Aan alle goede dingen komt een eind, zo ook de razend populaire Uncharted-serie van Sony. Het tweede deel ging de boeken in als één van de beste avonturengames ooit, en vorig jaar liet ontwikkelaar Naughty Dog met Uncharted 4 nog eenmaal zien wat het in huis had. Verbazingwekkend was daarom de aankondiging van Uncharted: The Lost legacy, een op zichzelf staande uitbreiding die het beste van de serie in een paar uur weet neer te zetten.
The Lost Legacy speelt zich af na het vierde deel en dat betekent dat Nathan Drake’s avonturen erop zitten. De charismatische avonturier maakt plaats voor twee interessante vrouwen die al eens eerder een belangrijke rol vervulden als zijpersonages: Chloe Frazer en Nadine Ross. Door ingewikkelde omstandigheden is Chloe genoodzaakt de ex-baas van huurleger Shoreline om hulp te vragen tijdens haar zoektocht naar de Slagtand van Ganesh. Op de hielen gezeten door de kalme schurk Asav leert Chloe meer over haar roots en de link tussen de Slagtand en de cultuur van het eeuwenoude Hoysala-rijk in India. Het is een onwaarschijnlijke samenwerking, maar een voorbode voor een volwaardige Uncharted-game.
Meer Uncharted
Na een schattige opening in een prachtige Indiase stad wordt al snel duidelijk dat The Lost Legacy inderdaad van oorsprong een uit de hand gelopen DLC is. De besturing, mechanieken en andere kenmerken zijn identiek aan die van Uncharted 4, wat voor spelers die hoopten op een andere richting voor de serie wellicht een teleurstelling is. Het klauteren op rotsen en het schieten vanuit cover werkt in ieder geval nog altijd uitstekend. Chloe rijkt steeds met haar hand naar een volgende richel wanneer het veilig is om te springen en vuurgevechten bestaan wederom uit het verlaten van je dekking door scherp gegooide granaten en het uitschakelen van gepantserde soldaten. Zelfs de grijphaak die in Uncharted 4 werd geïntroduceerd is weer niet zelden een belangrijke oplossing voor veel problemen. Het is voelt allemaal vertrouwd op de best mogelijke manier.
Hier en daar heeft Naughty Dog duidelijk geluisterd naar feedback van fans. Nadat we met onze ogen rollen als we de eerste kist verplaatsen, grappen de dames dat ze deze in de toekomst zullen vermijden. Ook lijkt de ontwikkelaar gekeken te hebben naar de verhouding tussen platformen, schieten en puzzelen, om binnen zes tot acht uur een vrijwel perfecte mix hiervan af te leveren. Platform- en draaipuzzels zijn prominent aanwezig en doen niet onder voor de andere games, en het ontdekken van de oogverblindende natuur neemt een groot deel van de tijd in beslag. Dit heeft als gevolg dat er voor schietgrage spelers wat minder tijd overblijft om te knallen, maar de game bevat genoeg weergaloze setpieces om dit goed te maken. Het fijne tempo zorgt er anderzijds ook voor dat er genoeg tijd is om even bij te komen en je ogen uit te kijken.
Echte vernieuwingen op het gebied van gameplay zijn er niet, behalve het nieuwe lockpick-systeem waarmee deuren of wapenkratten worden geopend. De simpele minigame levert gedurende de game een aantal keer flinke zweethanden op, omdat rondwandelende vijanden Chloe tijdens het proces kunnen spotten, maar is geen drastische verandering. Ook kunnen spelers naast de tientallen schatten zogenaamde Hosaya-munten verzamelen, die als beloning een stuk geschiedenis van het rijk opleveren uit de mond van quasi-geschiedkundige Chloe.
Een vleugje meer vrijheid
De grootste vernieuwing is eigenlijk te vinden in de West-Ghats, een open berggebied waarin spelers in willekeurige volgorde de verschillende tombes kunnen bezoeken. Chloe neemt tijdens dit hoofdstuk plaats achter het stuur van de 4x4, terwijl ze met Nadine bekvecht over wat de juiste route naar de volgende aanwijzing is, of naar een van de optionele tombes. Deze vrijheid voelt wat onwennig, maar past uitstekend binnen de game als afwisseling op de lineaire gameplay. Het is daarom jammer dat The Lost Legacy niet meer van dit soort vrij te verkennen gebieden bevat, maar hierna weer overgaat in meer gestroomlijnde actie. Gelukkig speelt de Jeep een vaste schakel in de game tijdens bloedstollende actiescènes. Ook laat de grotere schaal van omgevingen het toe om vijanden van veraf te markeren en geruisloos om te leggen. Stealth is ten opzichte van het vorige deel weinig veranderd, maar nog altijd even effectief.
The Lost Legacy is geen wereldtournee, maar speelt zich geheel af in India. Dit heeft als groot voordeel dat het achtergrondverhaal van de Slagtand van Ganesh en de cultuur van de van de oude Indiase koningen goed uit de verf komt, in plaats van de soms verwarrende plotlijnen van de eerdere Uncharted-games. Chloe weet dankzij haar vader, die als archeoloog geobsedeerd was door de schat, een hoop nuttige informatie te geven. Deze focus op het volk van het Hosaya-rijk en hun ondergang doet de verhaalvertelling goed en geeft een stukje extra inhoud aan de indrukwekkende hoofdsteden die het duo bezoeken.
Twee nieuwe sterren
Dit maakt het verhaal niet alleen beter, maar ook persoonlijker. Chloe en Nadine zijn niet voor niets de sterren van de game en hun chemie tovert om de haverklap een grijns op ons gezicht. Chloe praat zich graag uit moeilijke situaties en pakt haar biezen als het haar teveel wordt, terwijl Nadine recht voor haar raap is met haar vuisten of geweren. De twee nemen elkaar constant in de maling, maar krijgen zo nu en dan ook flinke ruzie of kunnen elkaar niet luchten om redenen die we liever niet prijsgeven. De band tussen Chloe en Nadine heeft voor het eerst ook invloed op de gameplay. Wanneer het slechter gaat tussen de twee zullen spelers minder zien van de verbeterde gevechtsanimaties van Nadine en zal ze Chloe niet wijzen op rondlopende vijanden, een interessante bijkomstigheid tijdens gevechten.
Vooral Chloe en haar verleden staan in de schijnwerpers, waarmee ze de ontwikkeling ontvangt die het personage al een tijd lang verdient. Naast de harde Nadine zet ook slechterik Asav een goede rol neer. De kalmte die de man uitstraalt verhult zijn dubieuze levensvisie, waarmee hij toch iets afwijkt van de typische schurkenrol uit de games. Dankzij fantastische prestaties door de acteurs achter de dames, heer en andere personages moge het wel duidelijk zijn dat Naughty Dog twee fantastische protagonisten heeft neergezet, die de serie in een eventueel volgend deel uitstekend kunnen dragen.
Conclusie
Uncharted: The Lost Legacy voelt aan als een volwaardige korte game die alle goede facetten van de serie in de juiste verhoudingen combineert. Het feit dat het een uitbreiding is op Uncharted 4 maakt dat er vergeleken met dit deel op het gebied van gameplay weinig is veranderd, maar ook India weergegeven wordt zoals geen andere game dat kan. Dankzij de dynamiek tussen Chloe en Nadine is het doelgerichte verhaal met krankzinnige scènes een feest om te aanschouwen en de extra vrijheid is een leuke bonus. Mocht The Lost Legacy écht de laatste game zijn, dan had de ontwikkelaar de serie niet beter kunnen afsluiten.
Uncharted: The Lost Legacy bevat de volledige multiplayer en een nieuwe Survival Arena Mode.