Als je vraagt wat het populairste deel van het internet is, dan kan ik daar geen antwoord op geven zonder het artikel een 18+-label mee te geven. Rule 34 houdt al decennia het web in zijn greep en zal die vermoedelijk nooit laten verslappen. Maar buiten dat zijn er meer dan genoeg andere dingen waar miljarden gebruikers van het web collectief warm voor lopen. Katten bijvoorbeeld.
Dat Stray direct na reveal massaal werd opgepikt, kon je dan ook van mijlenver zien aankomen. Het idee dat je als een schattige kroelpoes rond kunt rennen, al klauterend en miauwend in een post-apocalyptische wereld, is er immers een die voor menig speler garant zal staan voor een brede grijns vanaf de eerste minuut.
Rock bottom
Wie niet bepaald in zijn nopjes is, is onze titulaire stray. Nadat hij in een diep gat valt, ontwaakt hij in een ondergrondse stad die bewoond wordt door robots en katetende monsters. Robots die daar al een eeuwigheid verblijven en wiens AI zich al die tijd geëvolueerd heeft, waardoor ze hedendaags door zouden kunnen gaan voor ietwat vreemde mensen met hun eigen verlangens, dromen en zorgen.
Een van die AI heet B-12 en is een klein robotje dat besluit samen te werken met onze roodharige hoofdpersoon om het oppervlak van de aarde te bereiken. Iets wat overigens makkelijker gedaan is dan gezegd, want deze ondergrondse woonplaats zit al sinds robotheugenis in een lockdown.
Verticaliteit
De exacte omstandigheden die tot hiertoe geleid hebben, zijn deel van het mysterie wat je moet ontrafelen in de pakweg vier uur die je nodig hebt om Stray tot een einde te brengen. En veel langer zal het ook niet zijn, zelfs al ga je de uitstekend ogende hub-omgevingen verkennen. Want hoewel de game elementen van stealth, puzzelen en platformen bevat, is het in essentie een walking simulator die je meestal aan het handje houdt.
Dat is op zichzelf niet iets slechts. Games als What Remains of Edith Finch en Gone Home hebben al bewezen dat dergelijke titels een enorme impact op de speler kunnen hebben, zelfs wanneer deze niet altijd even direct invloed heeft gehad op de gebeurtenissen. Zolang de boodschap overkomt, kan het gebrek aan gameplay soms worden gecompenseerd. Maar na de credits gezien te hebben, ben ik er niet zeker van welk moraal van het verhaal BlueTwelve Studio voor ogen had. Een kat maakt niet bepaald karaktergroei door en de andere karakters en world building zijn vrij generiek. Er was één plot twist die ik niet had zien aankomen, maar zelfs deze deed me weinig omdat ik me gewoon niet kon bekommeren om het lot van Strays NPC’s.
Everybody wants to be a cat!
Dat je op websites als Reddit en 9Gag doodgegooid wordt met content van Stray, kan ik me desondanks goed voorstellen. Zelfs al loop ik niet heel warm voor wat de game als totaal te bieden heeft, dan nog moet ik bekennen dat de viervoetige hoofdpersoon aandoenlijk is. De miauwtjes gaan nooit vervelen en daar je aan van alles je nagels kunt slijpen, kunt gaan dutten en spinnen, shit om kunt gooien en kroelen met de robots, heb je daadwerkelijk het idee een pluizige plaaggeest te zijn. Maar als je dat even wegneemt en de game bekijkt voor wat het is, is het eigenlijk niet heel erg sterk.
Conclusie
Eens het nieuwe van een kat zijn er af is, is Stray een vrij generieke walking simulator. Het is nergens echt slecht in, maar weet ook op geen enkel moment een blijvende indruk te maken. Het lijkt hierdoor waarschijnlijk dat de game over een paar jaar hetzelfde lot beschoren is als de robots die erin zitten: vergeten en verlaten.