Op de consoles van Sony en Microsoft is de focus afgelopen jaren alsmaar meer op online gamen komen te liggen, terwijl Nintendo vooral trouw bleef aan gezellig op de bank samen spelen. Hoewel de launch van de Switch gedragen wordt door het gigantische singleplayer-avontuur dat Breath of the Wild heet, zijn er nog een aantal van dat soort ouderwets leuke co-op games uitgekomen. Na uitgebreid de puzzelgame Snipperclips gespeeld te hebben, kan ik concluderen dat dit waarschijnlijk de beste game is om naast Zelda te kopen.
Misschien wel de voornaamste reden hiervoor is dat het concept van de game uniek is. In Snipperclips worden twee tot vier papieren figuurtjes bestuurd met losse Joy-Con-controllers. De bedoeling is om de schaar in elkander te zetten om zo samen binnen bepaalde vormen te passen, objecten te verplaatsen of iets anders wat op het eerste oog niet mogelijk lijkt. Het is een manier van puzzels oplossen die nog niet eerder is vertoond in games, om nog maar niet te spreken van de verscheidenheid aan mogelijkheden in de oplossing.
Meerdere creatieve geesten
De game biedt twee sets met puzzels: eentje voor een of twee spelers, en een voor twee tot vier spelers. Met slechts drie werelden per modus is Snipperclips geen uitblinker in hoeveelheid content, maar het biedt meer dan genoeg om een ontzettend leuke co-op tijd te hebben. Voor de hele game geldt namelijk: des te meer zielen, des te meer vreugd. Dit komt omdat de mechanics van Snipperclips het beste tot uiting komen wanneer spelers actief met elkaar overleggen over hoe elkaars vrolijke papieren personage op de juiste manier geknipt moet worden om het doel te bereiken. Een hap nemen uit iemand anders is simpelweg een kwestie van elkaar overlappen, waardoor creatieve geesten elke vorm kunnen maken.
Wellicht dat de besturing wat gewenning vereist, maar over het algemeen is deze erg strak. Wel zijn de strap-ons om de L- en R-knoppen van de zijwaartse Joy-Cons toegankelijker te maken een must. Zonder dit verlengstuk voelt de controller toch nét wat te klein aan en moet er constant gezocht worden naar de knoppen om personages te roteren. Gelukkig vereist Snipperclips weinig snelle handelingen in combinatie met precisie en geeft het je voldoende de tijd om de juiste oplossing uit te vogelen.
Hersenknipsels
Eenmaal gewend aan de besturing laat de game je behoorlijk vrij om een passende oplossing te vinden voor de uiterst creatieve puzzels. De enige clue die je krijgt is een naam en soms een afbeelding in de achtergrond. Zo kun je samen een basketbal naar de overkant te dragen door de papieren mannetjes juist te roteren, maar kun je ook een soort eierdop van de ander maken om hem met meer precisie de basket te schieten. Er is nooit een exacte oplossing, maar in de juiste hoek denken is wel belangrijk.
Vooral de laatste levels van de modus voor twee tot vier spelers kunnen vrij pittig worden. Hier bevinden zich ook de meest briljante levels, waarvan die met het mini-meisje het hoogtepunt is. In dit level in de game moet men eerst een passende weg knippen voor het kleine personage en vervolgens een juiste vorm vinden om de joystick mee te bedienen. Door op elkaar te gaan staan en de joystick aan het plafond opzij te duwen, baant het meisje zich een weg over de geknipte baan.
.jpg)
Hoewel deze puzzels de hersenen even kunnen doen kraken, is Snipperclips vrij vergevend. Er is geen uitleg over de bedoeling van het level, maar een resetknop is vaak aanwezig en ook bevat de Joy-Con een knop om de laatste handeling ongedaan te maken. Een hardcore-modus voor de meest fanatieke papierknippers was misschien een leuke toevoeging geweest om wat meer druk te zetten op iedere knip, maar uiteindelijk gaat de game om de fun die het oplevert.
Kinky vakjargon
In co-op spelen is namelijk hilarisch. Of je nou met een doorgewinterde gamer speelt of een beginner: iedereen snapt het en heeft gegarandeerd lol. De game brengt een bijna kinky vakjargon teweeg (“Maak een sleuf zodat ‘ie je vol kan spuiten”) in de essentiële conversaties met anderen. Vaak weet de een namelijk eerder de oplossing dan de ander, maar is het lastig om dit uit te leggen. Het is uiterst frustrerend als de andere speler niet begrijpt wat je bedoelt, maar des te groter is de euforie als dat ei met kuikentjes veilig aan de overkant is.
Qua vormgeving en muziek raakt Snipperclips ook de juiste snaar. Juist omdat de melige achtergrondmuziek bestaat uit grappige deuntjes en een sporadisch miauwende kat is het extra leuk om een beetje rond te klooien en elkaar aan stukjes te knippen. De Joy-Con-vormige figuurtjes hebben daarnaast echt een eigen persoonlijkheid door vrolijk of bang te reageren op bepaalde handelingen, wat het knippen alleen maar leuker maakt.
Als alle puzzels doorgelopen zijn, is er nog de optie om drie minigames te spelen. Met twee spelers kan er basketbal, ijshockey en een knipgevecht worden gespeeld, maar geen van deze biedt genoeg substantie om lang leuk te blijven. Van de drie is ijshockey nog het meest interessant, vanwege het air hockey-gevoel dat het weet neer te zetten, maar het is aan te raden om gewoon nog een paar van die fantastische puzzels nogmaals op te lossen op een andere manier.
Conclusie
Snipperclips is een unieke en melige puzzelgame die perfect is voor coöperatief gamen. Hoewel er weinig puzzels zijn, zijn ze stuk voor stuk slim bedacht en leuk om een eigen oplossing voor te bedenken. Het feit dat de game je vrijlaat om te experimenten met allerlei vormen is al een compliment waard, en samen met het melige uiterlijk maakt het Snipperclips de beste game om naast Zelda te kopen.