Dominus speelt zich af in een middeleeuws land dat is uiteengerukt door een allesverwoestende burgeroorlog. De ‘Battle of the Brides’ zorgde voor een ware versnippering van het koninkrijk. De rebellen worden afgeslacht, je dorp wordt volledig verwoest en jij bent een van de weinige overlevenden: Eric van Woldham. Het is jouw taak om wraak te nemen op de daders en je zus terug te vinden, die werd meegenomen door de overwinnaars.
Als speler volg je het verhaal en bouw je je eigen rebellenleger op. Je start met een kamp in het bos, maar al snel verover en beheer je meerdere dorpen, steden en burchten. De game bevat ook survival-elementen: je houdt rekening met honger, hydratatie en warmte.
Hoewel het verhaal voor mij wat flets overkwam (een typisch wraakverhaal), oogt de game op het eerste gezicht erg ambitieus en veelbelovend. Dominus heeft een sterke basis om een mooie game te worden. Toch is daarmee het meest positieve van de game gezegd. Al snel merk je dat de game nog wat tijd in de oven had mogen doorbrengen. Bugs en glitches teisteren de game, waardoor het moeilijk werd om verder te spelen. Daarnaast gaf de combat mij een verdeelde indruk.
Combat: een mixed bag
Combat is een van de centrale elementen van de game en vond ik op het eerste gezicht leuk. Je merkt dat de ontwikkelaar wilde dat het vechten past binnen het esthetische karakter van de game. De combat komt brutaal en volwassen over. Ook zijn er verschillende moves die het vechten verder uitbreiden. Daarnaast kan je gebruikmaken van verschillende wapens om je vijanden uit te schakelen, wat erg gewaardeerd wordt. Zo ben je niet alleen afhankelijk van een zwaard, maar kan je bijvoorbeeld ook aan de slag met een boog wanneer stealth meer jouw ding is.
Ook een skill tree werd geïmplementeerd en is verrassend leuk en ondersteunend voor de playstyle die jij wilt hanteren. Zo heb ik veel van mijn punten gespendeerd aan boogschieten.
Jammer aan de hele combat is het gebrek aan merkbare impact. Vijanden, zeker bosses, voelen veel te sterk aan, waardoor je wapens weinig schade toebrengen. Dit is frustrerend en onrealistisch, iets wat niet past binnen het karakter van de game. Ook boogschieten voelde niet krachtig aan, zelfs nadat ik verschillende punten had geïnvesteerd in de skill tree. Dit alles maakt de combat wisselvallig.
Een rommelige technische uitvoering: bugs en glitches
Dominus wordt zo overspoeld door bugs en glitches dat de pret en progressie voor mij snel voorbij was. Sommige waren game breaking, andere meer lachwekkend van aard. Na de release moest ik Dominus vaak opnieuw opstarten, een andere save laden of een alternatieve manier zoeken om verder te gaan. Andere bugs zijn eerder komisch, zoals een houthakker die hout hakt met een onzichtbare bijl of een bug waarbij de wereld verdwijnt en je personage begint te zweven. De game oogt rommelig en onafgewerkt. Dit is dan ook het grootste minpunt van de game.
Waar ik de ontwikkelaar wel voor mag prijzen, is het feit dat Dominus regelmatig patches heeft gekregen die de game stabieler maken. Bugs en glitches worden langzaamaan weggewerkt. Ik ben er vrij zeker van dat de maker dit zal blijven doen.
Gelukkig kon ik nog wat plezier vinden in de muziek en het grafische gedeelte. Al is dat ook niet perfect.
Audiovisueel: een mengelmoes van positieve en negatieve elementen
Waar Dominus wel pluspunten scoort, is de muziek. Die ondersteunt en versterkt de grimmige setting van de game. De soundtrack zorgt ervoor dat je wordt meegezogen in het spel, ongeacht wat je doet. Of het nu tijdens combat is of tijdens het verkennen van de wereld.
De voice acting was oké, maar niet om over naar huis te schrijven. De stemmen klonken op sommige momenten erg stil, waardoor ik moeite had om het verhaal te volgen. Gelukkig wordt dit ondersteund met goede ondertiteling, waardoor je de meeste dialogen wel meekrijgt.
Visueel ziet Dominus er vrij goed uit, deels omdat de game is ontwikkeld in Unreal Engine 5. De visuals doen hun werk, maar zijn niet per se memorabel. Je merkt duidelijk dat de maker ging voor een realistischere weergave en dit extra wilde benadrukken met het detailniveau van de wereld. Jammer genoeg schieten de textures van de personages tekort: je ziet quasi geen mimiek, waardoor de personages emotieloos lijken.
Ook had ik in sommige gevallen problemen met de belichting, waardoor alles extreem donker werd. De belichting kon je bovendien niet aanpassen, wat jammer was. Verder zagen de animaties er wat stijf en houterig uit. Tot slot wil ik nog benoemen dat de systeemvereisten totaal niet in overeenstemming zijn met het visuele aspect van de game. Mensen met een minder krachtige pc kunnen deze game nauwelijks draaien, terwijl de graphics niet extreem indrukwekkend zijn.

Conclusie:
De setting was voor mij de reden om deze game toch te proberen. Over het algemeen is Tales of Old: Dominus echter een negatief geheel, waardoor ik de game jammer genoeg niet kan aanraden. De game is niet duur, maar de talloze bugs en glitches zorgden voor een onaangename ervaring die ik persoonlijk zo snel mogelijk achter me laat. Zelfs als de game in Early Access was verschenen, zou ik aanraden om te wachten met kopen.






Reacties (0)
Deel je mening over dit artikel met andere GameQuarter-lezers
Plaats een reactie