Het was het jaar van de Apocalyps, het jaar van Obama’s herkiezing, het jaar van de Olympische Zomerspelen, het jaar dat de planetoïde Eros langs de Aarde scheerde en het jaar van Telltales The Walking Dead. Het epische episodische avontuur wist vele prijzen in de wacht te slepen en vele spelers uiterst te bekoren. Zelden weet een spel op zo’n manier iemand te boeien, te emotioneren, te treuren, te verblijden en te spannen. Het innerlijke kind in veel enthousiastelingen sprong dan ook metershoog in de lucht toen Telltale aankondigde er een nieuw seizoen tegenaan te knallen. Nu, een tussentijdse episode genaamd ‘400 Days’ en twee jaar verder, is het moment daar. Hou je haren kort, richt op het hoofd en vertrouw niemand.
The Walking Dead games vertellen een verhaal waarin de speler bepaalt hoe het verhaal verloopt, door bepaalde keuzes te maken. De keuzemogelijkheden staan vast, maar de keuzes die de speler maakt zorgen voor een bepaald verhaal, welke per speler zal verschillen. Op deze manier bevat The Walking Dead een aantal verschillende verhaallijnen en biedt het een unieke ervaring. Een ervaring die door zowel gamers als de media op een grote schaal werd gewaardeerd. Weet Telltale echter op dezelfde voet door te stappen of verruilen zij hun zevenmijlslaarzen voor een maatje 38?
Wees gerust, want The Walking Dead Season 2 – Episode 1 dendert als een trein door. Telltale past geen nieuwigheden toe, maar grijpt alles uit Season 1 en weet dit uiterst bevredigend te herhalen. Zonder op de feiten vooruit te lopen, beginnen we bij het begin, zonder teveel te verklappen.
Start je de game op, dan begint de game met het zoeken naar savefiles van Season 1 en ‘400 Days’. Wanneer deze savefiles op je console (of pc) staan en worden gevonden, betekent dit dat jouw eerdere keuzes van invloed zullen zijn op het verloop van Season 2. Heb je geen savefiles (meer), dan maakt de game de keuzes voor je. Een Mass Effect-achtige manier was hier echter gewenst geweest, want ondergetekende heeft dankzij een defecte PlayStation 3 geen toegang meer tot zijn eerdere savefiles. Helaas pindakaas.
We zien Clementine, 16 maanden na het einde van Season 1, maar nog altijd even aandoenlijk. Clementine dwaalt met een tweetal rond en wordt al snel getest op haar koelbloedigheid. Al vrij snel belandt Clementine in situaties waarin je haar liever niet ziet, wat zorgt voor een fiks aantal wendingen en proeven van bekwaamheden. Bovendien weet Telltale de spanning professioneel te brengen en daardoor op momenten onverwachts uit de hoek te komen. Dit alles zorgt ervoor dat je continu op het puntje van je stoel zit. De gehele episode leef je, of je het nou wilt of niet, mee met Clementine en het is daardoor dan ook een aantal keren flink huiveren, bibberen en zelfs walgen. The Walking Dead weet zelfs te shockeren, iets wat met handen voor de ogen werd aanschouwd.
Telltale hanteert eenzelfde grafische stijl, welke nog steeds aanslaat. Het oogt erg prettig en netjes en loopt vooral soepel, daar Season 1 op momenten wist te haperen. Ook qua geluid vinden we niets nieuws onder de boom. De voice-acting is van een hoog niveau, iets wat gezien het verhaal, de setting en de vele karakters op zijn minst gewenst is.
Ditmaal speelde ik het op de PC in plaats van een PlayStation, waardoor ik niet volledig durf te melden dat de gameplay ongewijzigd is gebleven, maar verwacht niets wereldschokkends. Het is nog steeds zaak om de omgeving te onderzoeken, interactie te hebben met mensen en Walkers en je cursor op de juiste plaats op het scherm te krijgen om vervolgens op een knop te drukken.
Conclusie
Ik ben mij ervan bewust dat hetgeen ik schrijf geen verassingen boven water brengt. De gameplay is identiek, evenals de graphics en het geluid. Bovendien is het simpelweg te wijten aan het feit dat The Walking Dead Season 2 – Episode 1 precies is wat je ervan had verwacht. Misschien zelfs beter, want we hebben allemaal een doemdenker in ons hart zitten. Wellicht heeft het ermee te maken dat men, ik dus, geen genoeg kan krijgen van The Walking Dead/dergelijke games, maar hoe je het ook went of keert, als de rest van de episodes ook maar een beetje lijken op Episode 1, dan zitten we gebakken.