De Tweede Wereldoorlog zat na al die halfbakken first-person shooters die constant dezelfde formule met zich meebrengen? Dan zul je misschien hebben uitgekeken naar The Saboteur, een echte free roaming game welke de oorlog van een hele andere kant benadert. Nu ontwikkelaar Pandemic Studios definitief zijn deuren heeft moeten sluiten, zijn we benieuwd of deze game beschouwd kan worden als een waardig afscheid.
Voor de verandering hoef je in The Saboteur geen nazi’s op elke hoek af te knallen. Logisch, want het Franse verzet zou al snel passé zijn wanneer het niet voor de subtiele aanpak koos. Maar voordat hoofdpersoon Sean Devlin zich bezig gaat houden met het saboteren van de Duitse invasie in Parijs, doet de Ier niets anders dan het wegwerken van zoveel mogelijk alcohol in een tent die de 18+ label op het hoesje alle eer aan doet. De oorzaak? Zijn beste vriend werd op een brute manier geëxecuteerd na een uit de hand gelopen grap met een Duitse officier. Reden ter meer om je aan te sluiten bij het verzet en dat gebeurt ook wanneer een Fransman Sean weet te overtuigen dat hij beter actie kan ondernemen.
Voor de eerste serieuze missies beginnen legt de game je onder andere haarfijn uit hoe het beste onopgemerkt te blijven tussen de vele patrouillerende nazi’s. The Saboteur bevat naast free roaming- en third-person shooter-elementen namelijk ook genoeg stealth. De minimap linksonder op het scherm toont wanneer nodig de mate waarin jij opvalt, welke constant wordt beïnvloed door Seans gedrag. Bij opvallende acties zoals sprinten, het beklimmen van gebouwen en het in het openbaar laten zien van een wapen zul je sneller opvallen onder het oog van het Derde Rijk en heb je dus meer kans dat een luid klinkend fluitje de nabije troepen in de omgeving binnen enkele seconden waarschuwt.
Een Ier met een petje en een handtasje valt natuurlijk snel op tijdens een infiltratie, dus daarom kun je de kledij van een vijand aantrekken om vervolgens als een SS’er langs de bewaking te lopen. Klinkt leuk, maar in de praktijk blijkt de combinatie van actie en stealth al snel uit te lopen op een foutenfestijn met een ondermaatse AI als dieptepunt. Wanneer je wordt ontdekt volstaat hersenloos knallen om de vele oerdomme vijanden tegen de grond te krijgen. Een ontsnapping (of iets wat er op lijkt) is meestal datgene wat volgt, maar feitelijk hoef je niets anders te doen dan het gas ingedrukt te houden en wachten totdat je buiten de rode cirkel op de minimap bent beland.
De AI en rommelige shootouts zijn niet de enige noemenswaardige bewijzen die aantonen dat de afwerking nogal veel te wensen overlaat. Het eerste negatieve punt valt al op na exact twee minuten speeltijd: de voice acting en gezichtsanimaties zijn niet van deze tijd en maken het volgen van de dialogen er niet meteen aantrekkelijker op. En dat is best zonde, want het verhaal is niet eens zo slecht. Precies hetzelfde probleem met de bewegingsvrijheid. Zoals in meer free roaming games van tegenwoordig is het hoofdpersonage een ijzersterke klimmer die met speels gemak bovenop bouwwerken kan komen, maar de animaties die hiermee gepaard gaan konden nog heel wat werk gebruiken.
Dan rest er nog een laatste troef voor The Saboteur. Het zal je waarschijnlijk niet ontgaan zijn dat deze game beschikt over een zwart-wit kleurenpalet dat overheerst op plekken waar nazi’s de controle hebben over het gezag. Omgevingen krijgen vanzelf hun kleur weer terug wanneer Sean roet in het eten van de Duitsers gooit. Leuk gevonden, maar een grote bijdrage aan de sfeer van de game kun je het moeilijk noemen. De grootste boosdoener is deze keer het grote aantal technische schoonheidsfouten die telkens weer opduiken om de boel eens flink te verpesten. Het is dat de Eiffeltoren er staat, anders hadden we er geen flauw benul van dat we in Parijs zaten. Misschien wel de grootste domper van deze, zowel letterlijk als figuurlijk, kleurloze game.
Conclusie
We hoopten op een waardig afscheid van Pandemic Studios, maar na The Saboteur op de pijnbank te hebben gelegd, zijn we niet bepaald rouwig om het faillissement. Ondanks de interessante setting vervalt deze game door zijn vele gebreken in de middelmatigheid. Niet zozeer vanwege de slechte ideeën, wel vanwege de afwerking van onder andere de AI, voice acting, shooter-elementen en animaties. Met de vele aankomende toppers in het versier is het beter om The Saboteur voorlopig in de winkels te laten liggen.