Deze review is alleen voor de PC-versie van de game. De originele review, die voor de versie op de PlayStation 5 is gemaakt door Sil, kun je hier terugvinden. Hoewel ik wat aandacht zal geven aan de game zelf, zal ik later terugkomen op de PC-versie van de game.
Laat de extreem mooie vrouwen maar vechten
De game speelt zich af in een verre toekomst. De aarde is door de mens verlaten, doordat ze verslagen zijn door een buitenaards volk die Naytibas worden genoemd. De diverse koloniën buiten onze thuisplaneet moeten echter worden beschermd en er is besloten om dit te doen met extreem mooie vrouwen in extreem strakke pakjes.
Hier begint het verhaal. Je speelt als EVE en terwijl de mensheid probeert de aarde terug te veroveren. Zij en de rest van de 7th Airborne Squad worden hiervoor ingezet. Ze loopt echter met haar compagnon tegen een Alpha Naytiba aan, de grote eindbazen van deze game, en haar vriendin betaalt de prijs met haar leven. EVE wordt echter gered door een man met de naam Adam. Wat een toeval...
Adam en Eva gaan niet naar het paradijs, maar gaan terug naar de aarde, waar Adam verzoekt dat EVE gaat jagen op een Alpha Naytiba. De tijden zijn namelijk veranderd ten opzichte van nu. Mannen verschuilen zich achter de drones die zij besturen en de extreem mooie vrouwen mogen het vuile werk doen. Ik moet heel eerlijk zijn dat ik het prima vind, want als man heb ik dan ook iets om naar te kijken.
Het verhaal is best wel een cliché. De namen Adam en EVE deden mijn ogen rollen en ook de setting is niet bepaald origineel. Verder hadden ze best wel iets kunnen doen aan de Neytiba, die eruitzien als een allegaartje in dit soort games.
K-pop: the game
Deze game is gemaakt in Zuid-Korea en dit zie je direct terug, want het lijkt wel alsof het brandstof van deze game bestaat uit K-Pop, ook wel bekend als Korean Pop. Deze inmiddels door de hele wereld omarmde Koreaanse cultuur zie je overal terug. Enorm aantrekkelijke Koreaanse vrouwen en zeer feminiene mannen zingen liedjes en doen dansjes die vooral doen denken aan de boy- en girlbands in de Westerse wereld van het begin van deze eeuw. In Korea doen ze dit wel echt op hun eigen manier en het is daar ook razend populair.
Het is niet zo raar dat je overal in de game dit fenomeen terugziet. Eve is een sportieve, extreem mooie vrouw met kleding aan die je in de popindustrie wel vaker terugziet, maar de man is het tegenovergestelde. Je kunt Eve in diverse kledingstukken prakken en ik moet de designer nageven, dat ze allemaal enorm sexy waren, maar nooit zover gingen dat het storend werd.
Ook de muziek van de game is K-Pop. Het lijkt een beetje op wat je zou kunnen horen in een Koreaanse lift. Er zingt zelfs een vrouw zachtjes door het nummer, wat ik in een game niet altijd tegenkom. Ik vind dit wat ongemakkelijk. Ik ben niet gewend dat als je in-game bent, er iemand meezingt met de achtergrondmuziek en ik vond het ook niet zo'n succes. Het past eigenlijk alleen maar als EVE ergens in een lift staat te wachten tot ze verder kan met het slopen van buitenaardse wezens.
Wanneer het wel heel goed werkt, is wanneer de game overgaat van verkennen naar combat. De intensiteit van de muziek neemt toe en het lijkt erop dat je overgaat naar het refrein van het liedje dat steeds maar weer opnieuw wordt afgespeeld. Ook hier geldt echter dat ik na verloop van tijd steeds maar weer hetzelfde liedje als storend begon te ervaren.
Meer een action game dan Soulslike
Toen de game uitkwam, was er veel discussie over of de game een Soulslike is. Mijn collega gaf hier aan dat het meer aanvoelt als een Soulslite en dat gevoel heb ik ook. Ook vind ik dat het ontbreekt aan diversiteit van de vijanden die je tegenkomt, maar ook bijvoorbeeld de manier hoe Eve haar zwaard behandeld niet echt lijkt op dat van een game die ooit door FromSoftware is getransformeerd naar zijn volledige eigen genre. Het wapen voelt simpelweg te licht aan, alsof het een stuk papier is.
EVE zwabbert lekker met haar zwaard door het scherm. Ze geeft veel ferme klappen en er is een skill tree waarin je diverse vaardigheden kunt kopen met SP. De skills zijn niet meer dan combo's die veel schade aanrichten en het is dan ook van belang dat je de combo's kent. Je kunt ze gelukkig trainen in een soort simulator, dus dat is fijn. Dit voelt meer aan als een Hack 'n Slash game, dan een Soulslike als je het mij vraagt.
Wat je wel tegenkomt, zijn de vaste punten die je kunt gebruiken om jouw progressie op te slaan. In dit geval is het een soort kamp met een betaalautomaat. Eve gooit hier met een erg leuke animatie een muntje in de automaat en vervolgens kan ze spullen kopen, zichzelf en haar gear upgraden en kan ze zitten op een stoel, waardoor de progressie wordt opgeslagen.
Voor mensen die het gevoel hebben dat ze niet goed genoeg zijn voor Soulslikes, heeft deze game een enorme stimulans om het toch te spelen, namelijk een Story Mode. In deze modus verlies je minder health wanneer de vijand jou weet te raken en kom je stukken gemakkelijker door het verhaal heen. Ik moet er wel bij zeggen dat dit het plezier in de game en de voldoening die het kan geven een beetje teniet doet, maar veel mensen zullen er blij mee zijn.
De PC-versie
Ik moet meteen een klein beetje technisch in huis vallen, want deze game heeft een klein probleem waar de PC gamer wel op zal moeten letten. Hij is namelijk erg veeleisend voor een game die oorspronkelijk voor de PlayStation 5 is gemaakt. Wanneer je de game in de settings op 'hoog' zet, dan kost dit nog net geen 10 GB VRAM. Dit is het interne geheugen op een grafische kaart en het gemiddelde van dit moment op zo'n kaart is 8 GB. Veel mensen zullen dan ook de instellingen een klein beetje bij moeten stellen om voldoende VRAM te kunnen reserveren. De game ziet er dan nog steeds prachtig uit, maar net wat minder.
Voor de rest zijn de grafische instellingen wat je van een PlayStation game kunt verwachten. De belangrijkste upscaling-technieken worden ondersteund. Wanneer je DLSS gebruikt en een grafische kaart hebt die dit ondersteunt, kan ook multi-frame generation gebruikt worden.
Ik heb een NVIDIA GeForce RTX 4070 met 12 GB VRAM en bij mij werd met DLSS de framerate rond de 120 FPS gehouden, wat verbazingwekkend vlot is. Ik heb nagenoeg geen lag gehad op enkele, totaal willekeurige plekken na. Het is echter zo weinig dat ik het niet echt een probleem kan noemen.
Je kunt alles aansluiten wat je wil om EVE te besturen. De DualSense controller wordt volledig ondersteund, mits je een kabel aangesloten hebt op de computer. Dit werkt overigens geweldig en zal voor veel mensen de absolute voorkeur hebben. Xbox Controllers kun je ook prima gebruiken en voor mensen die echt niet anders willen of kunnen is een muis en toetsenbord prima te doen. Je merkt met deze game wel heel erg dat de controller veruit de lekkerste manier is om de game te spelen.
Het is niet verplicht, maar wanneer je jouw PlayStation account koppelt aan de game, kun je ook de Trophies gebruiken van PlayStation, die toch altijd weer beter zijn dan die van Steam.
Conclusie:
Stellar Blade is nu verkrijgbaar op de PC, maar let wel op wanneer je de game aanschaft. Heb je een grafische kaart met 8GB VRAM, dan heb je net te kort om deze game echt te laten schitteren en zul je wat moeten rommelen in de settings om alles goed te krijgen. Het is echter wel een typische game voor de console en het is echt aan te bevelen om hem met een controller te spelen.