Ik zal meteen met de deur in huis vallen. Zelda: Link’s Awakening behoort tot één van mijn all-time favoriete games. Het was de eerste Zelda titel die ik speelde naast de originele Legend of Zelda en ik was simpelweg verliefd op de setting en sfeer van deze game. Dat er een remake kwam van deze Zelda game klok als muziek in de oren en dan was er dus maar één game waar ik echt hard naar uitkeek en het was Zelda: Link’s Awakening voor de Nintendo Switch.
Zelda: Link’s Awakening verdiende een remake. De game was immers een beetje een underdog en heel wat fans hebben deze titel nooit gespeelt. Dat had veel te maken met zijn grotere broertje, A Link to the past” op de Super Nintendo. De game werd namelijk overschaduwt door deze console titel. Een handheld was een vreemde plaats voor velen omdat gameboy titels vaak afkooksels waren van console versies. Dat gaat echter helemaal niet op voor deze titel. Link’s Awakening werd ontwikkeld door een ander team in Nintendo en kende zijn oorsprong als passie projectje van enkele programmeurs. De ontwikkelaars hadden ook aardig vrij spel bij het ontwikkelen van deze titel. De “higher-ups” en zelf Myamoto, bedenker van de serie, hadden weinig interesse in een handheld versie. De passie van dit team is dan ook overduidelijk tijdens het spelen van dit spel. Allerlei gekke memorabele situaties en personage en tal van verwijzingen naar andere Nintendo figuren kwamen aan bod.
Voor de remake slaagde men erin om de game zo goed als één op één na te maken om zoveel mogelijk de sfeer van het origineel terug nieuw leven in te blazen. De graphics zijn natuurlijk opgekrikt maar wat betreft worlddesign en gameplay ben je precies terug het origineel aan het spelen. Ik had het persoonlijk ook niet anders gewenst. De remake ziet er geweldig uit en brengt zelf iets beter de charme van deze wereld naar boven. Dat wilt natuurlijk niet zeggen dat er helemaal geen aanpassingen zijn gebeurt. Kleine aanpassingen zijn doorgevoerd om het spel iets aangenamer te maken. Zo behoren je zwaard en schild niet langer tot een item die je moet gaan kiezen net als bommen en dergelijke. Je zwaard en schild zitten nu onder vaste knoppen zodat je de twee item knopjes vrij hebt voor allerlei items wat heel wat item gewissel voorkomt alsook het schild veel nuttiger maakt.
Old-school cool?
De remake is eigenlijk opnieuw terug een underdog. Met de vorige grote Zelda release, Breath of the Wild, hebben heel veel nieuwe spelers voor het eerst kennis gemaakt met de serie maar ook voor veel fans was deze titel een frisse wind die de serie al dan niet kon gebruiken. Link’s Awakening staat helemaal dwars tegenover Breath of the Wild. Het is terug old-school top-down Zelda en lineair. Ik kan mij perfect voorstellen dat dit opnieuw heel wat vooroordelen naar boven brengt bij fans van Breath of the Wild. Link’s Awakening brengt het beste van top-down naar voor. De ganse wereld is echter een grote dungeon met exploratie en puzzels. Elke keer dat je ontdekt hoe je terug een nieuwe deel vrijspeelt is simpelweg een waar genot. De dungeons zelf, zijn typisch classic Zelda. Verken, los puzzels op, kill enemies, vind een nieuwe item en versla uiteindelijk een boss om de dungeon te completen. Maar wat een dungeons! Deze game heeft enkele van de beste dungeons in de ganse serie. Eagle’s Tower Dungeon is mogelijk zelf de beste dungeon in de ganse serie! Ik heb het origineel al meer dan 10 jaar niet meer gespeeld en ik was diep onder de indruk van sommige dungeons hun design ook al zaten hun layouts nog aardig vers en volledig in mijn geheugen.
Muziek en story.
Link’s Awakening is één van de eerste titels die ietwat verhaal brengt tijdens het spel zelf. Het verhaal is licht verteerbaar maar wordt toch met aardig veel sfeer geserveerd. Tijdens je avonturen leer je dat de monsters op het eiland vrij hun ding kunnen doen omdat de “Windfish” ligt te slapen op het eiland. Je krijgt als taak de Windwish wakker te maken maar niet alles is zoals het lijkt. De soundtrack van deze remake is een mild aangepaste versie van het origineel. Het origineel is net als de game zelf een klein meesterwerkje. Het merendeel van de herwerkte liedjes brengen het origineel naar een hoger niveau maar niet alles raakt de juiste snaar. Dat is ergens te verwachten veronderstel ik dan. Wat deze tracks vroeger zo geniaal maakte was de beperkte muzikale tools voorhanden om te produceren op een Gameboy. Daar toch heel wat sfeer uit krijgen was simpelweg verbluffend.
Een technische haar in de boter.
Tot dus ver niets anders dan lof voor deze remake. De game is echter niet perfect, helaas. De game speelt theoretisch op zestig frames per seconde. Ik zeg theoretisch omdat deze verwachte framerate helemaal niet stand houd. Het gekke is namelijk dat de framerate gaat droppen op een zeer voorspelbare manier. Zoals een klassieke Zelda game wandel je van scherm tot scherm. Wanneer je het einde van een scherm nadert laad een nieuw scherm in om door te wandelen. Het is in deze delen dat de framerate een flinke duik neemt naar dertig frames. En net omdat je heel vaak van scherm gaat wisselen heb je dus constant te maken met deze zeer merkbare drops. Het is vervelend maar niet game brekend. Ik ben voornamelijk boos omdat ik de indruk heb dat dit meer een oorzaak is van een keuze die de makers hebben gemaakt tijdens het ontwikkelen en vermoedelijk stoorde hen dit zelf niet. Als ik Mario Kart op de Wii-U zie schitterend aan 60 FPS dan kan ik dit moeilijk aanvaarden voor een top down oude Zelda remake.
Conclusie
Zelda Link’s Awakening is een Zelda titel die je moet gespeeld hebben. Zeker als je de game vroeger nooit hebt gespeelt is dit de perfecte kans. Staar je niet blind op de schattige top-down stijl want wat je gaat spelen is één van de aller beste Zelda titels in de serie. De framerate drop problemen zijn vervelend, je gaat ze opmerken, maar het zal je weinig boeien omdat deze Zelda game je vanaf het begin tot het einde weet te betoveren