Opvallend genoeg ben ik niet de enige bezoeker aan dit oosterse eiland. David Lee, de hoofdpersoon van onze game, is er eveneens niet geboren. Zijn vader was van Taiwanese afkomst en besloot twee jaar voor aanvang van de game plots om jou uit je vertrouwde omgeving in Amerika te trekken en naar school te sturen in zijn thuisland.
Keuzes
Na die twee jaar ben je de assistent van een bekende professor en help je hem bij zijn experimenten. Een daarvan brengt een grote groep mannen en vrouwen naar een afgelegen locatie, om te zien hoe ze in twee dagen tijd met elkaar omgaan. Jij bent daar een assistent, maar daar je vriendelijk met iedereen omgaat, verkrijg je de contactgegevens van vijf dames… om er vervolgens niets mee te doen.
Het is pas een half jaar later, wanneer je besluit door Taiwan heen te reizen om inspiratie op te doen voor je thesis, dat je besluit de stoute schoenen aan te trekken. De dames die je hebt leren kennen, wonen op alle uithoeken van het eiland, waardoor je ze kunt gebruiken om van de lokale cultuur te proeven. En misschien wel meer dan dat…
Plannen
De game ontvouwt zich na deze opening als een time management-titel en oprecht een van de slechtste die ik in lange tijd gespeeld heb. Als David moet je school, de vrouw(en) naar keuze, geld, energie en persoonlijke groei balanceren, hetgeen vrij standaard is voor dit genre. Er is echter maar één fatsoenlijke manier om dit te doen: de thesis.
Wanneer je opdracht na opdracht van de thesis voltooid, krijg je al snel bergen met geld. Hierdoor kun je items kopen die de rest makkelijker maken, hetgeen vooral bij persoonlijke groei wel echt nodig is. Zelfs als je ook daar geld tegenaan gooit, gaat dat immers zo langzaam dat je de in-game weken weg ziet tikken om een target te halen. Een target dat overigens nodig is om een einde van een van de dames te bereiken.
De cast
De dames in kwestie zijn Amy Lin, een kantoorwerknemer die extreem onhandig is en als gevolg geen enkele vorm van zelfvertrouwen heeft, Amanda Zhang, de mensenvreemde erfgename van een rijke familie, Zoe, een alcoholistische tomboy, Lil’Blu, een golddigger, en Sarah Wang, een getrouwde MILF.
Normaliter wanneer ik de tijd neem om de heldinnen voor te stellen, krijgen ze minimaal één alinea per karakter. Dat ik dit nu niet heb gedaan, is omdat er gewoon niet veel te vertellen is. Hoewel elk karakter een character arc heeft, is dat oppervlakkig op de beste momenten en is er zelden iets van spanning of opbouw voor dit gebeurt en het happy end in zicht is. Persoonlijkheid had ik daardoor nooit echt het gevoel dat ik werd beloond voor het eindeloos door dezelfde menu’s heen klikken. En dan verwacht de game nog wel dat ik het meermaals doe!
Pardon!?
Waar de meeste time management-titels als Living Together With Demon Fox, de Kaiju Princess-serie en Rich Lady’s Slave Roleplay om één heldin draaien, moet je er hier vijf zien te versieren. Als je er echter één hebt veroverd, is het game over. Je kunt dan terug naar de save die de game automatisch maakt voor het einde, zodat je op een ander pad kunt springen, maar daarmee ga je nooit alle vijf de heldinnen zien voor de tijd op is. Je zal de game dus op zijn minst twee en waarschijnlijk drie keer moeten uitspelen. En dat terwijl ik persoonlijk na de eerste run er al helemaal klaar mee was door de extreem langdradige grind. Geef mij dan maar één vrouw!
Conclusie:
Time management-titels zijn er in veel grote getale als het aankomt op erotische games en Taiwan Love Story⁵ is in dit hele specifieke genre een van de slechtere die ik in recente jaren gespeeld heb. Het balanceren van allerlei zaken is een normaal deel van de gameplay, maar dit is zo eentonig en bovendien langzaam dat de game één keer uitspelen al lang voelt. En je moet het meermaals doen…