Picross E3 kreeg van mij gekscherend het stempel ‘’huismoedergame’’ opgedrukt. Daarmee doelde ik op het feit dat de game, welke sterk deed denken aan Sudoku, niet echt in lijn lag met de voorkeuren van de gemiddelde GameQuarter bezoeker. Ook in mijn straatje was het een beetje het rare kind op de hoek, maar dat was geen probleem. Een zo’n ‘’huismoedergame’’ in drie jaar tijd moet kunnen. Maar dan doet Nintendo lollig en geeft het ons een tweede game van dat soort, genaamd Tappingo. Tijd om het schortje weer boven te halen!
Dat Picross E3 en Tappingo zich op dezelfde doelgroep richten, mag langzamerhand wel duidelijk zijn. De overeenkomsten tussen deze games gaat echter verder dan dat. De lay-out van het menu, de duidelijke tutorial en de gehele vormgeving van het spel lijken zo van hetzelfde ontwikkelteam te komen, wat in werkelijkheid echter niet het geval is. Wie van wie afgekeken heeft, laat ik in het midden, maar ze hebben in ieder geval de beste stukken overgenomen, waardoor de game in wezen al grotendeels in zijn opzet slaagt.
Het idee achter Tappingo is als volgt: Men neemt een veld, waarop een aantal blokjes staan. Sommige van deze blokjes staan vast en hier valt dan ook niets mee aan te vangen. Je hebt echter ook blokjes met hierop een cijfer. Uit deze blokjes komt een lijn, welke doorgaat tot het een normaal blokje óf andere lijn raakt. Je kunt zelf kiezen in welke richting de lijn gaat en op welke volgorde de lijnen uitrollen. Hierbij geeft het cijfer aan tot hoever de lijn zou moeten gaan.
Je hebt dus twee belangrijke vaardigheden nodig om Tappingo onder de knie te krijgen. Ten eerste dien je inzicht te hebben, zodat je kunt inbeelden wat het figuur zou moeten zijn. Ten tweede dien je te kunnen plannen, zodat de lijnen op de goede volgorde uitklappen en alle cijfertjes netjes op 0 uitkomen. Beide zijn in het begin niet erg lastig, wanneer je een ster of peer gaat maken. Je zal je echter verbazen hoeveel met zo’n simpel mechaniek mogelijk is.
Nu zal het nooit een Another Code of Professor Layton worden, maar voor iemand die af en toe eens een spelletje speelt en wiens voornaamste puzzelervaring de woordzoeker in het lokale dagblad is, is Tappingo met ongeveer honderd levels zijn aanschaf meer dan waard.
Conclusie
Tappingo zal geen schoonheids-, originaliteits- of Game Of The Year-prijzen krijgen binnen de game-industrie. Maar al een game die zich niet op conventionele doelgroepen richt, slaagt het prima in zijn opzet. Dit puzzelspelletje biedt een ervaring die simpel genoeg is, dat iedere leek het kan spelen, terwijl het gaandeweg moeilijk genoeg wordt om deze leken ook bezig te houden.