Speelgoed is weer helemaal hot. Nadat we met plastic figuurtjes aan de slag mochten in Skylanders: Spyro’s Adventure mogen we nu metalen mini-pokémon opdraaien in Super Pokémon Rumble. Gelukkig hier geen portal, ik moet er niet aan denken om figuurtjes van elke Pokémon te moeten aanschaffen.
Super Pokémon Rumble bouwt verder op de gameplay van Pokémon Rumble, een WiiWare titel van enkele jaren terug. De speler speelt met een speelgoed versie van een Pokémon die zich een weg door een van de vele dungeons moet banen. Pokémon Rumble kende twee grote gebreken. De eerste was dat er geen verhaal was, waardoor het gevoel van nutteloosheid snel om de hoek kwam kijken. Het tweede gebrek was het feit dat enkel Pokémon uit de vierde generatie hun intrede maakten. Nintendo heeft echter alle roosters opgetrokken en voorziet ons van een verhaallijn en alle 646 Pokémon. Dit alles doordrenkt in een mild 3D sausje die merkbaar maar niet overheersend is. Het is niet meer als een opleuking van de game en meer hoeft het niet zijn. Zolang de game niet pronkt met een enorme 3D in de titel hoeft het deze ook niet uit te buiten.
Als het spel opstart zul je je Mii een speelgoed winkel in zien lopen. Hier windt hij een miniatuur Pikachu op, waar je het spel mee zult starten. Je zult gelijk in de eerste dungeon belanden die tevens dienst doet als tutorial. Je bevriend hier al gelijk je eerste vier andere Pokémon. Als je deze tutorial doorlopen hebt, begint je avontuur in de grote kleine wereld van Toyland. Super Pokémon Rumble kent pak em beet vijftig levels verdeeld over vijf werelden. In principe doe je in elke wereld hetzelfde. Je doorloopt de levels om telkens net iets sterkere Pokémon aan je leger toe te voegen. Aan het einde van elk stuk van de wereld wacht een arena op je waar je Battle Royale, Team Battle of Charge Battle moet winnen om verder te mogen. Dit wordt op den duur zeer herhalend en saai.
Helaas is dat van de game als geheel ook van toepassing. Je Pokémon lijken enkel cosmetisch op hun RPG-tegenhangers. Toy-Pokémon kunnen niet levelen en evolueren dus niet. Ze worden niet sterker en ze leren geen nieuwe aanvallen. Het laatste klopt niet helemaal, aanvallen kunnen aangeleerd worden bij speciale machines als je Pokémon er compatibel mee is. Nuttig is het echter niet, omdat je Pokémon niet sterker kunnen worden moet je ze om de drie minuten vervangen door een sterkere Pokémon, en na drie minuten weer, en weer, en weer. Totdat je het einde van de game bereikt en een kleine duizend Pokémon hebt.
Heiligschennis zullen de echte Pokémon-fans denken, en gelijk hebben ze! Maar dat is nog niet alles. Type voor- en nadelen zijn nu verwaarloosbaar. Je Pokémon kent maar een of twee aanvallen, en als je deze maar blijft lanceren win je wel. Indien je krachtnummertje maar hoog genoeg is natuurlijk. Abilities zijn ook nergens meer te vinden. Al kun je wel speciale Pokémon vinden die bijvoorbeeld niet in slaap kunnen vallen. Items zijn er niet, combinatie aanvallen ook niet. In feite kun je het nauwelijks een Pokémon-game noemen. Het zou geen verrassing zijn als de Pokémon origineel niet de bewoners van Toyland waren, maar dat Nintendo ze erin geplakt heeft om de fans aan te spreken, zoals ze eerder deden bij Kirby’s Epic Yarn, Mario Kart, Super Mario Bros 2 en Super Smash Bros. De Pokémon zijn zowel in-game als gevoelsmatig inwisselbaar.
Tot nu toe lijkt het alsof Super Pokémon Rumble een rampzalige game is geworden, dat is echter geenszins het geval. Fans van Pokémon zullen zich echter bekocht voelen. Als we de game even Super Rumble noemen en dat woord in het midden vergeten, lijkt de zon tussen de wolken te schijnen. Super Rumble is behoorlijk lang houdbaar. Het verhaal zal je een uur of acht zoet houden, waarna je nog de after-story content kunt verkennen. Voor de reizigers onder ons loont het om streetpass aan te zetten. Als je dan andere spelers die Super Rumble spelen tegenkomt zullen jullie legers botsen en zal de winnaar er een leuke kleine bonus aan overhouden.
Conclusie
Super Pokémon Rumble is de zoveelste smet op de naam van mijn geliefde serie. Vergeet het middelste woord echter en je houdt een redelijk vermakelijke game over. Een game die een prettig 3D-effect, voldoende content en leuke uitwerking heeft, maar die voldoende diepgang en variatie mist. Een game die je urenlang kan vermaken, indien het wel genuttigd wordt in kleine porties.