Post-apocalyptische films, televisieseries en games zijn de laatste tijd erg in trek. Iets waar Naughty Dog niet onverschillig voor blijkt te zijn. Deze heeft dan ook meer dan drie jaar lang gewerkt aan wat voor hen de laatste grote PlayStation 3 hit zal moeten worden. Na het succes van Uncharted was het tijd voor een nieuwe IP. De vraag is uiteraard of het lanceren van deze nieuw IP, nu het einde van de huidige generatie in zicht is, een goede keuze is geweest.
The Last of Us speelt zich af in een wereld die twintig jaar terug overwoekerd werd door een nieuwe variant op de echt bestaande Cordyceps schimmel. Dit is een zeer besmettelijke parasiet die zich via een bijtwonde alsook via de lucht, door middel van sporen, kan verspreiden. De parasiet bracht miljoenen mensen om het leven en dwong de overlevenden om zich terug te trekken in quarantaine zones. In “The Last of Us” dus geen zombies, maar geïnfecteerde slachtoffers waar de paddenstoelen uit de rug en het hoofd groeien van diens gastheer.
In deze wereld overleeft Joel. Op een dag verzeilt hij in een situatie waar hem gevraagd wordt om de jonge Ellie te smokkelen naar een kamp van de Fireflies. Deze groep rebellen kan het niet onmiddellijk vinden met de uitvoerende macht in de quarantaine zone. Waarom Ellie zo belangrijk is voor deze Fireflies boeit Joel niet meteen. Hij zal er namelijk een flinke duit aan verdienen.
Joel is onze typische Naughty Dog mannelijke badass met baard. Maar laat je niet misleiden door dit stereote uiterlijk. Naughty Dog heeft zijn personages dusdanig goed tot leven gebracht in deze game dat je al snel een band zult krijgen met hen. Zo ook voor Ellie. Beiden zullen constant op elkaar moeten kunnen rekenen om deze nieuwe wereld te kunnen overleven. Iets wat enorm goed tot zijn recht komt in deze titel.
Naughty Dog definieert deze titel als de allereerste “survival adventure”, een nieuw genre. De focus van The Last of Us is dan ook niet langer platforming, iets waar Naughty Dog nochtans wel voor gekend staat. The Last of Us is in de eerste plaats een oerdegelijke adventure titel en op de tweede plaats een survival titel. De game is echter nog steeds uiterst toegankelijk. Naughty Dog weet goed de balans te bewaren tussen een vlotte speelervaring en de toch typerende survival elementen. Als speler moet je, zoals het een goede survival titel beaamt, op zoek gaan naar de schaars aanwezige ammunitie en kan een gevecht die je koste wat het kost probeert te ontwijken plots toch ontaarden in een gevecht op leven en dood. Leg je dan uiteindelijk toch het loodje, dan word je onmiddellijk en zonder enige vorm van laden teruggeplaatst vlak voor het conflict waar je zonet aan ten onder ging.
Een gevecht, zowel met mensen als met de Infected, wil je allerliefst proberen te ontwijken. Dit kan je bereiken door middel van de diverse stealth elementen die in deze game aanwezig zijn. Je kan kruipen, trager of sneller bewegen en gebruik maken van geluid om vijanden te omzeilen. Vooral bij ‘’Clickers’’, een blind type Infected die uiterst goed kan horen, is dit noodzakelijk. In omgevingen waar Clickers aanwezig zijn vind je opmerkelijk meer flessen en bakstenen. Deze kun je gebruiken om hun aandacht te vestigen op een andere locatie. Deze stealth elementen zijn zeker niet nieuw voor menig speler, maar de eenvoud van de uitvoering siert deze titel. Een bijkomend element is de knappe soundtrack die zorgt voor een verhoogde spanning in The Last of Us.
In The Last of Us moet je naast wapens en ammunitie ook op zoek gaan naar “crafting” materialen. Deze zijn nodig om een handvol hulpmiddelen te kunnen maken. Het craften zelf is kinderspel. Met een druk op de selectieknop zit je in het crafting menu en daar dien je te kiezen tussen de mogelijkheden, om vervolgens met een tweede druk op de controller het item naar keuze te maken. Het craften gaat vlot en zorgt ervoor dat je zonder te klungelen steeds de voorwerpen hebt die je op dat moment het best kan gebruiken. Je moet als speler echter zorgvuldig kiezen wat je gaat aanvangen met de beperkt beschikbare materialen. Zo kun je met dezelfde onderdelen kiezen voor ofwel een medpack ofwel een Molotov cocktail. Dit bevordert de speler zijn eigen speelstijl te kiezen en heeft voldoende flexibiliteit om toch een oplossing te bieden voor de situatie op het moment dat die zich stelt. Opnieuw een zeer eenvoudige maar uiterst efficiënte uitvoering.
De combat in The Last of Us leunt dicht aan bij hetgeen we kennen uit de Uncharted reeks. Zo kun je gebruik maken van vuurwapens maar zul je ook af en toe moeten terugvallen op mêlee aanvallen.
Joel kan met zijn vuisten een of twee menselijke, al dan niet infected of geïnfecteerde vijanden overwinnen, maar een groep van deze te lijf gaan als een ware Rambo eindigt meestal met een negatieve afloop.
Het vechten in combinatie met de kenmerken van de specifieke Infected is zeer aangenaam. Je weet exact hoe die zullen reageren en hoe sterk ze al dan niet zijn in groep of op hun eentje. Met menselijke vijanden weet je dit echter niet. Deze hebben iets wat onder de noemer AI hoort te vallen, al laat deze echter veel te veel steken vallen om het survival gedeelte realistisch te ervaren. Het idee dat een kogel immers dodelijk is lijkt niet echt door het hoofd te spoken van de AI. Soms zie je de tegenstanders in het midden van een open locatie stilstaan om te schieten op Joel die wel verscholen zit achter dekking. Nog erger wordt het als de vijanden toch proberen te schuilen maar omwille van foutief berekende pathfinding beginnen te klungelen tegen een volle muur. Ook zeer merkwaardig is dat de AI, ondanks het feit dat men twee kogelschoten in de borst heeft geïncasseerd, toch recht op je af gaat stormen alsof de allerlaatste poging ook de domste hoort te zijn.
The Last of Us biedt een gering aanbod aan gameplay variatie naast deze exploratie en gevecht elementen. Zo zijn er hier en daar interacties met de omgeving in de vorm van minigames, bijvoorbeeld om een lift gestart te krijgen. Ook zijn er bepaalde locaties waar je pas voorbij raakt door een meubel te verplaatsen of door een plank te gebruiken om twee daken met elkaar in verbinding te brengen. Deze planken liggen echter steeds bij de plaats waar je ze nodig hebt en je kunt ze enkel gebruiken op plaatsen waar het script je heen wilt brengen. Soms zul je je dan ook gaan afvragen waarom de plank niet tegen de ene muur van een gebouwtje kan geplaatst worden, maar wel tegen de andere muur. Een technisch minpuntje dat gelukkig niet teveel ergert, noch de flow van het spel hindert.
Joel zelf kan, ondanks het weglaten van het automatisch regenereren van health, toch aardig wat hits verdragen. Al moeten we bekennen dat de overlevingsratio van fout afgelopen gevechten en deze ietwat hoge aantal healthpoints niet onmiddellijk buitensporig of onlogisch aanvoelt. Je zult sterven, maar omwille van de vlotte herspeelbaarheid bij het doodgaan, is Naughty Dog erin geslaagd het tempo van het spel hoog te houden. The Last of Us blijft uiteindelijk nog steeds een adventure game.
De presentatie in the Last of Us maakt ons al snel vertrouwd met de hoge kwaliteitsnormen die typerend zijn voor Naughty Dog. Het spel wordt oortdurend ondersteund met prachtige cutscenes en dialogen. Deze dialogen tussen de personages zorgen voor continuïteit in het verhaal en is iets wat de game uiterst knap maakt. De voice acting behoort tot de beste die je zult vinden in een videogame. De casting van Joel en Ellie is zeer geloofwaardig wat mooi bijdraagt aan de algemene speelervaring. Al vanaf de eerste minuut zul je gekluisterd zijn aan het televisiescherm.
Voor je het uiteindelijk goed en wel beseft heb je meerdere uren doorgebracht in de wereld van The Last of Us. En deze is er eentje om U tegen te zeggen. De door de natuur overwoekerde stedelijke locaties worden afgewisseld met indoor verlaten gebouwen, ondergrondse smokkelroutes, metrostelsels en zelfs onderwater omgevingen.
We moeten eerlijk toegeven dat de graphics in The Last of Us iets minder zijn dan die van Uncharted. Op sommige plaatsen valt het gebruik van lage resolutie textures namelijk sterk op. Al moeten we er dan wel bij vertellen dat dit amper invloed heeft op de algemene presentatie. De locaties zijn bijzonder nauwkeurig gedetailleerd op vlak van decoratie. In een normale speelsessie zul ke niet eens letten op de ietwat vreemd uitziende objecten zoals bijvoorbeeld grafisch ondermaats ogende autowrakken.
Conclusie
The Last of Us is een uiterst geslaagde combinatie tussen adventure en survival. Dit in combinatie met de hoge kwaliteit van afwerking zorgt voor een zeer knap eindproduct dat uiteindelijk voldoet aan alles wat men van een Naughty Dog game verwacht. Zeer knap dat deze ontwikkelaar toch telkens weer een nieuwe franchise op de markt kan zetten op een manier dat maar weinig ontwikkelaars kunnen.
Ware het niet de ietwat klungelige AI, dan was The Last of Us zonder enige vorm van twijfel het beste spel dat ze ooit op de markt hebben gezet. Nu is het nog maar de vraag hoe goed Naughty Dog zichzelf zal kunnen overtreffen in de volgende generatie consoles.