Nog voor we een aanvraag konden indienen voor een recensie exemplaar van Sacred 3, vroeg uitgever Deep Silver ons al of we interesse hadden om de game te reviewen. Dat laat zien dat ze veel vertrouwen erin hebben en het maakte mij extra benieuwd naar wat de game te bieden had.
Nog voor de game begint, is de hel in Ancaria losgebarsten. Kwade opperheer Zane en zijn troepen zaaien dood en verderf in het ooit vredige land. Maar wanneer alle hoop teloor lijkt gegaan, verschijnt Telaria met nieuwe strijdkrachten. Uit de uithoeken van Ancaria heeft ze vier helden verzameld, welke met ondersteuning van de telepaat Aria de laatste hoop vormen om Zane te stoppen.
Het is dit verhaal dat je langs enkele tientallen locaties brengt, waar je het leger van het kwaad verdrijft. Natuurlijk loopt het verhaal verder, maar de rode draad is zo flinterdun, dat het eigenlijk nauwelijks de moeite waard is om er verder aandacht aan te besteden.
Sacred 3 draait dan ook op en top om gameplay. Ik heb met elk van de vier helden gespeeld (archer, brute, spearmaster en swordmaster) maar vond al snel dat de Seraphim Claire en haar zwaard mij het beste schikte.
Het eelt dat op mijn rechterduim gevormd is, getuigd van het vele bashen op de A-knop dat ik gedurende de acht uur lange speelsessie heb moeten doen. Niet dat dit het enige is wat je doet, want je schouderknoppen verbergen combat arts die je meer dan eens uit de brand zullen hebben, terwijl andere knoppen je laten ontwijken, blokkeren en schilden laat breken.
Naarmate je levelt, zul je hier meer opties in vrijspelen. Claire had in totaal acht mogelijke combat arts tot haar beschikking, terwijl haar wapens en skills ook de nodige upgrades hadden die gekocht konden worden. Het is hier dat Sacred 3 een van de beste dingen doet die ik in lange tijd in een genre heb gezien. Het stelt je namelijk in staat een aankoop terug te draaien, als blijkt dat je nieuwe speeltje toch niet helemaal is wat je ervan verwachtte.
Ook qua balans mogen de werknemers voorover buigen voor enkele welverdiende veren. Als je de zijmissies die op je pad komen aangaat, zal je karakter altijd precies het aangeraden level voor de story missions zijn, waardoor je nooit het gevoel hebt underleveled of juist overpowered zijn. Maar nu de veren op zijn, blijft alleen het pek over. En voor de recensie van Sacred 3 heb ik een tweetal vaten klaargezet die we kunnen dumpen op de mindere delen van de game.
Dat het verhaal niet bepaald goed is, heb ik al eerder aangehaald en dat wordt de game, gezien de insteek van een arcade feel, vergeven. Maar dat betekent niet dat de voice actors hun zinnen van een blaadje kunnen oplezen zonder enige motivatie (looking at you Marak). Nog storender zijn de vele pogingen tot ‘’humor’’ die Aria, maar ook de geesten in je wapens proberen te doen. Ik snap dat seks en humor twee pluspunten zijn die de verkoopcijfers van een game kunnen boosten, maar ze worden zo misplaatst gebracht in Sacred 3 dat het ronduit storend is. Tenminste, ik heb geen behoefte om pikante opmerkingen te maken als ik bekogeld wordt met gigantische projectielen en bovendien aan alle kanten omringd ben door monstruositeiten.
Het andere minpunt is dat de game heel, heel, héél erg repetitief is. De vijanden komen slechts in een handjevol verschillende rassen en soorten en je voelt vaak al van verre aankomen wat je te wachten staat. Hetzelfde geldt voor de levels zelf, ondanks dat de setting regelmatig verandert.
Wanneer je in het begin van de game neerstortende projectielen moet ontwijken door op de grond te letten, is dat spannend en cool. Wanneer je dit hierna in elke freaking story mission hebt, is het spannende er wel snel vanaf en begint het al net zo’n routine te worden als het spammen van de combat arts terwijl je als een debiel op de A-knop ramt.
Begrijp me niet verkeerd, Sacred 3 was best vermakelijk, met name wanneer ik mijn solocarrière even op pauze zette om met drie andere spelers online virtueel kont te schoppen. Het is dan echt duidelijk dat de game gemaakt is om met alle vier de helden tegelijk te spelen. Maar Sacred 3 had de potentie om een subtopper te worden, als er iets meer tijd in was gestoken om de game wat variatie en verhaal mee te geven.
Conclusie
Sacred 3 is geen slechte game, sterker nog; het is best een goede game, maar wel eentje nooit volledig tot zijn recht komt. Qua gameplay an sich mag Sacred 3 zich bij de betere van het genre rekenen, maar de presentatie en variatie in de game zijn niet op pijl. Als gevolg wordt het al snel repetitief, al valt dit een stuk minder op wanneer je met zijn vieren speelt.
Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie