Suzukuri Dungeon: Karin in the Mountain begon in ieder geval al sterk. Jij bent Kazuto, een avonturier die het niet bepaald meezit. Jouw party is recent uit elkaar gevallen en je monetaire voorraad is daardoor ernstig in het gedrang gekomen. Zoals het er nu voorstaat, slaap je spoedig op straat, waardoor je elke kans om geld te verdienen met twee handen aangrijpt.
Dat is niet verdacht
Die kans komt wanneer een petite jonge blondine genaamd Fuu je vraagt om haar te begeleiden naar een verlaten dungeon. Voor een exorbitante som goud wandel je met haar mee, neem je een wandeling door de dungeon en breng je haar terug. Een makkelijke klus, welke je de komende tijd onder de pannen heeft gebracht. Voor je jouw ogen sluit, besluit je daarom in toekomst absoluut op verzoeken van haar in te gaan.
Wat je daarbij niet had verwacht, is dat dit moment veel spoediger aan zou breken dan je had gedacht. Eens in dromenland zie je dezelfde blondine wederom, nu pratend met een arrogant ogende jongedame die zich onthuld als een legendarische demon queen van duizend jaar geleden. Zij is opgesloten in de dungeon die je eerder bezocht en ze willen jou inhuren!
Reverse dungeon crawler?
Je zou denken dat dit wederom een makkelijke missie wordt. Immers zeiden we zojuist al dat de dungeon verlaten is. Wat dit duo wil, is echter niet dat jij het voltooit; het tegenovergestelde zelfs. Zes zegels die Demon Queen Karin binden, zijn verborgen in de berg die de dungeon huist, maar omdat dit uitgraven bakken geld kost, hebben ze besloten de dungeon te gebruiken om dit te financieren. Het idee is als volgt:
Bouw een dungeon en verspreid geruchten om avonturiers te lokken. Versla de avonturiers en steel hun goud, maar genees ze ook voor je ze naar buiten gooit, zodat ze in de toekomst allicht nog een poging wagen en de dungeon een goede reputatie krijgt. Een waar business model! En jouw rol? Middle management.
Dood aan deadlines!
Tot zover was mijn indruk van Suzukuri Dungeon nog steeds overwegend positief. Het bouwen van de dungeon was in mijn optiek erg beperkt en de menu’s niet altijd even fijn in gebruik, maar de game vordert vlotjes en voegt constant nieuwe mechanics toe om het geheel fris te houden. Er is echter één probleem: een deadline. Elke in-game dag gebeuren er een aantal dingen. Je krijgt een korte skit met de karakters, meestal gerelateerd aan dingen als Karins leesverslaving of het contract dat Fuu moet naleven en stipuleert dat Karin gered moet worden. Ze zijn inhoudelijk allemaal vrij luchtig, hetgeen is omdat je ze niet op een vaste volgorde ziet en er dus geen opbouw kan plaatsvinden.
Hiernaast kun je aan jouw dungeon sleutelen, upgrades kopen, praten met party members en eropuit trekken om avonturiers te lokken. Met dit laatste komt het tot een confrontatie die zich grotendeels automatisch afspeelt en waarbij jouw input is beperkt tot het een of twee keer inzetten van support-magie. Aan de hand hiervan krijgt jouw dungeon XP en stijgt die in level, iets wat op den duur de deadline verlengt. Tot mijn verbazing ging dit echter veel langzamer dan nodig, waardoor de teller nul aantikte.
Wat hierop volgde, was voor mij de omslag in mijn opinie. Ik kreeg een game over-scherm met resultaten en een New Game Plus. Ditmaal kon ik iets sneller dingen doen, kon ik de deadline iets langer vooruit schuiven en genoeg babbelen met een specifieke vrouwelijke compagnon om haar voor mij te winnen en een einde te krijgen dat op haar gefocust was, inclusief een handjevol seksscènes die best prima zijn. Wat volgt hierop is een game over-scherm, een score en terug naar het begin met ditmaal een iets grotere voorsprong.
Die zag ik niet aankomen
Ik had het niet verwacht, maar wat Suzukuri Dungeon: Karin in the Mountain blijkt te zijn is niet zo zeer een dungeon builder, dan wel management-aangelegenheid, maar een roguelite time management-titel. Je zult de game keer op keer moeten uitspelen om de eindes van elk verschillend karakter te zien, waarbij je dezelfde skits ontgrendeld (en gelukkig wel kunt skippen maar dit is een handmatige actie), dezelfde stappen moet doorlopen en dezelfde acties moet ondernemen om een paar extra dagen te winnen aan het eind van de rit. In het beste scenario moet je de game al een keer of tien uitspelen, maar realistisch gezien eindig je mogelijk een stuk hoger dan dit. Ik was er na drie keer al helemaal klaar mee, maar heb het uiteindelijk in elf pogingen volledig geklaard.
Repetitie is natuurlijk een belangrijk deel van de roguelite. Een nieuwe poging blijven wagen met een beetje extra kracht is waardoor games als Dead Cells, Slay the Spire, Enter the Gungeon en Hades enorm veel fans hebben weten te vergaren. Dat zijn echter hele andere games dan deze, daar hun verhaal relatief compact is en daar skills een grote rol spelen. Deze game heeft visual novel-aspecten die telkens terugkomen en het is letterlijk onmogelijk om sneller te voltooien omdat het zo gebalanceerd is. Dit haalde voor mij echt de fun uit het spel en het is een format dat ik ook niemand kan aanbevelen. Ga Hades spelen als je een roguelite wil, pak Steamworld Build als je dingen wil maken en als je zo nodig een visual novel vol seks wil, heeft Shiravune met titels als Kunado Chronicles, Otome Domain, Criminal Border en Mashirorio vele betere opties in het portfolio zitten.
Conclusie:
Puur gekeken naar wat Suzukuri Dungeon is, is het best een vermakelijke titel die dungeon building en time management mengt. Wat dit onderuit haalt, is het feit dat je telkens opnieuw moet beginnen om vordering te maken. Visual novels-elementen lenen zich slecht voor herhaling, vooral als er geen automatische ‘’skip if seen-optie’’ is. Daardoor wordt het spel al snel enorm langdradig, hetgeen enig plezier merkbaar dempt.