Warhawk was in 2007 één van de eerste games voor de PlayStation 3 die volledig gericht was op zijn multiplayer. De game werd door zowel de gamers als de critici goed ontvangen. Nu we vijf jaar verder zijn is het tijd voor Starhawk, het vervolg op deze game. Wij bij GameQuarter namen deze game onder de loep en vertellen je in deze review of het een waardige opvolger is.
Een singleplayer mode is iets dat Warhawk niet had, maar wel geïntroduceerd is in Starhawk. In deze singeplayer speel je met Emmet, een huurling die zijn brood verdient door Rift Energie te verzamelen. Samen met zijn bondgenoot Cutter reist hij door de ruimte om allerlei opdrachten uit te voeren, totdat hij ingehuurd wordt om zijn oude woonplaats te beschermen van de Outcast. Vanaf dit moment passeren er allerlei zeer voorspelbare plottwists de revue en ben je zo’n vijf uur zoet met een totaal niet boeiend verhaal.
Een saai verhaal hoeft natuurlijk geen reden zijn voor een slechte singleplayer. Hoewel de singleplayer in Starhawk zeker niet slecht is, weet het ook zeker niet te overtuigen. Eigenlijk is het een soort tutorial voor het echte werk: de multiplayer, maar daarover later meer. In de singleplayer zul je te voet wat schieten, regelmatig in een voertuig zoals de Hawk stappen en de basis van het bouwen leren. Naast de gevechten kun je namelijk allerlei bouwwerken maken dankzij de verdiende rift energie. Deze bouwwerken dienen veelal als defensie, welke je hard nodig hebt, omdat de waves met vijanden zich in een rap tempo opvolgen. Duidelijk is echter dat de singleplayer puur en alleen dient als opwarmertje voor de grootse multiplayer.
De multiplayer is enorm compleet en misschien wel één van de meest uitgebreide voor de PlayStation 3. Door allerlei bouwwerken te maken, zoals turrets, tanks en bunkers zul je een sterke basis krijgen. Vanuit die basis ga je het opnemen tegen de vijanden. Door het afmaken van deze vijanden zul je nog meer rift energie verzamelen, die je weer kunt gebruiken om de bouwwerken te financieren.
Hierin verschilt Starhawk enorm van andere online multiplayer shooters, want niet alleen een vingervlugge reactie, maar ook strategisch inzicht is een vereiste in dit spel. Daarnaast zul je ontzettend goed samen moeten werken met je team, want er zijn maarliefst 32 spelers in het veld en een aantal zwakke schakels of mensen die niet goed samenwerken kunnen funest zijn.
Er is onder andere een Zone Mode en een Capture the Flag mode aanwezig in het spel. Hier komt het bouwen het best tot zijn recht, maar ook modi als Team Death Match en normale Death Match zijn goed te pruimen. Er is een uitgebreid levelsysteem waarin je dankzij verschillende uitdagingen steeds hogerop komt. De beloning hiervoor is dat je allerlei wapens en voertuigen kunt upgraden.
Zowel de singleplayer en de multiplayer, die overigens enorm veel maps kent, zijn grafisch gezien alleraardigst. Het spel speelt zich in een futuristische western setting af en alle werelden zijn erg goed vormgegeven. De chaos op het beeldscherm in de grootse multiplayer loopt gewoon lekker soepel. Het geluid is niet overal even sterk, want af en toe loopt het niet helemaal gelijk met het beeld.
Conclusie
Starhawk is een zeer sterke game geworden, ondanks het feit dat de singleplayer niet erg boeiend is. Het is slechts een opstapje naar de multiplayer, die op zijn beurt wel fantastisch is. Deze is enorm uitgebreid dankzij de vele levels, het strategische element en de diverse voertuigen waarin je plaats kunt nemen. Met 32 man online oorlog voeren vindt natuurlijk iedereen leuk en het belangrijkste is dat dat in Starhawk enorm goed kan.