een

Je kon het van mijlenver zien aankomen, maar deze viering loopt niet zoals gepland. Clank had een grote verrassing voor zijn partner, een gerepareerde Dimensionator om zijn soort mee te gaan zoeken, echter wordt wordt gestolen en misbruikt door Dr. Nefarious. Zo belanden we uiteindelijk in een andere dimensie waarin Nefarious geen dokter, maar een dictator is.

Onder zijn ijzeren vuist hebben robots al een zwaar leven vol lange werkdagen en constante controle, dus je kunt je voorstellen hoe het de door hem zo gehate ‘squishies’’ afgaat.  De biologische organismes zijn echter niet voor een gat te vangen en hebben zich verenigd in een verzetsbeweging die poogt de keizer neer te halen. Een verzetsbeweging waar Ratchet en Clank apart mee in aanraking komen, wanneer ze gescheiden worden gedurende de interdimensionale reis. Clank wordt opgepikt door een vrouwelijke Lombax genaamd Rivet, terwijl Ratchet ze achtervolgt om zijn vriend terug te krijgen.

Niet bijster veel anders

Wie door de trailers en reeds vrijgegeven informatie dacht dat Ratchet & Rivet hun eigen secties zouden krijgen met unieke gameplay mechanics, moeten we helaas teleur gaan stellen. Want hoewel de twee grootorige helden ieder hun eigen persoon zijn, delen ze dezelfde moveset, vaardigheden, wapens en zelfs ervaring gedurende het spel. De wissel tussen de twee is dan ook puur audiovisueel van aard en heeft geen enkele impact op de gameplay. Een gemiste kans.

Die gameplay is natuurlijk het hart van elke Ratchet & Clank-ervaring en dat is in Rift Apart niet anders. Het overgrote deel van de game ben je bezig met platformen in drie dimensies, het afschieten van vijanden met alsmaar bizarrer wordende (en soms hilarische) vuurwapens óf, vooral later in de game, een combinatie van de twee. Rift Apart biedt hierbij achttien keuzes met een fijne mix van oude favorieten als de Agents of Doom en de Pixelizer tot nieuwe toevoegingen als de Drillhound en Mr. Fungi. Deze kun je alle levelen door ze te gebruiken én versterken door upgrades voor ze te kopen in de winkel. Het gevolg is dat grote gevechten richting het eind van het spel een clusterfuck van particle effects, NPC’s, vijanden en kogels zijn. Hierdoor is het makkelijk soms het overzicht te verliezen en het leven te laten, maar door de razendsnelle laadtijden is dat nooit écht een hekelpunt.

Super Snelle Drive

Over die laadtijden moeten we het natuurlijk even hebben. De interdimensionale avonturen van onze helden stonden centraal bij de meeste persreleases, waarbij de snelheid van de solid state drive van de PlayStation 5 keer op keer benadrukt werd, omdat de capriolen die we zien anders niet mogelijk zouden zijn. En dat geloof ik direct. De kleine rifts waar je simpelweg inwandelt hadden makkelijk als een statische wereld kunnen worden gereproduceerd, echter wanneer je op segmenten van de game de ruimte en dimensies gaat afbuigen om je te manoeuvreren kan dat best een last op de hardware zijn die de base PlayStation 4 niet had kunnen dragen, vooral in combinatie met de spectaculaire grafische presentatie. Desondanks kan ik niet zeggen dat ik bijster onder de indruk ben van hoe Insomniac het voor deze game heeft ingezet.

De meest spectaculaire momenten waarin je tussen dimensies hopt, zijn volledig scripted en vereisen weinig tot geen input van de spelers. Hierdoor voelt het niet alsof jij in dit grafisch imposante spektakel een rol speelt, maar eerder alsof je het aanschouwt. En hoewel dat zeker geen probleem an sich is, is dat wat teleurstellend als je ziet hoe groot het werd uitgemeten in PR-praat. Nee, dan ben ik meer onder de indruk van de DuelSense. Niet zo zeer van de rumble, die de recoil een beetje meer pit gaf, maar doorgaans niet werd opgemerkt op hectische momenten, maar van de adaptive triggers. Vuurwapens die een alt-fire hebben, zoals de single- en multishot van de Burst Pistol en het charge shot van de Lightning Rod, kunnen op twee manieren worden gebruikt, afhankelijk van of je de trigger deels of volledig indrukt. Dit klinkt heel onwennig en zou het ook zijn op andere controllers, maar doordat de DualSense tegengas geeft en vereist dat je echt doordrukt om over te schakelen, is de gewenningsperiode erg kort. Net als de game trouwens, waarvoor ik iets meer dan tien uur nodig had om het te voltooien. Nog net acceptabel voor een game van € 60,-, maar omdat dit een van de spellen is die de hogere prijs van € 79,99 meekrijgt, viel me dat toch wat tegen.
 

Conclusie

Ratchet & Clank: Rift Apart is een solide third-person shooter én platformer die veteranen van de Ratchet & Clank-serie moeiteloos kunnen oppakken en overwinnen. Maar dat is niet per se iets goeds. Want hoewel het dimensie hoppen zo groots in beeld werd gebracht in promotiemateriaal, voegt het niet heel veel toe aan de formule. Hetzelfde geldt voor Rivet, die meer voelt als een reskin dan wat anders. Rift Apart kan dan ook het best worden omschreven als een evolutie, niet de gewenste revolutie. Het fors hogere prijskaartje kan daardoor ook niet worden verantwoord.