‘Pikmin and Viewtiful Joe had sex,’ dat is hoe iemand The Wonderful 101 aan me beschreef. De opmerking was behoorlijk cru, maar achteraf bekeken zat hij er nog lang niet zo ver naast. De kleurrijke ventjes hebben inderdaad wel wat van Joe weg. Gooi ze met vijftig bij elkaar en het lijken wel Pikmin. Helaas houden de vergelijkingen daar ook wel op.
We zijn ergens in de verre toekomst. Met de constante vooruitgang van technologische wonderen hebben de politie en andere traditionele wetshandhavers plaats moeten maken voor een organisatie die zich The Wonderful 100 noemt. De organisatie, die slechts uit honderd actieve misdaadbestrijders bestaat, houdt wereldwijd de vrede met slechts éen agent per grote stad. Deze agenten lijken normale burgers. Ze hebben een baan, vrienden en misschien zelfs een familie. Maar wanneer de plicht roept, gloeit het medaillon rond hun nek en worden ze The Wonderful Power Rangers.
De kracht van The Viewtiful 100 zit hem in teamwork. Door hun lichaam door een proces genaamd Unite Morph te laten gaan, kunnen ze gezamenlijk allerlei vormen aannemen. Wanneer Wonder-Eyes Red bijvoorbeeld Unite Morph gebruikt, veranderen zijn teamgenoten in een gigantische hand. Door de hand te gebruiken kun je buitenaards kanonnenvoer tot pulp slaan en aan grote knoppen draaien. Gelijkaardige toepassingen zijn te vinden voor het zwaard van Blue, de zweep van Pink of het geweer van Green.
De kracht en grootte van de wapens van The 100 Pikmin hangt af van het aantal strijdmakkers dat in je Unite Morph zit. Een Unite Morph met vijftig leden produceert een veel groter zwaard dan eentje met drie man. De helden hebben dan ook speciale privileges, want ze mogen burgers tijdelijk aan het team toevoegen. Door onschuldige omstanders te omsingelen met je Wonder Liner (een vage lijn die je bestuurt met je rechterstick om commando’s te geven) verander je ze in tijdelijke leden. Soms vind je zelfs leden van het echte team die nog geen kans hadden gezien zich aan je zijde te voegen.
Als je team groter wordt, wordt het aantal opties dat je ter beschikking hebt dat ook. Dit komt ten goede van de puzzels, welke alsmaar uitgebreider worden. Dit is maar goed ook, want deze puzzels breken de reguliere levels op. Deze reguliere levels doen nog het meeste denken aan Pikmin, al is strategie hier vervangen door het herhaaldelijk indrukken van de A-knop, wat ervoor zorgt dat de game al snel in herhaling valt. Maar belangrijker dan dat zijn de boss battles.
Deze confrontaties met de belangrijkere aliens zijn een stuk spectaculairder dan de reguliere levels. Het hersenloos buttonbashen wordt vervangen door het slim inzetten van je opties en schermvullende quick time events zoals we deze al kennen van God Of War. Gevoelsmatig zou je zelfs kunnen stellen dat deze delen de kern van de game zijn, terwijl de reguliere levels als een verplicht nummertje aanvoelen. En met dat in het achterhoofd is het maar goed dat de boss battles toenemen naarmate de game vordert.
Conclusie
The Wonderful 101 is niet een van de system sellers die de Wii U zo hard nodig heeft, noch zit het op hetzelfde niveau dat Platinum Games met andere projecten zoals Bayonetta, Madworld en Metal Gear Rising haalde. Schrijf het echter niet gelijk af, want hoewel de levels op zich maar weinig interessant zijn, maken de boss battles dit voor een groot deel weer goed. Verwacht echter niet dat de The Viewtiful Pikmin Rangers je zullen bijblijven, daar zijn de karakters en de game toch wat te generiek voor.