The Last Kids on Earth and the Staff of Doom

Voor The Last Kids on Earth and the Staff of Doom dook ik eens in een heel ander soort post-apocalyptische wereld. Deze game zet de wereld niet weg zoals bijvoorbeeld series als The Walking Dead dat doen. Nee, de personages Jack, Quint, June en Dirk hebben juist heel veel lol in deze wereld. In het stadje Wakefield beleven zij allerlei avonturen op zoek naar onderdelen voor The Staff Of Doom en zij hebben daar veel plezier in.

The Last Kids on Earth and the Staff of Doom is een semi-open wereld actie-RPG en gebaseerd op de gelijknamige televisieserie The Last Kids on Earth, die te vinden is op Netflix. De grafische stijl uit de serie is ook goed te herkennen in de game. De hoofdpersonen uit de televisieserie vinden we terug als speelbare personages in de game. Als speler ben je vrij om met een van de vier personages aan de slag te gaan. Tevens kun je tijdens het spelen van personage wisselen, al kun je de game in met maximaal drie vrienden in splitscreen spelen, wat simpelweg net wat leuker is. Ook de Big Mama, het vervoermiddel in de game, is leuk om mee rond te rijden. Het doel is om Malondre, de koningin van de slijmmonsters, te stoppen die, net als jij, probeert ‘The Staff of Doom’ te bemachtigen. Als speler zul je het geregeld tegen Malondre of haar monsters moeten opnemen in jouw zoektocht naar de onderdelen voor The Staff of Doom. Je kunt het verhaal spelen en golven vijanden verslaan in Horde-modus, wat een leuk element van de game is. Tijdens het spelen van het verhaal kom je ook af en toe in de Horde-modus. Er komen dan massa's aan zombies op jouw boomhut af. De boomhut kun je voorzien van allerlei geschut en ook is deze te upgraden. Je boomhut is je basis in de game.

Gedurende de game verzamel je diverse blauwdrukken. Met deze blauwdrukken kun je nieuwe onderdelen vergaren of de outfit, de boomhut of de Big Mama upgraden. Deze blauwdrukken vind je net als andere materialen in de straten en gebouwen van Wakefield.

De stad is leuk vormgegeven met, zoals eerder aangegeven, de herkenbare grafische stijl uit de TV-serie. De controls zijn ook heel makkelijk onder de knie te krijgen. Tevens begint de game met een heldere instructie over hoe de controls werken. Zo heb je in de basis een normale aanval, een sterke aanval en kun je aanvallen ontwijken. Door enkel deze te gebruiken kun je al een aardig eind komen (en zou je zelfs de overige acties kunnen laten voor wat het is). Rondlopen doe je met de linker joystick, terwijl je de rechter joystick totaal niet gebruikt. Dat je de rechter joystick niet gebruikt lijkt een bewuste keuze om de controls simpel te houden. Dit heeft voor- en nadelen. Voor spelers die zich aan het begin van hun tienerjaren begeven zorgt dit ervoor dat ook zij makkelijk uit de voeten kunnen met de besturing van de game, zonder zich druk te hoeven maken om de camerabesturing. Voor de wat ervaren gamers kan dit wel tot lichte frustratie leiden. Dit zorgt er namelijk voor dat je de camera niet kunt draaien of van hoek kunt veranderen. In het begin was dit voor mij persoonlijk best wel even wennen, maar de doelgroep is dan ook vooral de jongere generatie gamers.

Engels

Wat voor de jongere (Nederlandse) generatie wellicht wel een klein probleempje oplevert is dat de game niet in het Nederlands te spelen is. De cinematics worden in het Engels verteld. Kinderen die nog geen Engels spreken zullen dan ook weinig van het verhaal mee krijgen. Een ander punt is dat er ook tijdens het spelen conversaties plaatsvinden, die enkel textueel zijn te lezen (in het Engels). Persoonlijk vind ik het jammer dat deze niet gesproken zijn. Of dit voor tieners echt een issue is? Ik denk het niet, als ik terugdenk aan mijn eerste videogames (zoals Pokémon op de Game Boy), dan las ik het verhaal niet eens en wilde ik vooral lekker spelen. Als het gaat om gewoon lekker spelen zonder je al te veel te bekommeren om het verhaal, dan is dit de juiste game.

Een sterk punt van de game is de navigatie. Het is op de kaart heel duidelijk te zien waar je heen moet. Ook de mini map bovenin het scherm geeft een duidelijk beeld van de richting die je op moet. In The Last Kids on Earth and the Staff of Doom heb je ook altijd een actieve missie, hierdoor is het nooit onduidelijk wat je nu moet doen of wat je volgende stap is.

Is het dan moeilijk?

The Last Kids on Earth and the Staff of Doom kent maar één moeilijkheidsgraad en deze is zeker niet hoog. Dat maakt dit dan ook een goede game voor beginnende spelers. De (eind)bazen in de game zijn voor een doorgewinterde gamer dan ook alles behalve een uitdaging. Dit zal vermoedelijk, gezien de doelgroep van de game, een weloverwogen keuze zijn die ook te begrijpen is. Voor kinderen maakt dit de game uitdagend genoeg, zonder frustratie op te wekken.
 

Conclusie

The Last Kids on Earth and the Staff of Doom speelt makkelijk weg. Zombies in deze game zijn, in tegenstelling tot wat we gewend zijn, alles behalve eng. De besturing is makkelijk onder de knie te krijgen en zowel de personages als de grafische stijl zijn goed herkenbaar uit de televisieserie. Een klein minpuntje is dat de game geen Nederlands ondersteunt, wat het voor kinderen die de Engelse taal nog niet spreken lastig maakt om iets van het verhaal mee te krijgen. De mogelijkheid om het splitscreen te spelen biedt een uitkomst als je kind net begint met gamen. Je kunt dan samen het avontuur aangaan. The Last Kids on Earth and the Staff of Doom heeft een moeilijkheidsgraad die goed past bij beginnende gamers. Ben je echter een doorgewinterde gamer, dan is deze game waarschijnlijk niks voor jou.