De laatste gamescom waar ik fysiek heen mocht gaan, is alweer drie jaar geleden. Toen had men nog nooit gehoord van het coronavirus en waren next-gen consoles iets waar enkel vage geruchten over waren. Daar speelde ik een twin stick shooter genaamd Trigger Witch in de booth van eastasiasoft op een van hun Nintendo Switches. Een spel dat nergens echt grensverleggend was, maar wiens naam me om de een of andere reden altijd is bijgebleven.
Het is met deze achtergrond dat ik volmondig ‘’ja’’ zei, toen de vraag kwam of iemand het spel wilde recenseren op de PlayStation 5. Of dat de game een schoot in de roos zou zijn of al zijn kruit vroeg verschiet moet blijken, maar er zal toch wel een reden zijn dat juist deze game degene is die bovenaan mijn herinneringen van gamescom 2019 drijft.
The Fun Factor
Na het spel uitgespeeld te hebben in één ruk door, kan ik eindelijk zeggen waarom Trigger Witch nooit uit mijn gedachten is verdwenen: het is simpelweg een hele leuke game. Als Colette, een heks met vuurwapens, ga je op een groots avontuur nadat een vreemdeling in jullie land verschijnt. Toeristen zijn nou niet bepaald reden voor paniek zou je denken, ware het niet dat dit land al eeuwenlang door een magische barrière wordt gescheiden van goblins en monsters. Een onbekend gezicht is daarom direct reden voor groot alarm. Laat deze opzet je echter niet misleiden, want als het aankomt op verhaal, is dat van Trigger Witch vooral functioneel.
Daarmee bedoel ik te zeggen, dat op een bijzonder amusante slotakte na, het verhaal vooral dient als excuus om je naar locaties te sturen. Het verhaal is als ware in dienst van de gameplay, maar is weinig meer dan ondersteuning ervan. En dat is prima in dit geval. Het is vlot, bevat net genoeg leuke momentjes om niet nutteloos te voelen en houdt je als speler bezig.
Kogelregen
Die gameplay is, zoals gezegd, een twin stick shooter. Je bestuurt Colette met de linkerstick, terwijl je richt met de rechter. Schieten doen je met de rechter-trigger, terwijl de linker dan weer een ontwijkende move herbergt. Met deze vier basiskrachten kun je razendsnel over het veld bewegen terwijl je je een weg baant door kogels, vijandelijke lichamen en omgevingsvallen.
Colette is standaard bewapend met een glock met oneindige kogels, maar die moet herladen en heeft vrij lage rate of fire. Gaandeweg wordt deze vergezeld door grotere schietijzers, zoals een AK-47, vlammenwerper en tweetal uzi, die ieder hun eigen voor- en nadelen hebben. In tegenstelling tot de glock kun je echter niet herladen, maar krijgen ze vanzelf kogels in het magazijn als ze niet in gebruik zijn. Dit dwingt je als speler constant om van wapens te wisselen, wat zorgt voor variatie, maar ook ergernis wanneer bepaalde vijanden enkel met een specifiek wapen kunnen worden uitgeschakeld. Met upgrades kun je zorgen dat je minder lang moet wachten of meer kogels in je magazijn hebt, maar toch bleef dit beetje een ergerpunt tijdens mijn speelsessie.
In één zit
Die speelsessie nam net geen zeven uur in beslag met een redelijke hoeveelheid verkenning en op de normale moeilijkheidsgraad. Een meer dan redelijke lengte voor een game in het goedkopere spectrum, dus wat dat betreft heb ik maar weinig te klagen. En zoals gezegd heb ik me goed vermaakt, waardoor ik de game ook echt in die net geen zeven uur heb uitgespeeld. Daar moet echter wel een kanttekening bij worden geplaatst, namelijk dat de game blijkbaar mij heel goed lag, want objectief gezien doet Trigger Witch niets wat zo goed of bijzonder is dat het die reactie rechtvaardigt. De score reflecteert dan ook dat feit en niet mijn opmerkelijke enthousiasme voor een heks met geweren.
Conclusie
Objectief gezien doet Trigger Witch niets bijzonders, zowel goed als slecht. Het verhaal is een excuus om je naar plekken te sturen, waar je met je geweren in de aanslag simpele kerkers doorkruist. Combat is hierbij vermakelijk, maar objectief gezien zeker niets speciaals, al was het verplicht moeten wisselen van wapens op den duur wel een klein irritatiepunt. Maar buiten dat is het weinig meer dan een game waar je prima een dagje mee zoet kunt zijn. Dus je kunt het erger treffen.