Een naam is het uithangbord van een product. Een visitekaartje als het ware, dat de aandacht van de andere partij moet trekken. En dat deed Unravel Two. Het eerste wat velen immers zal opvallen, is de rare naam van deze tweede Unravel-game. Genummerde vervolgen krijgen doorgaans een simpel cijfer achter de franchise-naam of worden, bij uitzondering, voorzien van een Romeinse nummering. Een uitgeschreven cijfer is echter bij mijn weten niet eerder gebruikt. Gelukkig is dit niet simpelweg een stijlkeuze van ontwikkelaar Coldwood, Unravel Two is namelijk meer dan zomaar een tweede deel in de serie. Het is een tweede deel, met twee Yarny’s, dat je bij voorkeur met zijn tweeën beleeft. Huize Hendriks stond daarom een paar avonden op rij in het teken van co-op vertier.
Met mijn vrouw aan mijn zijde begon ik aan het tweede avontuur van het uit garen bestaande mannetje Yarny, waarvan we er dit keer ieder een mochten besturen. Standaard is er een rode en een blauwe Yarny, maar met een snelle trip naar het startmenu kan je Yarny verschillende kleuren, gelaatsuitdrukkingen én een geslacht geven. En alleen hierom al scoort Unravel Two een klein pluspuntje. Het volgen van je karakter, vooral wanneer het spel wat hectischer wordt, is namelijk vele malen simpeler als je de kleur neemt die je zelf leuk vindt. Zo gingen we al snel verder als een bruinrode en felgroene versie van onze ventjes, klaar om de opvallend realistische en minutieus vormgegeven wereld van Unravel Two te ontdekken.
Er is altijd een touw aan vast te knopen
Om direct maar even duidelijkheid te scheppen: ja, Unravel Two heeft een verhaal en nee, ik ga daar niet diep op in. Er wordt namelijk geen woord gesproken over de gebeurtenissen die plaatsvinden, maar we zien enkel een jongen en een meisje op de achtergrond die voor iets lijken te vluchten. De game is hierdoor erg open voor interpretatie. Eerlijkheid gebied me echter te zeggen dat ik er desondanks weinig aandacht aan besteedde, daar de gameplay veel meer wist te boeien.
Die gameplay komt, als je het in een hokje wilt plaatsen, neer op een puzzle-platformer met een focus op samenwerking tussen de twee Yarny’s. Deze Yarny’s kunnen door één speler worden bestuurd, die tijdens het puzzelen tussen de twee wisselt, maar de game is gemaakt met co-op in het achterhoofd. En na het spelen van de game kan ik beamen dat het op die manier veel beter tot zijn recht komt.
De Yarny’s moeten, verdeeld over zeven levels, allerlei gevaren vermomd als puzzels trotseren, zoals een brand, een vloedgolf en een boze kalkoen, en doen dit met de garen waar hun lichaam uit bestaat. Deze kunnen bijvoorbeeld gebruikt worden om aan uitsteeksels te zwaaien, jezelf op te trekken aan je partner wanneer je een sprong mist en een brug te bouwen om obstakels mee te verplaatsen. Dit zijn echter slechts enkele simpele voorbeelden van de mogelijkheden, die de basis vormen voor de puzzels van de game. Puzzels die vrijwel altijd teamwork vereisen tussen Yarny’s én spelers.
In de knoop met jezelf
Het overgrote deel van deze puzzels zal de gemiddelde gamer ongetwijfeld bekend voorkomen. Speler een houdt bijvoorbeeld een hendel die een deur opent omlaag, zodat speler twee kan passeren en de volgende figuurlijke dominosteen kan aantikken. Unravel Two zit vol met variaties op dit basisconcept, die met name in het begin van de game bijna kinderachtig simpel zijn. Coldwood bouwt hier gaandeweg op voort en weet zo enkele heel goed gevonden puzzels uit de mouw te schudden die wat meer moeite kosten om te overwinnen, maar helaas verschijnen deze pas wanneer het einde van de game reeds in zicht is. De puzzels zijn dan ook, althans in mijn ogen, het zwakke deel van de ervaring. Het platformen daarentegen is....
Als Yarny ben je tot meer in staat dan enkel de reguliere sprong die je in nagenoeg elke videogame tot je beschikking hebt. Eerder hadden we het al over zwaaien aan uitsteeksels en het bouwen van bruggen in de context van puzzels, maar deze vormen net zo zeer een onderdeel van de platformsecties, waardoor deze razendsnel kunnen zijn.
Yarny’s kunnen zichzelf op gefixeerde plaatsen in het level bevestigen aan bijvoorbeeld een tak of paal en deze vervolgens gebruiken om aan te slingeren. Door op deze wijze momentum te creëren kun je jezelf lanceren naar plekken die voorheen buiten je bereik lagen. En dat is op zich niet zo moeilijk. Net zoals bij de puzzels wordt het platformen echter gaandeweg lastiger, tot je aan het einde moeiteloos een slingerlancering koppelt aan een serie wall jumps, een spectaculaire dubbelsprong en een nieuw aanhechtpunt in een vrij letterlijke interpretatie van ‘de vloer is lava‘. En het is op deze momenten dat de co-op-mogelijkheden positief tot uiting kwamen.
De rode draad
Hoewel Unravel Two niet de moeilijkste platformer is, is het er wel een waarin je je vaak geen fouten kunt permitteren. Yarny heeft geen hartjes, vormen of ander soort buffer waarmee klappen kunnen worden opgevangen en elke misstap kan daarom resulteren in de dood. Gelukkig kan een partner dat voorkomen.
Omdat de twee Yarny’s aan elkaar bevestigd zitten, kan de eerste speler bijvoorbeeld met een druk op de linkertrigger het touw vasthouden om te voorkomen dat de andere verder kan vallen. Dit zorgt ervoor dat een foutje je niet direct terugstuurt naar het laatste checkpoint, maar heeft ook nog een veel belangrijkere functie. Het zorgt voor een gevoel van camaraderie. Zelfs wanneer de ene speler een inschattingsfout maakt, kan de ander dat compenseren, iets wat in veel andere co-op platformers niet mogelijk is. Hiervoor heb je echter meestal wel slechts een fractie van een seconde. Unravel Two wordt ideaal gezien dan ook gespeeld met twee spelers die aan een half woord genoeg hebben om elkaars intentie te begrijpen en in de makkelijkere beginlevels voldoende op elkaar ingespeeld zijn om synchroon te kunnen bewegen. En wanneer je dat kan wanneer de puzzels hun hoogtepunt bereiken en worden gecombineerd met snelle platformsecties, dan is Unravel Two een werkelijk magische ervaring die met ongeveer vier uur veel te snel voorbij is. Er zijn dan nog challenges en collectibles om na te jagen, maar die weten het gevoel toch niet zo te vangen.
Conclusie
Unravel Two is het tweede deel in de serie, met twee Yarny’s, die je ideaal gezien met zijn tweeën speelt. En daar heb ik een tweeledig gevoel aan overgehouden. Als jij samen met een vriend / partner / gezinslid de prachtige wereld van Unraveled verkent, waarbij jullie goed genoeg samenwerken om het tempo erin te houden, dan is Unravel een uitstekende co-op platformer die in ieder geval ruim boven de middenmoot uitschiet. Als je het in je eentje speelt gaat de magie echter al snel verloren. Dan is het een vrij simpele, maar wel aardige platformer die je in enkele uren doorkruist en waarschijnlijk al snel gaat vergeten. De belangrijkste vraag is dus eigenlijk: hoe speel jij?