Vroeger kon Sonic zich met gemak staande houden tegenover Mario. Beide helden hadden hun eigen gamereeks en vertolkten hun rol geweldig goed. Beide iconen hadden een ruime schare fans achter zich staan, waardoor het een hete concurrentiestrijd tussen Nintendo en Sega was. Sinds de komst van de driedimensionale Sonic-games is het bergafwaarts gegaan met de blauwe egel. Het afgelopen decennium hebben we nauwelijks een goede game van de held gezien, maar daar komt binnenkort met het tweedimensionale Sonic The Hedgehog 4 hopelijk verandering in. Tot die tijd schotelt Sega ons de Sonic Classic Collection voor. Deze compilatie spellen voor de Nintendo DS moet ons dat oude Sonic-gevoel teruggeven. Of we hier blij mee moeten zijn, lees je in deze review.
Er zijn redenen om deze collectie aan te schaffen, maar er zijn ook voldoende redenen om dat niet te doen. Echter beginnen we met het meest positieve: de game bevat Sonic the Hedgehog, Sonic The Hedgehog 2, Sonic The Hegdehog 3 en Sonic & Knuckles. Al deze games zijn stuk voor stuk van hoog niveau en al deze games zal eenieder met veel plezier spelen.
Nadeel is echter dat tachtig procent van de gamende mensheid al deze games al lang en breed heeft gespeeld. De spellen zijn namelijk al tig keer voorbij gekomen in diverse compilaties. Daarnaast worden ze online ook nog eens aangeboden via bijvoorbeeld Nintendo’s Virtual Console. De kans is dus enorm groot dat menig gamer de game al ergens voor een andere console heeft. Echter is de Nintendo DS wel het meest populaire systeem van de afgelopen vijf jaar, dus is het niet vreemd dat Sega de blauwe egel ook hier naar toe brengt.
De games werken overigens uitstekend op het kleine scherm van de Nintendo DS. Grafisch gezien lijken er geen concessies gedaan te zijn en het geluid is vanouds. De besturing werkt naar behoren en het gevoel dat je vroeger had bij Sonic wordt wederom opgeroepen. Als je de games al lange tijd niet meer gespeeld hebt, is het heerlijk om de DS op te starten en vervolgens te beginnen met de eerste Sonic, om vervolgens de overige delen ook uit te spelen. De gameplay staat anno 2010 nog steeds als een huis.
Wat echter een flinke doorn in het oog is, is het feit dat alles precies hetzelfde is. We hadden geen geheel nieuwe game verwacht, maar meestal hebben ports van oude games toch wel wat extra’s. Sonic Classic Collection is echter een schaamteloze overzetting van de vier klassieke games op een DS-cartridge. Het touchscreen is een soort pauzemenu waarop de grootste verandering ten opzichte van de originele games te vinden is. Je kunt er namelijk saven.
Conclusie
Niemand kan ontkennen dat de vier games die Sonic Classic Collection bevat fantastisch zijn. Dat zorgt er echter niet voor dat deze game verplichte kost is. Feit dat het saven van de games de grootste verandering is ten opzichte van de originele versies, zegt waarschijnlijk genoeg. Sonic Classic Collection is een voor Sega enkel een manier om erg gemakkelijk geld te verdienen. Wil je één of meerdere van de vier games echt graag spelen, ga dan op zoek naar een goedkoper alternatief, want die zijn er genoeg. Denk bijvoorbeeld aan de Sega Mega Drive Ultimate Collection, waarop in totaal veertig games staan, waaronder de vier uit de Classic Collection.