In een relatie is er zoiets als een volgorde. Een richtlijn voor hoe zaken ongeveer zouden moeten lopen. En hoewel daar variaties in zitten, komt samenwonen doorgaans pas nadat je een koppel wordt. UchiKano draait dat echter om.
In deze game komt jouw jeugdvriendin Ayame op verzoek van haar ouders tijdelijk bij je wonen terwijl zij voor werk in het buitenland verblijven. In veel gevallen zou dat een vreemd verzoek zijn, maar jullie families zijn erg innig en het is natuurlijk niet onmogelijk voor leden van het tegenovergestelde geslacht om een platonische relatie erop na te houden, zelfs als ze in hetzelfde huishouden verblijven. Ware het niet dat geen van beide op die manier naar de ander kijkt.
Grenzen
Een jarenlange status quo wordt echter niet zo makkelijk doorbroken en dus spendeer je de eerste vier uur van UchiKano al dansend om elkaar heen. Dat is jammer als je reden voor aanschaf was dat je aan je trekken wil komen, maar voor wie een partijtje zwijmelen wel kan waarderen zijn het deze vier uur die de eindsprint des te fijner maken. Wat hierbij helpt, is dat ontwikkelaar Argonaut moeite heeft gedaan om Ayame neer te zetten als een echt mens. Wat ik hiermee bedoel, is dat veel Japanse media vrouwen afschilderen in een té flatterend licht en ze bijna verheerlijken. Hier gebeurt dat ook wel, maar minder aangename onderwerpen als aanhoudende pijn na de ontmaagding en de maandelijkse cyclus komen ook aan bod, waardoor het geheel wat meer down to earth voelt.
Dat gezegd hebbende, is die ontmaagding en alles wat erop volgt natuurlijk de reden waarom 99% van jullie deze game zullen kopen. En ook wat dat betreft stelt het niet teleur. De art is schitterend, al had ik er graag wel iets meer variatie in gezien, en Ayame is van volledige voice acting van hoog niveau voorzien. Uchikano is wel een kinetic novel en geen visual novel, dus hou er rekening mee dat er geen keuzes te maken zijn en de replay-waarde daarmee nihil is. Maar of dat erg is?
Verhouding
Recentelijk heb ik steeds meer het gevoel dat games onnatuurlijk lang zijn geworden en wat dat betreft raakt UchiKano voor mij precies de juiste snaren. Het verhaal volgde een logisch verloop en kwam tot een natuurlijke conclusie. Nergens voelde het afgeraffeld of juist opgerekt, hetgeen ik wel vaak heb gehad bij visual novels die op die manier de meerdere eindes kunnen implementeren of alle keuzes kunnen verkennen. Simpel gezegd zit de pacing precies juist en met verkoopprijs van ongeveer € 20,- (verkoper MangaGamer heeft enkel dollarprijzen welke kunnen fluctueren) is zes uur naar mijn mening voldoende. Al mag meer in de vorm van een vervolg snel komen!
Conclusie
UchiKano is een een short but sweet-ervaring die je in ongeveer zes uur vertelt hoe jeugdvrienden leren omgaan met hun veranderde gevoelens voor elkaar. Dit doet het met sterke voice acting voor de heldin, de tijd nemen om alles op te bouwen, mooi artwork en een focus door keuzes weg te nemen. Het gebrek aan keuzes maakt tegelijkertijd wel de replay-waarde nihil en je ziet wat vaak dezelfde art terug, dus hou daar wel rekening mee.