Wolfenstein is inmiddels een franchise die al zo lang bestaat, dat velen van ons de eerste game in de serie niet hebben meegemaakt. Dat ook echt elke Wolfenstein-game een goede game is, is dan weer een heel ander verhaal. De hoop dat dit niet voor The New Order geldt, was daarom groot toen ik de disc in mijn Xbox One deed, en ik zou zeker niet teleurgesteld worden.
Wat nou als de Nazi’s de Tweede Wereldoorlog gewonnen hadden? Een vraag die veel geschiedenisfanaten zal bezighouden, en een vraag waarover MachineGames een game hebben gemaakt. The New Order neemt je mee naar een alternatief verleden in 1960, waarin de Nazi’s de wereld overheersen. De welbekende Captain Blazkowicz keert terug met een next-gen tintje en vecht deze keer aan de kant van het verzet. Hij moet alles op alles zetten om generaal Deathshead, de leider van Nazi-Duitsland, een kogel door het hoofd te kunnen schieten. Voor het eerst in het verleden van Wolfenstein krijgt onze Blazkowicz het voor elkaar om een vriendin te krijgen, wat enige romantiek toevoegt aan de game.
Op zich is dit verhaal nog redelijk normaal te noemen. Het is echter de uitwerking van het verhaal dat The New Order zo speciaal maakt. Terwijl je de missies doorloopt, kom je namelijk verschillende krantenartikelen tegen die je een goed beeld geven van hoe de Nazi’s uiteindelijk hebben gewonnen. Daarnaast heeft MachineGames erg goed gedacht aan de details. Zo kom je de Nachtwacht tegen in het kantoor van een officier naast andere beroemde kunstwerken. Tel daar nog eens bij op dat de animaties samen met de voice acting enorm goed gedaan zijn, en je hebt een bijzonder goed uitgewerkt verhaal.
Dat Wolfenstein zich eens een keer niet afspeelt in de Tweede Wereldoorlog wil echter niet zeggen dat alles helemaal aangepast is aan de toekomst. In veel hedendaagse games pak je automatisch kogels op, maar dat geldt niet voor The New Order. Elke keer wanneer je iemand verslagen hebt, kun je weer wat kogeltjes oppakken. Daarnaast kun je health en armor oppakken, die je het vanzelfsprekend langer laten volhouden wanneer een vijand zijn magazijn op jou leegt. Dat MachineGames bij de ontwikkeling van The New Order ook nog heeft gedacht aan de oudere games is tof voor de fans, waaronder ik. Of het nieuwe publiek deze keuze kan waarderen blijft echter de vraag.
Wat de echte shooterfan altijd wel kan waarderen, is dat The New Order ouderwets erg veel knalplezier bevat. Met een groot arsenaal aan wapens schiet je je op verschillende manieren door de missies heen. Wat vooral voor veel plezier zorgt is dat je nu ook met twee wapens in de hand je vijanden te lijf kan gaan. Het grote aantal bloedspetters dat uit je vijanden spat wanneer je ze vermoordt en de meest brute manieren waarop je vijanden kan vermoorden met een mes, maken het feest compleet.
Dat betekent echter zeker niet dat Wolfenstein: The New Order enkel hersenloos knalwerk bevat. Bij verschillende missies heb je namelijk ook de mogelijkheid om iedereen in stilte af te knallen. Wanneer je voor deze mogelijkheid kiest komt wel een knulligheidje naar boven: de domme AI. Laat je je gezicht duidelijk zien aan een vijand maar duik je snel weer weg? Meer dan een ‘huh’ zul je niet krijgen van je vijand. Het is erg jammer dat vijanden er op dat moment niet voor kiezen om op onderzoek uit te gaan, aangezien dat realistischer is en ook nieuwe tactieken met zich meebrengt. De domme AI is ook op andere momenten goed te zien. Vermoord je een vijand één meter van een andere tegenstander af en schreeuwt hij zich de longen uit zijn lijf? Het boeit die andere geen reet, want hij gaat gewoon door met zijn bezigheden.
Gelukkigerwijs innoveert The New Order op verschillende manieren. De belangrijkste manier daarvan is de laser. Dit wapen laat je op bepaalde plaatsen nieuwe wegen maken door een stuk weg te branden uit een bepaalde muur of hek. Dit kan er dus voor zorgen dat er enkele puzzelelementen te vinden zijn in de game, wat meestal wel leuk is. Toch kwam het bij mij vaak voor dat de laser niet als eerste oplossing werd gezien als ik niet wist hoe ik verder kon komen, terwijl je de laser toch wel soms nodig hebt om uit een bepaald gebied te komen. Op enkele momenten faalt het level-design, aangezien het niet altijd even duidelijk is wat je moet doen om verder te komen en of je je laser moet gebruiken. Je wordt enkel geholpen door een klein blauw vierkantje, die bijvoorbeeld te zien is bij een hendel die je om moet draaien. Dit vierkantje is echter pas te zien is als je erg dichtbij staat. Hierdoor kun je soms van het afschieten van nazi’s overgaan naar het doorzoeken van elk hoekje totdat je een uitweg vindt, wat erg jammer is.
Om ervoor te zorgen dat je niet elk level hetzelfde doorloopt, heeft MachineGames in The New Order een perk systeem geïntroduceerd. Dit systeem laat je bepaalde dingen vrijspelen wanneer je een bepaalde actie hebt gedaan. Bijvoorbeeld kun je opdracht krijgen om vijftien mensen te vermoorden met je pistool, waarna je de silencer vrijspeelt. Op deze manier moedigt de ontwikkelaar je aan om niet altijd hetzelfde te doen, wat zeker fijn is bij een game die enkel een singleplayer heeft.
Het feit dat Wolfenstein: The New Order geen multiplayer bevat, kan de levensduur van de game aantasten. MachineGames weet dit echter te voorkomen door een singleplayer te maken waar je je voor een lange tijd mee vermaakt. Na ongeveer veertien uur gespeeld te hebben zag ik de credits voorbijrollen. Dan moet er nog rekening mee gehouden worden dat ik op een hoge moeilijkheidsgraad heb gespeeld en ik elk hoekje van elk level ontdekt heb. Daardoor kun je de game voltooien in zo’n tien uur als je op een lage moeilijkheidsgraad speelt en je je door de levels heen rusht. Een tweede keer spelen is gelukkig een zeer aantrekkelijke optie, door de verschillende speelstijlen en een belangrijke keuze die gemaakt moet worden in het begin van de game.
Toen naar buiten kwam dat The New Order een resolutie heeft van 1080p en een framerate van 60fps op zowel de PlayStation 4 als de Xbox One, zal dat veel mensen verbaasd hebben. Echter krijgt de game het niet voor elkaar om zich te kunnen presenteren als een echte next-gen titel. Het ziet er allemaal wel mooi uit, maar door het feit dat de game ook uitkomt op de PlayStation 3 en Xbox 360 hoef je niet te veel te verwachten van de game op de next-gen consoles. Over de muziek hebben we dan weer niks te klagen, die past namelijk perfect bij de game. Meerdere malen zul je echte Duitse volksmuziek tegenkomen tijdens het spelen.
Conclusie
Waar ik een first-person shooter verwachtte waarin ik alle nazi’s hersenloos moest neerschieten, kreeg ik in Wolfenstein: The New Order een shooter van formaat met een enorm goed uitgewerkt verhaal. De soms domme AI en falend level-design zijn wel op te merken, maar zullen je ervaring weinig aantasten. Hierdoor is The New Order een game die veel mensen zal aanspreken. Zo ook de oude fans, die enkele oude aspecten van games zullen herkennen in deze shooter.