Als je me enkele jaren terug verteld had dat ik ooit op de bank bevelen naar een beeldscherm zou schreeuwen om mijn leger naar de overwinning te helpen, was ik waarschijnlijk in lachen uitgebarsten. In die tijd hadden we nog nooit van een Wiimote gehoord en gebeurde het werk nog op de normale manier met een controller in je hand. Tijden veranderen en de technologie nog wel het meest. Toch is dit pas het eerste echt grote experiment met voice-command in een game en is het niet teveel gevraagd om gelijk al een succesvol product te verwachten?
Voordat ik een antwoord op die vraag geef, zal ik eerst even over het verhaal uitweiden. Het is namelijk weer een typisch verhaal van Tom Clancy, vol met plotwendingen en verscheidene intriges. De game speelt zich af in het jaar 2016 en een Derde Wereldoorlog zit er aan te komen. De oorzaak is erg actueel: door een kernoorlog in het Midden-Oosten dreigt de olievoorraad van de aardbodem te verdwijnen. Rusland wordt hierdoor de belangrijkste bron van energie en profiteert daar vanzelfsprekend van. Dit leidt er toe dat Europa hen als een gevaar ziet, waarna ze een verbond het leven in roepen. Natuurlijk ziet Amerika dat ook weer als een gevaar en bouwt één of ander ruimteschip dat hen een groot voordeel moet verschaffen. Ondertussen zweeft er ook een antikernrakettenschild door de ruimte, welke een nucleaire oorlog moet vermijden. Kortom: de ingrediënten voor een grootse oorlog zijn aanwezig.
Terwijl het verhaal aardig diep gaat, kan dit van de gameplay niet gezegd worden. Het is alleen de vraag of dat erg is. Hier komt namelijk de voice-command om de hoek kijken en deze zorgt voor twee dingen. Ten eerste speelt het geheel gelukkig heel soepel en gemakkelijk. Je zegt simpelweg eerst de naam van de troepen die je wilt gebruiken, vervolgens meldt je de actie die ze uit moeten voeren en als laatste vertel je ze waar ze dat moeten doen of met wie. Daarbij pikt de game jouw commando’s goed op, al zul je wel redelijk Engels moeten kunnen spreken. Binnen een korte tijd zit er een nieuwe generaal op de bank. Het nadeel, het tweede ding waar de voice-command voor zorgt, is dat de gameplay niet erg diep gaat. Omdat je geen complexe bevelen kunt geven, zul je geen diepgaande strategieën kunnen uitvoeren. De doelen in het spel wijken dan ook niet erg veel af van de formule ‘verover zoveel mogelijk punten en dood zoveel vijanden daar’. Hierdoor gaat de actie echter wel erg snel en is het constant vechten, al is dat wel met weinig variatie en heb je het op het laatst misschien wel gezien.
Gelukkig heb je het niet al te snel gezien met de omgevingen. De graphics zijn sterk en zitten vol met details. Daarnaast lopen de soldaten ook realistisch en zijn de tussenfilmpjes een leuke onderbreking om naar te kijken. Het is alleen wel jammer dat er nooit een goed overzicht is. De camera gaat voortdurend met één bepaalde troep mee en je kunt dus niet even flink uitzoomen voor een uitgebreide blik op de wereldkaart. Enigszins vervelend, hoewel het je op deze manier wel meer de actie in trekt. En dat is toch een belangrijk deel van de game: het lijkt vooral op de actie gebaseerd te zijn en minder op het RTS-gedeelte dan de meeste games in dat genre. Gelukkig krijg je wel flink wat tegenstand als je samen met een vriend online aan het spelen bent. Dat aspect heeft Ubisoft overigens leuk aangepakt. Gedurende ongeveer drie weken is het de bedoeling om voor één van de facties (Amerika, Europa of Rusland) zoveel mogelijk gebied te veroveren. Aan het einde van die periode bekijkt de ontwikkelaar wie er heeft gewonnen en vervolgens begint de oorlog opnieuw.
Conclusie
Voor het eerste echt grote experiment met voice-command is deze game verassend goed uitgepakt. Wanneer je niet al te belabberd Engels praat, gaat de besturing heerlijk soepel en recht door zee. Dit heeft echter wel als gevolg dat er enige diepgang mist, wat op het laatst voor een gebrek aan variatie zorgt in de missies. De multiplayer daarentegen kan voor de nodige afwisseling zorgen. Daarnaast zijn de graphics goed, de filmpjes vermakelijk en het is verhaal pakkend.