Aan muziekgames geen tekort in deze generatie spelcomputers. De DJ uithangen met DJ Hero, de Rockster zijn in Guitar Hero of in Rock Band of gewoon de sterren van de hemel zingen in een van de vele Sing Star games: het kan allemaal. Nintendo probeert je echter op een andere manier ritme bij te brengen. Op de Nintendo DS deden ze dat al eens niet onverdienstelijk met Rhythm Paradise en ook de nieuwe editie voor de Nintendo Wii,Beat the Beat, weet ons goed te vermaken.
De formule in het spel is eigenlijk ontzettend simpel: speel één van de ongeveer vijftig minigames en let daarbij vooral op de muziek. De handelingen die je uitvoert moeten synchroon lopen aan de beat die op dat zelfde moment afspeelt. Als je niet goed timet dan wordt de handeling op het beeld minder goed uitgevoerd en verkracht je tevens de muziek.
De handelingen die je uitvoert variëren tussen het indrukken van de A-knop en het indrukken van de A- en B-knop tegelijk. Dat klinkt saai, zul je ongetwijfeld denken, maar dat valt reuze en reuze mee, want de verschillende minigames die de game kent zijn ontzettend afwisselend. Je kunt het een klein beetje met Wario Ware vergelijken.
Er is bijvoorbeeld een golfgame, waarin jij een tweetal apen onder je hoede neemt. Als je op het juiste moment het golfballetje slaat, dan sla je een hole in one en hoor je uiteraard dat de muziek beter klinkt dan wanneer je te laat bent. Verderop ben je de machine in de robotfabriek en moet je door correct te timen robots in elkaar draaien. Waarbij de éne robot groter is dan de ander en je dus je knoppen langer ingedrukt moet houden.
Enkele minigames zijn geschikt voor de multiplayer. In die games werk je een klein beetje samen. Je haalt er zo nog meer voldoening uit om een minigame tot een goed einde te brengen. De voldoening die de minigames brengen is sowieso goed. Het zal je al snel opvallen dat het spelletje verslavend werkt en dat je de éne na de andere game wil uitspelen, om aan het einde van een serie van vijf de remix te spelen. Hierin worden de voorafgaande minigames inelkaar gevlochten en zullen je skills op de proef gesteld worden. Een soort eindexamen dus.
De deuntjes die tijdens de minigames ten gehore worden gebracht zijn erg aanstekelijk en vrolijk. Binnen no time zul je jezelf erop betrappen dat je meeknikt en meebeweegt op de maat van de muziek. De animaties bij de minigames zijn in de meeste gevallen ook erg leuk en bovendien grappig vormgegeven. Het zijn meestal simpele, cellshaded filmpjes met grappige diertjes, machines of andere personages. Vooral het uiterlijk heeft enorm veel weg van Wario Ware.
Als je begint met een minigame, dan is het niet altijd direct duidelijk wat je moet doen, maar na even proberen, lukt het meestal toch vrij snel om de handelingen goed uit te voeren. Nintendo had de tutorial wellicht wel wat duidelijk kunnen maken. Een ander punt van kritiek is dat opnieuw beginnen met een minigame, nadat je gefaald hebt bijvoorbeeld, redelijk veel tijd in beslag neemt. Dat is jammer, want Beat the Beat is voor de rest een vlot spel.
Conclusie
Als je de kleine minpunten van hierboven verwaarloost, dan heb je aan Rhythm Paradise: Beat the Beat een zeer vermakelijke game. Het is er niet één die direct in het oog springt, of met veel bombarie is aangekondigd, maar een spel dat in alle stilte is uitgekomen en een hoog niveau heeft weten te halen. Als je nog een leuke game voor de Wii wil, dan is dit misschien wel één van de laatste die uitkomt voordat Nintendo haar nieuwe console lanceert.