Mensen kunnen nooit met me over de nieuwste series praten. Op enkele oude uitzonderingen als One Piece en Bleach na, kijk ik namelijk nooit series welke nog lopen. Ik haat het namelijk als ik moet wachten op nieuwe afleveringen. Bij games kom je er echter niet onderuit en daardoor kijk ik halsreikend uit naar nieuwe delen van games als Danganronpa, Kingdom Hearts en Shenmue. Dat ik The Legend Of Heroes: Trails Of Cold Steel aan deze lijst toe zou voegen, had ik lange tijd niet verwacht.
De game begint boeiend genoeg. Rean Schwarzer, zoon van een baron in het land van Erebonia, arriveert in Trista. Hier zal hij spoedig beginnen aan zijn opleiding aan Thors Military Academy in de hoop te vinden wat hij wilt doen met zijn leven. De toegangsceremonie loopt echter niet zoals verwacht.
Dressed to impress
Terwijl zijn schoolgenoten gekleed zijn in het wit van adel of het groen van de burgerij, is Rean uitgedost in een rood uniform. Nadat de openingsceremonie tot een einde komt, blijft hij dan ook verward achter, daar hij er nu niet zeker van is tot welke klas hij toebehoort. Als hij rond kijkt ziet hij echter al snel dat hij niet de enige is die is overgebleven. Acht anderen zitten verspreid door de zaal en dragen hetzelfde afwijkende uniform terwijl ze vragend om zich heen kijken. Hun vragen worden echter al snel beantwoord, wanneer Sara Valestin zich voorstelt aan de studenten.
Op Thors worden de sociale klassen strikt gescheiden in Class I en II voor adel en III, IV en V voor het gewone volk. Dit jaar is het instituut echter begonnen aan een sociaal experiment, waarbij studenten van beide achtergronden in een klas worden gezet. Deze klas draagt rood en heet Class VII (vraag me niet waar VI is gebleven).
Het uniform en de samenstelling van Class VII is niet het enige dat afwijkt van het normale curriculum. De studenten in deze klas zijn namelijk uitgekozen op basis van hun compatibiliteit met de ARCUS, een nieuw stukje technologie dat mensen helpt in gevechtssituaties. Een deel van hun opleiding bestaat dan ook uit extra opdrachten die dit apparaat moeten testen, evenals de voordelen van een gemengde klas. Dit noemen ze bij Thors field studies.
Beter dan een klaslokaal
Field studies vormen de hoofdmoot van de game en brengen de studenten van Class VII naar allerlei plekken in én buiten Erebonia. Hier snuif je de lokale cultuur op, leer je over een groot aantal tradities en gebruiken en zie je zelf hoe allerlei lagen van de bevolking naast elkaar leven en de wrijvingen die dit met zich meebrengt.
Je komt natuurlijk naar deze plekken als onderdeel van je studie en daarom krijg je de nodige opdrachten mee die je dient te volbrengen. Deze komen meestal neer op een of twee fetch quests die je op een zoektocht door de stad sturen en een extermination quest die je erbuiten dient uit te voeren. De game wordt echter gedragen door de personen die je tijdens deze field studies ontmoet en de ervaringen die je hier op doet. De quests zijn dan ook vooral een manier om deze evenementen aan elkaar te koppelen en iets waar je doorheen moet bijten om het verhaal te vorderen.
Terug naar school
Hetzelfde geldt grotendeels voor de stukken die je wel op Thors doorbrengt. Hier dien je je in te lezen in de lore van de game door in de bibliotheek rond te snuffelen en help je de studentenraad met nóg meer fetch quests. Hiernaast kun je activiteiten ondernemen met je klasgenoten, zodat je een band met ze op kan bouwen, een systeem waarvan Persona bewees dat het goed kan werken. Helaas doet dat het hier niet.
Ontwikkelaar Falcon heeft ervoor gekozen om zich te focussen op de belangrijkste evenementen van jouw eerste schooljaar op Thors, waardoor er vaak complete weken achter elkaar worden overgeslagen. Dit komt de binding met de karakters absoluut niet ten goede en bovendien wordt de game erdoor snel routineus.
Meestal bestaat een maand op Thors uit een vrije dag waarin je de studentenraad helpt en een mysterieus oud gebouw verkent, gevolgd door een practical exam en eindigend in een field study en bijkomende evenementen die het verhaal voortstuwen. Dit herhaalt zich voor een uur of twintig voor er enigszins vaart in komt en pas richting het einde komt het daadwerkelijk op stoom. Dit is moordend voor een game die zwaar op zijn verhaal leunt en de kans is dan ook groot dat veel gamers op dat punt echter al zijn afgehaakt. Zonde, want aan de inzet van het lokalisatieteam, die de game nagenoeg volledig in degelijke Engels heeft laten inspreken, zal het zeker niet liggen.
ARCUS Activate
Tot nu toe heb ik enkel geschreven over het verhaal en de opbouw van The Legend Of Heroes: Trails Of Cold Steel. Je zult echter ook zelf moeten vechten om hierin te kunnen vorderen. Dit doe je door middel een turn-based gevechtssysteem dat erg doet denken aan de games van Compile Heart. In de praktijk betekent dit dat je vijanden op de overwold ziet lopen en dat je ze hier van achter aan kunt vallen voor een bonus. Als het gevecht vervolgens begint mogen jij en de tegenstand beurtelings aanvallen, waarbij zaken als snelheid en het type aanval de volgorde bepaald. Het verplaatsen naar een andere locatie laat je bijvoorbeeld sneller weer aanvallen dan wanneer je een krachtige spreuk probeert op te laden.
Het beïnvloeden van de volgorde kan van levensbelang zijn, want soms kun je unieke bonussen krijgen als je op een bepaald moment aanvalt. Denk hierbij aan het herstellen van HP, extra schade of speciale statuseffecten die de tij van het gevecht kunnen keren. Hiernaast dien je rekening te houden met de karakters die je op het veld plaatst, want elk type vijand is zwak tegen andere soorten wapens. Het aanvallen met een wapen waar de tegenstand niet tegen kan levert bovendien meer op dan wat extra schade, want het activeert ook de speciale vaardigheden van je ARCUS, die je verschillende soorten teamaanvallen laat uitvoeren die sterker worden naarmate de band met je klasgenoten sterker wordt. Al deze mogelijkheden zal je echter niet optimaal gaan benutten, want op de normale moeilijkheidsgraad bood de game zelden enige uitdaging, waardoor ik het einde bereikte zonder dat ik zelfs maar ooit mijn wapens had geüpgraded of bewust gebruik had gemaakt van tactieken die je belonen met extra XP aan het einde van een gevecht.
FUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU
Een repetitieve opzet van het verhaal, die twintig uur nodig heeft om op stoom te komen, gecombineerd met een niet al te bijzonder gevechtssysteem en te lage moeilijkheidsgraad lijkt garant te staan aan een dertien in een dozijn ervaring. Ik was er dan ook helemaal klaar voor om de game af te schrijven als een budgetbakaankoop en verder te gaan met mijn leven. Wie zich de intro nog herinnert weet echter dat ik er niet zo meer over denk. De game weet zichzelf namelijk in de laatste uren te herpakken en bereikt hier een hoogtepunt. Ik zat er in spanning klaar voor om eindelijk te zien waar Trails Of Cold Steel voortdurend naar had opgebouwd, maar in plaats daarvan rolden hierna de credits over mijn scherm. Niet verrassend aangezien de teller toen al zestig uur was gepasseerd.
Met behulp van mijn grote vriend Google leerde ik al snel dat Trails Of Cold Steel slechts het eerste deel van een trilogie is en dat het momentum dat het vergaard had pas zal worden doorgezet wanneer het tweede deel in onze regio verschijnt. Én dat is iets waar ik halsreikend naar uitkijk, al hoop ik niet dat de vele lange laadtijden van de game een indicatie zijn van hoe lang dat gaat duren.
Conclusie
The Legend Of Heroes: Trails Of Cold Steel is geen game die je tussendoor even oppakt. Het verwacht tijd en toewijding van de speler om zijn verhaal te kunnen vertellen. Dit verhaal bouwt heel langzaam op, waardoor met name in de eerste twintig uur verveling om de hoek ligt. Geloof mij echter als ik zeg dat de game hiervoor ruimschoots compenseert eens het op stoom komt. Een degelijke Engelse voice over en doeltreffend gevechtssysteem overschaduwen bovendien de lange laadtijden en lage moeilijkheidsgraad, waardoor de game aan het einde van de dag slaagt in diens opzet.