Wie kent het niet? Grand Theft Auto, in de volksmond beter bekend als GTA. De game waardoor kinderen in de bovenbouw of op de middelbare school besluiten hun huiswerk niet te maken, hun hond niet uit te laten of zich niet te wassen. Jawel, een begrip binnen de gamewereld. Rockstar heeft het goed voor elkaar met het genre waarin GTA zich bevindt. Immers waren games als Bully ook een succes. Andere ontwikkelaars en uitgevers zijn ook niet blind. Zij weten dat er wat te halen valt binnen dit genre. Vandaar dat Square Enix nu met Sleeping Dogs is gekomen. Een gewaagde aanval met een Aziatisch tintje.
De totstandkoming van Sleeping Dogs is alleszins opmerkelijk te noemen. De ontwikkeling van de game, welke eerder door het leven ging als True Crime: Hong Kong, zou eerst namelijk het paradepaardje van Activision moeten worden. Na enkele maanden aan ontwikkelen vond Activision het project te duur worden, waarna het de hoop liet varen op een goede afloop. Square Enix zag echter wel brood in het concept en besloot er aan verder te werken. De vraag is nu natuurlijk of Square Enix hier goed aan heeft gedaan, of dat Activision het min of meer bij het juiste eind had.
Sleeping Dogs vertelt het verhaal van Wei Shen. Dit personage, welke volledig tot jouw beschikking staat, is een spierbundel die zich in Hong Kong probeert te redden. De agent besluit te beginnen aan een levensgevaarlijke operatie: het infiltreren van Sun On Yee, de kern van de misdaad in Hong Kong. Stilletjes aan probeert hij zich op te werken binnen de organisatie om zo meer te weten te komen over de leiders. Uiteindelijk is natuurlijk het doel om deze organisatie het zwijgen op te leggen.
Sleeping Dogs is, zoals de inleiding al doet vermoeden, te vergelijken met een game als Grand Theft Auto. Een grote open stad waarin je kunt racen, vechten en noem het maar op. Er is een hoofdverhaallijn die je zo’n tien uur bezig houdt. Daarnaast zijn er vele zijmissies te vinden. Square Enix is alert geweest met het in de gaten houden van de speelduur. Er is namelijk genoeg te doen in Hong Kong om niet te snel op het spel uitgekeken te raken.
Dat wat Sleeping Dogs zo sterk maakt zijn de handgevechten. Door combo’s uit te voeren en alert te reageren kun je op de meest geweldige manieren mensen omleggen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het doorboren van een tegenstander met een vleeshaak. Wellicht niet gewenst in elke huiskamer, maar toch leuk om eens mee te maken in virtuele zin. De uitdaging die de vuistgevechten bieden is van een goed niveau. Hierdoor voel je je niet helemaal oppermachtig tegenover je vijanden. Je zult wel degelijk op sommige momenten het onderste uit de kan moeten halen om geen ‘Game Over’ scherm tevoorschijn te laten komen. De schietgevechten daarentegen doen wat af aan de speelervaring. Deze kom je later in het spel pas tegen. Bullet-time, wat we allemaal kennen van Max Payne, is ook in deze game verwerkt. De tegenstanders gedragen zich in vuurgevechten echter bizar. Het is alsof je één keer met je pistool in de lucht schiet in een kippenhok. De kippen zouden uit paniek overal heenrennen. Iets wat de AI ook doet.
Grafisch gezien staat de game zijn mannetje. Het algemene plaatje scoort meer dan een voldoende. Helaas heeft de game het soms wat moeilijk wanneer de achtervolgingen iets te spectaculair worden. De framerate neigt hier dan wel eens in te kakken. Niet dat dit heel storend is voor de algehele spelervaring, maar het doet wel iets af aan de cinematische ervaring die het spel op sommige momenten zo goed weet over te brengen.
Conclusie
Sleeping Dogs is een prima game die zich prima staande houdt binnen zijn genre. De game biedt een goed verhaal, een goed vechtsysteem en een degelijk grafisch plaatje. De framerate op intense momenten en het totale fiasco wat zich voordoet wanneer je een pistool te voorschijn haalt zijn een smet op het geheel. Hierdoor scoort de game geen torenhoge score, maar wel een dikke voldoende. Sleeping Dogs is voor iedereen die iets met het genre heeft een echte aanrader die naar meer smaakt.