Games hebben onrechtstreeks iets met koken te maken. Nu denk je waarschijnlijk: ‘Wat voor onzin is dat nu weer?’. Wel, laat ik het eens verklaren. Elke game heeft bepaalde ingrediënten die één geheel vormen. Valt een bepaald ingrediënt weg, dan kan dat het spel minder goed maken of juist iets beter, omdat misschien iets vervelends weggelaten wordt. Bij koken is dat ook zo. Iets te veel peper is voor sommigen goed, wie van pittig houd, voor anderen slecht. Zij vinden dan dat de peper de smaak domineert.
Neem nu Ridge Racer: Unbounded. Op het eerste zicht lijkt het niets meer met de reeks te maken te hebben. Het is een mix geworden van Ridge Racer zelf, qua besturing, de crashes uit Burnout en de vernietigbare omgevingen uit pakweg Split/Second. Fans zullen niet meteen blij zijn met de plotse omslag van brave circuitracer naar een harde racegame, waar je door de straten scheurt en destructie hoog in het vaandel wordt gedragen. Geef het spel toch eens kans, want je zult je er zeker mee amuseren. Je speeltuin is in dit geval Shatter Bay. Het is een plaats waar niemand zich aan de races houdt en waar het er hard aan toe gaat. Steeds krijg je een aantal verschillende racetypes voorgeschoteld: Domination, Drift Attack, Time Attack en Frag Attack. Op het eerste zicht niet veel verscheidenheid, maar het is zeker genoeg.
Elk van deze modi is namelijk best leuk om te spelen. In Domination race je tegen andere tegenstanders met als bedoeling om als eerste, tweede of derde over de eindstreep te razen. Drift attack zegt het al, daarin moet je een bepaald aantal punten verkrijgen door te driften. Ook Time Attack verraadt al wat je moet doen. Je legt binnen een bepaalde tijd een afstand af. In Frag Attack tenslotte, bestuur je bijvoorbeeld een vrachtwagen en wordje op de hielen gezeten door politiewagens. Binnen de tijd moet je er zo veel mogelijk ‘fraggen’, met andere woorden: ze in de prak doen rijden. Het moet wel gezegd worden dat de moeilijkheidsgraad van deze Ridge Racer erg hoog ligt. Je zult veel races meermaals moeten herstarten, omdat je zelfs de derde – of vijfde (!) - plaats niet haalt. Een beetje uitdaging is altijd tof, maar hier heb je wel een erg grote kluif aan. Het is frustrerend moeilijk.
De kansen op succes hangen af van welk voertuig je kiest. De ene auto is al wat sneller en aan de andere kant gemakkelijker stuk te krijgen. In een ander geval bestuur je een sterke wagen en is hij redelijk traag. Na een tijdje weet je ongeveer welk voertuig je echt ligt. Waarschijnlijk zul je daar meer mee winnen dan met andere. Als je een plaats in de top drie weet te versieren, dan verdien je meer punten. Hoe beter je het er in elk soort race vanaf brengt, hoe meer je er verdient. Vervolgens stijg je in level, waardoor je vervolgens meer races en wagens vrijspeelt. Je krijgt punten door tegenstanders te laten crashen, gebouwen te vernielen en meer.
Driften vult op zijn beurt een power-metertje op, waarmee je tijdelijk meer snelheid kunt maken. Zo kun je die extra snelheid gebruiken om je achterstand op de anderen te verkleinen of om dingen te vernielen. Dit kunnen tegenstanders of gebouwen zijn. Het ziet er cool uit hoe je de muren tot gruzelementen herleidt, om er dan door te razen en er langs de andere kant met diezelfde snelheid uit te komen. Je hebt dan een afkorting gecreëerd en wees maar zeker dat je tegenstanders deze ook zullen gebruiken. Let wel op: zulke mogelijkheden kunnen enkel als je je power-metertje ervoor gebruikt. Voor de gewone kleine bouwwerken, zoals kleine stenen muurtjes, is dit niet nodig. Waar je er in andere racegames radicaal tegen tot stilstand komt, rijdt je er in Ridge Racer: Unbounded gewoon doorheen.
De harde races worden ondersteund door een soundtrack. Die past op zich wel bij het spel. Voor wie ervan houdt, zijn de nummers om van te smullen. Het is één en al dubstep. Ondergetekende is absoluut geen fan van dat genre en vindt de soundtrack één van de slechtste ooit, dus er had wel een optie mogen zijn om je eigen afspeellijst aan te maken. Daarentegen is er wel een mode om zelf je steden te bouwen, genaamd de City Creator. Die mode is een frisse afwisseling, vooral omdat je tijdens de singleplayer allerlei spullen vrijspeelt om in de creator te gebruiken. Je bouwt een stad, welke in totaal vijf parcours bevat. Deze kun je dan online delen met anderen. Je creëert al parcours als je wegen aan elkaar laat aansluiten, hoewel het altijd interessanter is om elementen, zoals schransen of explosieve tonnen toe te voegen.
Je creatieve brein is de enige beperking, want je kunt enorm lang met de City Creator bezig zijn. Mede omdat het goed werkt. Tevens is die creatieve mode meer dan welkom omdat je in de singleplayer soms het gevoel hebt dat de circuits op elkaar lijken. Al bij al is dat niet zo verwonderlijk. Op elk circuit doe je altijd hetzelfde: dingen vernielen. Daarnaast zien ze er allemaal een beetje grauw uit. Maar als een ‘grauwe en harde racer’ omschrijft Ridge Racer: Unbounded zich het beste. Die omschrijving is natuurlijk ook van toepassing wanneer je online gaat.
Conclusie
Ridge Racer: Unbounded is een harde racegame. Aan de ene kant is dat een compliment. De verschillende modi zijn afwisselend genoeg en het vernielen van zowel gebouwen als je tegenstanders staat centraal. Die destructie ziet er goed uit. Maar anders is het spel frustrerend moeilijk. Tot vervelens toe zul je races steeds moeten herstarten, omdat het niveau te hoog ligt. Er ontbreekt ook een optie om je eigen nummers aan een afspeellijst toe te voegen, vooral als je de soundtrack niets vindt. Deze staat vol met dubstep. Wanneer dat niet je ding is, dan heb je grof gezegd dikke pech. Zelf dingen creëren kan dan wel weer in de City Creator-mode. Eigen steden en parcours maken is een leuke afwisseling en het werkt goed.