De populaire anime’s van dit moment volgen grotendeels dezelfde succesformule. Men neemt een groep jonge vrouwen, bij voorkeur met grote jetsers en korte rokjes, en laat deze met elkaar of om een man vechten. Tijdens deze gevechten wordt er genoeg scheurende kleding, kijkjes onder rokjes en schuddende borsten in beeld gebracht onder het mom van ‘’fanservice’’. Tussen het vechten door gaan ze zwemmen, een pyjamafeestje houden en misschien naar de karaoke. En als het voor een anime werkt, waarom dan niet voor een game?
Senran Kagura: Burst is de game die deze stelling op de proef stelt. Bij het opstarten van het spel worden we verwelkomt door tien lieftallige jongedames, welke zich opsplitsen in twee kampen die verwikkelt zijn in een ninjastrijd. Deze kampen zijn Hanzo en Hebijo, welke elk hun eigen verhaal vertellen.
Op aanraden van de game begin ik met het verhaal van Hanzo, waar ik de ‘’goede’’ ninja’s Asuka, Katsuragi, Ikaruga, Hibari en Yagyuu ontmoet. De vijf vriendinnen zijn leerling ninja’s die zich verbergen tussen de reguliere studenten.
Als ‘’goede’’ ninja’s worden ze opgeleid om tegenwicht te bieden aan de ‘’slechte’’ ninja’s die de wereld verzieken. Deze ‘’slechte’’ ninja’s werken voornamelijk voor grote bedrijven en personen die binnen de politiek werken en specialiseren zich in huurmoorden.
‘’Goede’’ ninja’s doen juist beschermingsmissies van dergelijke doelwitten, maar leren ook bijvoorbeeld tuig dat de straten onveilig maakt een lesje. Tot zo ver is het allemaal nog zwart en wit, maar zoals je wellicht al had opgemaakt uit de veelvoudige aanhalingstekens is er een grijs gebied dat verkend dient te worden. Deze worsteling tussen wat nou goed en slecht is, is wat centraal staat in het conflict tussen Hanzo en Habijo en vormt de basis voor het verhaal in Senran Kagura: Burst.
Dit verhaal wordt vertelt door middel van ingesproken dialogen tussen de karakters. Deze zijn standaard in het Japans, dus als je gruwelt van ondertiteling ben je hier aan verkeerde adres. Als je houdt van een goed verhaal ben je dat trouwens ook, want de gesprekken in Senran Kagura: Burst ontstijgen enkel een kinderboek door de expliciete inhoud.
Dat seks een drijfveer is in Senran Kagura: Burst blijkt overigens niet enkel uit het verhaal. De gameplay zelf bestaat uit het in elkaar slaan van grote groepen vijanden in een old skool brawling-stijl. Door zwakke, sterke, snelle en luchtaanvallen met elkaar te combineren vul je een balkje dat zich onder je levensbalk bevindt. Eens deze een markeerpunt bereikt, kun je transformeren naar je shinobivorm, waarbij de standaard schooluniformen worden ingewisseld voor bijvoorbeeld een lolita outfit, een dominatrix of gym kleding. In je getransformeerde vorm dient hetzelfde balkje als brandstof voor je speciale moves, welke soms je hele scherm in één keer leeg kunnen maken van vijandelijk gespuis.
Onder dit balkje bevindt zich nog een derde meter. Deze meter staat voor je armor en loopt leeg naarmate je klappen krijgt. Hoe minder inhoud de meter heeft, hoe minder stof de lichamen van de overgedreven geproportioneerde lichamen van de meisjes bedekt, tot ze uiteindelijk in weinig verhullend ondergoed rond huppelen. Het scheuren of verliezen van kleding wordt daarbij bovendien groots in beeld gebracht in speciale cutscenes.
Mocht een admiralenuniform niet je ding zijn, dan hoef je je niet druk te maken. Door het behalen van missies en het levelen van je karakters speel je nieuwe moves, muziek, foto’s en accessoires vrij, waarmee je je karakters kunt uitdossen alsof het Barbies zijn. Met dingen als een yukata, konijnenkostuum en een magic girl outfit kan iedereen met rare fetishes aan zijn trekken komen. Ga je echter op zoek naar meer inhoud, dan kom je er bedrogen uit.
Zoals eerder gezegd hoef je het voor het verhaal niet te spelen, maar voor de gameplay hoef je het ook niet echt te doen. Met een kleine tien verschillende soorten vijanden in de game heb je een pertinent déjà vu gevoel tijdens het spelen, waarbij het niet helpt dat je eigenlijk altijd dezelfde techniek zult spammen.
Het uitvoeren van luchtaanvallen is namelijk zo overdreven krachtig in vergelijking met de rest, dat het de balans van de game volledig verstoort. Het feit dat je niet één, maar twee keer een volledige combo in de lucht kunt lanceren alvorens terug naar de grond te moeten keren, zorgt ervoor dat je letterlijk door de game heen vliegt.
In een kleine zes uur bereikte ik dan ook het einde van het Hanzo-verhaal, waarna ik vrij ongemotiveerd begon aan dat van Hebijo. Hierin speelde ik de ‘’slechte’’ ninja’s Haruka, Homura, Mirai, Yomi en Hikage. Hun verhaal loopt grotendeels parallel aan dat van Hanzo, met enkele sleutelgebeurtenissen die in een ander licht worden gezet. Helaas sluit dit niet goed op elkaar aan, waardoor het nogal rommelig over komt. Na nog een kleine zes uur was ik dan ook blij dat ik de game als voltooid mocht beschouwen.
Conclusie
Tamsoft neemt de succesformule van anime en voegt het in verkeerde proporties samen in Senran Kagura: Burst. Het gevolg is dat de focus te veel ligt op het visuele aspect van schaars geklede meisjes en dat het verhaal en de gameplay daar onder te lijden hebben. Jammer, want de gevechten zijn in eerste instantie best vermakelijk en blijven dat ook zolang je de game niet te lang achter elkaar speelt.