Beste Obsidian en beste Virtuos,
Er moet mij iets van het hart. Jullie maken het recensenten niet makkelijk om een oordeel te vellen over The Outer Worlds voor Switch. Ik word geacht een tekst te schrijven waarin ik duidelijk maak of het product goed is en hiermee zal de speler zelf moeten besluiten of hij dit een aanschaf waard vindt. Deze opdracht heeft mij tot aan het schrijven van deze tekst de nodige hoofdbrekens gekost. Want The Outer Worlds op Switch laat goed zien hoe fantastisch The Outer Worlds is, maar een koopadvies durf ik vooralsnog niet hard af te geven.
Het is fijn om te zien dat deze poort het verhaal intact heeft gehouden. Wederom start de speler als The Stranger en ontwaakt hij of zij uit een cryoslaap die, nouja, zestig jaar te lang heeft geduurd. In plaats van kolonist in het Halycon sterrenstelsel wordt de speler nu een toeschouwer van planeten die onder dreigen te gaan aan kapitalisme en uitbuiting. Door de bijeffecten van de lange slaap zijn zowel de lichamelijke als mentale vaardigheden van de hoofdpersoon ietwat superieur en wordt de speler direct op pad gestuurd om zijn opgesloten en bevroren medereizigers weer tot leven te laten komen. Een begin van een hachelijk avontuur.
Er was eens..
Vanaf moment één weten jullie een fantastische wereld neer te zetten vol met personages die meerdere lagen hebben. Niemand is per sé goed of fout. De dominee is niet zo heilig als hij eruit ziet, maar aardig genoeg om in je party uit te nodigen. De voorvrouw van een vrijgevochten enclave heeft weliswaar haar gemeente uit de onderdrukking van de corporaties geleid, maar houdt er vreemde rituelen op na om de zieken te genezen. Ik hou ervan. Het is wat we gewend zijn van Fallout: New Vegas, maar absurder en met het lef om de rand op te zoeken. Zowel richting het zwartgallige als ook de kolderieke kant. Het gebeurt niet vaak dat ik hardop moet lachen, maar vanaf de poging van boordcomputer ADA om subtiel en tactvol te zijn kon ik mijn lachspieren niet bedwingen. Bedankt voor het bezielen van een fictieve wereld. Bezieling binnen een Orwelliaanse dystopie, gevuld met het absurdisme van Douglas Adams.
Al snel wordt de speler een eerste grote keuze binnengeleid. De impact van deze keuze staat symbool voor alles wat jullie de speler nog willen laten ervaren. Er dient gekozen te worden tussen kapitalisme of een rebelse vrijheid. Dit was niet zo makkelijk. Ik heb daadwerkelijk geprobeerd een keuze te maken die bij mij als persoon past, waarbij ik het risico en de schade zoveel mogelijk kon beperken. Hierbij heb ik jullie, ontwikkelaars, vertrouwd in het feit dat mijn keuze niet zwart/wit hoefde te zijn. Dit vertrouwen is niet beschaamd.
..een poort
Ook op de Switch is goed duidelijk gemaakt dat we te maken hebben met een echte RPG. Alle systemen en cijfers zijn overgenomen en goed leesbaar op het kleine scherm verwerkt. Aan de toegankelijkheid is gedacht en de lettergrootte is ook nog eens aan te passen. Er is moeite gestoken in het omzetten van de interface en dat loont. Bladeren door de quests, het veranderen van een wapen of de samenstelling van je medicatie is met een paar drukken op de knop gedaan. Daarnaast is een duidelijk dagboek zichtbaar waarin je de voortgang van je quests bijhoudt en is deze ook nog eens goed gedocumenteerd. Het is fijn om te zien dat een redelijk uitgebreide RPG als deze ook bestaansrecht kan hebben op het kleine scherm.
Maar wacht..
Er is een kink in de kabel die ervoor gezorgd heeft dat het plezier en de verwondering die ik ervoer bij deze game niet lang stand heeft gehouden. De moeite die gestoken is in het één op één overzetten van het complete verhaal en de karakterontwikkeling ten spijt. Evenals het feit dat de muziek meeslepend is en deze je het lot van Halycon intrekt. Er is iets wat mij heel erg tegen de borst stuit. De grafische kant van het verhaal en de lange laadtijden.
Om te beginnen met het laatste; ik begrijp dat de Switch niet de laadtijden van een PlayStation kan evenaren, maar er knapt iets in mij als ik in een lastig gevecht elke keer dat ik doodga weer een minuut moet wachten voor de game ingeladen is. Waarna ik wederom wordt geconfronteerd met een halve minuut laadtijd als ik de liftknop indruk om weer naar het gevecht terug te gaan. Ja jongens, dan maar een andere questline of proberen het conflict op te lossen met een gesprek. Uiteraard fijn dat dat mogelijk is, maar ik had het liever als keuze en niet als uitweg gezien. Maar goed, het is geen Xbox of PlayStation en al helemaal geen PC dus de speler kan niet zonder deze concessies.
.. die er niet goed uitzag
Maar hoe kan het, dames en heren van Obsidian en Virtuos, dat een game als deze die bijna in alle facetten zo goed wordt overgezet eruit ziet als het verminkte broertje van Fallout 3? Gedocked is de pop-in tergend en zijn de omgevingen zo kaal dat er van de belofte om exotische planeten te verkennen weinig overblijft. Hier en daar is strategisch een grassprietje blijven staan om het sluipen nog enigszins mogelijk te maken, maar daar houdt het bij op. Zaken die vijf meter voor mijn neus gebeuren moeten nog worden ingeladen en van textures worden voorzien. Dit kan niet.
Op handheld werkt het gelukkig iets beter. Daar zie ik niet alles getekend worden als ik er doorheen loop.Toch blijft de wereld ook daar enorm kaal. Helemaal de buitenomgevingen. Het is niet leuk om van A naar B te lopen en volledig uit de ervaring en het verhaal getrokken te worden omdat de wereld meer weg heeft van een woestijn dan een planeet vol leven en belevenissen. Het maakt de game schizofreen in een vrij extreme vorm. Elke keer dat ik een quest moet vervullen, laat ik mij meeslepen door de verhaallijn, de achtergrond en de morele keuzes, scroll ik door mijn inventaris heen op zoek naar de juiste middelen en… word ik totaal leeggezogen door de (met name) buitenomgevingen. Dit is niet hoe ik dit epische avontuur wil beleven. Dit is niet wat mij beloofd is.
Hier begint mijn twijfel en moeite om jullie liefde en product te belonen wel te groeien. Ik wil deze game zo graag een dikke voldoende geven. Juist omdat de game ook echt heel goed is. Alleen is de grafische kant zo tegenvallend dat ik mij elke keer weer realiseer dat ik The Outer Worlds niet speel. Ik krijg alleen maar te zien hoe goed The Outer Worlds wel niet is geweest op de andere consoles en de PC. Geloof mij als ik zeg dat ik dit product bestaansrecht gun. Als jullie dit ook wensen, dan lijkt mij een patch waarmee de buitengebieden weer exotischer aanvoelen een prima eerste stap.
Conclusie
The Outer Worlds op Switch laat mij zien hoe tof en rijk The Outer Worlds geweest moet zijn voor alle spelers op de PlayStation 4, Xbox One en PC. Het geeft een hoop om van te houden maar verpakt dit in een grafische stijl die op dit moment niet voldoende is om een aankoop te adviseren. Een grote update en patch kan dit misschien nog omgooien en hiervan alsnog een aanrader maken. Ik houd hoop.