Vroeger waren Real Time Strategy-games voor de consoles gedoemd te mislukken. Legendarische strategiegames hoorde je voor een optimale beleving op de PC te spelen, omdat de besturing op een console ronduit waardeloos was. Het verliezen van een epische veldslag lag altijd aan de verrotte manier van besturen en niet aan jou. Gelukkig weten we vandaag de dag wel beter en hebben games als Tom Clancy`s EndWar en Halo Wars verandering in onze bevooroordeelde mening gebracht. De game R.U.S.E. doet hier nog een schepje bovenop en laat moeiteloos zien hoe je een goede RTS voor de consoles neerzet. In deze review bespreken we de Xbox 360-versie van de game, die gelijk is aan het spel op de PlayStation 3. Binnenkort kijken we in welk opzicht de PC-versie verschillend is.
R.U.S.E. is een strategiegame die zich afspeelt gedurende de Tweede Wereldoorlog. Je beleeft het spel voor het grootste deel vanuit een Amerikaans perspectief en hanteert het stokje van de heer Joe Sheridan. Sheridan klimt tijdens de game op van kolonel tot generaal en met hem doorloop je een aantal bekende veldslagen zoals Operation Market Garden en D-Day, maar je begint de herovering van Europa met de geallieerden in Tunesië en Italië. Het verhaal is niet hoogstaand en wordt verteld via saaie dialogen, die weinig intensiteit en actie uitstralen. In het begin heb je dan ook niet het idee dat jij werkelijk deel uitmaakt van de oorlog in het geheel, maar hier komt na een aantal speelsessies al snel verandering in.
De besturing is namelijk een verademing ten opzichte van vroegere traumatische ervaringen met strategiegames voor de console. Eenheden zijn eenvoudig te selecteren en het geven van opdrachten levert nimmer problemen op. In het begin heb je alleen de beschikking over de ‘normale’ tanks en soldaten, maar later krijg je het commando over bommenwerpers en ook artillerie passeert de revue. De kunstmatige intelligentie mag hierbij in het bijzonder worden vernoemd. Op pad gestuurde tanks reageren namelijk automatisch op een vijandelijke aanval en trekken zich terug als ze niet tegen de Duitsers of Italianen op kunnen. Deze asmogendheden zijn eveneens de domste niet en reageren op jouw aanvallen. Dankzij de besturing heb jij gelukkig de volledige controle over alle eenheden. Het cameragebruik helpt je daarnaast nog een handje.
R.U.S.E. ziet er grafisch niet fantastisch uit. In het eerste level heb je het idee dat je met je oude speelgoedsoldaatjes en tanks aan het spelen bent, maar zodra je uitzoomt, komt hier verandering in. Dan blijkt opeens hoe groot het slagveld wel niet is en hoeveel eenheden die Duitsers wel niet hebben. Bij het uitzoomen worden alle militaire activiteiten als een soort gekleurde chips weergegeven. In één oogopslag is te zien waar er versterking nodig is en waar de zwakke plek van de vijand zich bevindt. Daarnaast kun je zien vanuit welke richting er hulp komt van bijvoorbeeld de Fransen en Engelsen. Grenzen in de vorm van ‘zwarte gaten’ zijn er niet meer. De randen van de strijdtafel markeren het gebied waarin jouw operatie plaatsvindt. Op dat moment heb je wel het gewenste gevoel van de grote generaal, totdat je inzoomt, de lucht weer bewolkt wordt en je tanks worden aangevallen door een Duitse bommenwerper.
De besturing, kunstmatige intelligentie en het gebruik van de camera maken van R.U.S.E. dus al een degelijke RTS, maar denk niet dat je daardoor de oorlog wel eventjes wint. De levels zijn namelijk stuk voor stuk pittig en vergen een dosis strategisch inzicht. In het begin krijg je door stukjes tekst snel uitgelegd hoe alles werkt, maar tijd om dit tot je door te laten dringen krijg je niet. De instapdrempel is hierdoor vrij hoog. Naast het commanderen van eenheden is er een oppervlakkige vorm van micromanagement en kun je, indien nodig, je manschappen aanvullen. Qua gameplay komt er echter nog iets bij kijken. R.U.S.E. introduceert immers de speciale ‘ruses’.
In het Nederlands betekent ‘ruse’ een slimmigheidje of list. Met een ruse kun je de vijand omzeilen, verzwakken, het verkeerde pad op sturen en ga zo maar door. Ruses kunnen worden ingezet in bepaalde sectoren die je zelf kiest. Een van de eerste ruses die je krijgt, is de Spy Ruse, waarmee eenheden van de vijand in een bepaalde sector kunnen worden geïdentificeerd. Ook is er een Radio Silence Ruse, een ruse die jouw leger sneller laat operen, een ruse die toekomstige aanvallen van de vijand blootlegt of gebruik een ruse om nepbases neer te zetten en zo de vijand een loer te draaien. Het kan allemaal. In het begin lijken de ruses meer op een gimmick, een kleine toevoeging die je verder toch niet meer nodig zult hebben. Op een gegeven moment ga je echter inzien dat deze ruses tijdens oorlogen altijd het verschil hebben gemaakt.
Na het doorlopen van de singleplayer, die de wenselijke hoeveelheid missies bevat, kunnen er nog aparte veldslagen worden nagespeeld. Natuurlijk bevat de game ook een online modus, welke alleen leuk is bij het vechten met een strategische medespeler die even vernuftig is als jijzelf. Helaas zijn er in de multiplayer nog wel eens mensen die de game willen verzieken. Een vriend inroepen biedt uitkomst.
Conclusie
R.U.S.E. mag zich met recht een van de betere Real Time Strategy-games voor de Xbox 360 noemen. Wel had het verhaal meer inhoud en intensiteit mee kunnen krijgen, is het grafisch niet geweldig en is de instapdrempel vrij hoog. Dit zijn gelukkig minpunten waar menig gamer zo doorheen prikt. De besturing is een ware verademing voor elke strateeg. De kunstmatige intelligentie en het cameragebruik ondersteunen dit des te meer. Tot slot openen de ruses en nieuwe dimensie van virtueel oorlog voeren en zit er genoeg content in het spel in de vorm van losse levels en de online modus.