Na mijn speelsessie op Gamescom was ik sceptisch over de remake van Shadow of the Beast. De game oogde goed en speelde lekker, maar leek te oppervlakkig om lang te kunnen boeien. Ondanks deze matige eerste indruk bleef de echter game in mijn kop spoken, wat betekent dat het toch een zeker iets had wat me aansprak. Pas na het ontvangen van een recensie-exemplaar kwam ik er achter wat dat was.
Shadow of the Beast voor de PlayStation 4 is een nieuwe kijk op de originele Shadow of the Beast, een game die in 1989 verscheen voor de Commodore Amiga en later werd geport naar allerlei consoles die je tegenwoordig enkel bij de grootste verzamelaars thuis zult vinden. De game een remake noemen gaat te kort door de bocht, want het is veel meer dan de klassieker met een nieuw laagje verf. Ontwikkelaar Heavy Spectrum Entertainment Labs heeft er namelijk alles aan gedaan om de sfeer van de originele serie vast te houden, maar tevens de gameplay up-to-date te brengen.
Nu in drie dimensies?
De originele Shadow of the Beast was een 2D-platformer waarin je vallen moest ontwijken en vijanden moest neerslaan, en in essentie is deze versie niet veel anders, al kun je nu ook muren beklimmen om de hoogte in te gaan. Daarnaast heeft een level nu meerdere lagen en indrukwekkende driedimensionale achtergronden, waardoor de illusie van een 3D-wereld ontstaat. Hoofdpersoon Aarbron heeft bovendien niet stilgezeten in de afgelopen 27 jaar en is nu een effectievere moordmachine dan ooit tevoren.
Door reguliere aanvallen, ontwijkende bewegingen, stun attacks en counters te combineren, kun je met chirurgische precisie korte metten maken met je vijanden, en nog belangrijker: punten scoren. Elk gevecht in Shadow of the Beast wordt beoordeeld aan de hand van verschillende factoren, zoals hoe vaak je geraakt bent en hoe goed je de verschillende aanvallen van Aarbron hebt benut. Aan de hand van die score krijg je extra valuta aan het einde van het level. Maak je in het begin echter niet te druk hierom.
Is dit alles?
Om de beste resultaten te krijgen, heb je namelijk upgrades nodig. Upgrades welke je niet allemaal tijdens je eerste playthrough zult vrijspelen. Gebruik die tijd daarom om de controls onder de knie te krijgen, je timing te oefenen en je skills met verschillende superaanvallen te perfectioneren. Op die manier heb je na een uur of vier het einde bereikt en kun je jouw eigen stijl gaan ontwikkelen.
Nu vraag je je misschien af wat het voor nut heeft om je karakter te verbeteren ná het uitspelen van de game. Of allicht is het je opgevallen dat ik het verhaal van de game nog niet besproken heb, terwijl ik dit normaal gesproken uitgebreid aanhaal. Verrassend genoeg hebben deze twee zaken met elkaar te maken.
Elk hoekje en gaatje
Na het uitspelen van Shadow of the Beast had ik nog altijd slechts een vaag idee van wat zich afgespeeld had, en daar zijn meerdere redenen voor. De eerste is dat alle karakters in buitenaardse talen en zonder ondertiteling spreken, terwijl je via cutscenes enkel ziet hoe je van locatie naar locatie gaat. Wie echter alle levels uitgebreid verkent na het uitspelen van de game, zal met zijn nieuwe krachten mogelijk nieuwe paden ontdekken. Op deze paden vind je orbs, welke je inzicht geven in het verleden en de drijfveer van Aarbron. Helaas vaak niet in de vorm van extra levels, maar als teksten, wat toch wel behoorlijk tegenvalt gezien de moeite die je ervoor moet doen. Niet alle orbs liggen namelijk zomaar in het zicht.
Om sommige extra stukken verhaal vrij te spelen moet je aan speciale voorwaarden voldoen, zoals het uitspelen van alle levels op de hoogste moeilijkheidsgraad of het winnen van een gevecht met een bepaalde score. Dan komen de upgrades dus verdomd goed van pas. En als je die dan allemaal hebt, kun je meertalig worden.
Naast de upgrades biedt de game namelijk ook ondertiteling voor de zes rassen die je tegenkomt, evenals andere leuke extra’s. Denk hierbij aan de soundtrack van de originele 1989 release en ook die game zelf. Gewoon omdat het kan. Laat die vier uur van de eerste speelsessie dus niet je beeld vormen, want je gaat heel wat langer bezig zijn om Shadow of the Beast te doorgronden.
Conclusie
Shadow of the Beast is meer een reboot dan een remake en weet een moderne game neer te zetten, terwijl het tegelijkertijd trouw blijft aan het origineel. Met vier uur is de game erg kort, maar het verbeteren van scores om alles wat de game te bieden heeft vrij te kunnen spelen kan je vele malen langer bezig houden. Helaas weet die extra content niet echt te imponeren.