XIII is een spel gebaseerd op -leve ons vaderland, hoera, hoera -een Belgische stripreeks. Dat was echter niet de meest opmerkelijke eigenschap van dit spel. Er werd namelijk gebruik gemaakt van een nieuwe techniek in de First-Person Shooters, genaamd Cell-Shading. Door een procedé worden aan de objecten in het spel een zwarte buitenlijn toegevoegd, die - in combinatie met de juiste textures - dit spel een comicbook-effect moest geven. Dit experiment is zeker geslaagd, maar het spel mist dan weer wat aandacht op andere punten.
Het verhaal in XIII zit zeker goed. Je wordt wakker op een strand, volledig versuft (dat mérk je ook als je het personage dan de juiste richting probeert uit te sturen) en zonder enig idee van wie je bent, wat je doet, laat staan waar je naartoe wilt. Gaandeweg wordt duidelijk dat je blijkbaar de president hebt vermoord (of toch niet ?) en nu door de FBI, CIA en een hoop leuke huurmoordenaars liever zonder ademhaling gesteld zou worden. Vanaf dit punt ontrafelt het verhaal zich verder, met onverwachte plotwendingen en mooie flashbacks.
De traditionele FPS-elementen zijn aanwezig: een arsenaal aan wapens, gaande van standaard pistool tot harpoen tot de ouwe getrouwe bazooka. Deze wapens vergaar je uiteraard door de verschillende levels van het spel door te spelen. Is er dan niets origineels aan de gameplay ?
Gelukkig wel. Een eerste welkome afwisseling zijn de levels waarin je niet gezien mag worden. Stealth is dus de boodschap, en dat kan voor interessante situaties en acties zorgen. Je kan, zoals in Splinter Cell, lijken over je schouder leggen en in een donker hoekje dumpen. Het spel is overigens zeker van redelijke lengte, met een speelduur van ongeveer 30 uur.
Verder bevat het spel nog een interessant functie. Je kan de geluiden van je tegenstanders (tekst, voetstappen, kuchjes) gewoon zién. Gesprekken verschijnen als tekstballonnetjes en traditionele strip-geluiden zoals whack, tap en crash verschijnen ook in hun schreeuwerige stijl. Dit alles gebeurt gelukkig volledig gestileerd, zodat het spelplezier niet bedorven wordt door schreeuwerige effecten.
Het moet gezegd worden dat de Cell-Shading techniek de uniciteit van dit spel de hoogte in schiet, en alles er visueel ook mooi uitziet. Je hebt echt het gevoel dat je een virtuele strip met klasse doormaakt.
Wel moet ik hierbij nuanceren dat deze techniek vooral op de models te zien is, alsook op je eigen wapens en projectielen. De spelomgevingen zijn soms wat simpel, vooral binnenin de gebouwen. (Gang. Deur. Gang. 2 Deuren. Gang ...) Dit wordt dan echter wel goedgemaakt door de mooie buitenomgevingen. Van gloeiende canyon tot ijskoud winterwoud, alles ziet er - binnen de comic-style - zeer mooi uit.
Wat niet kan gezegd worden over de cutscenes. Deze lijken slechte WMV-encodes, en dit kwaliteitsgebrek stoort soms wel. Gelukkig worden de meeste flashbacks uit het spel gerenderd door de engine, en zijn deze wél van hoge kwaliteit.
Nog een groot voordeel is dat je helemaal geen monster van een PC moet hebben om deze speciale effecten te kunnen bewonderen. Een CPU van 700 Mhz, 128 Mb ram en een DirectX 8 grafische kaart zouden het klusje moeten klaren. Het spel draait op een zwaar gemodificeerde versie van de UT2003-engine.
Over de intelligentie van je tegenstanders valt weinig te zeggen. In de Stealth-missies zijn ze duidelijk wel alerter, maar in de gewone missies reageren ze op normale wijze, natuurlijk afhankelijk van de moeilijkheidsgraadsinstelling.
Een zeer grote verdienste in dit spel moeten we toekennen aan de muziek. Deze werd speciaal voor het spel gecomponeerd en bestaat uit verschillende genres: van jazz tot techno. Heel mooi en zeer opvallend is ook hoe deze muziek tijdens het spel naadloos in elkaar gemixt wordt. Je hebt even een gevecht gehad (pompende beats of stevige gitaren), en terwijl je de kogels verzamelt en de lijken op wapens doorzoekt dringt de jazz-tune weer door in het spel. Prachtig.
De gewone geluidseffecten (wapens/personages) zijn in orde, meer niet. Er moet wel vermeld worden dat het spel - zeker als het op het geluid aankomt - een dosis humor bevat. Sommige soldaten hebben blijkbaar een zangcarrière laten liggen voor de legerdienst ...
XIII bevat ook een knappe multiplayermogelijkheid. De standaard-modi zijn beschikbaar (Deathmatch/Team Deathmatch/Capture The Flag) alsook enkele andere mooie opties, zoals het spelen van een sabotagematch of het plaatsen van een bom à la Counterstrike. Ik moet wel vermelden dat het aantal servers voor het spel een beetje tegenvalt (Meer dan 30 zijn er niet), maar niets houdt je tegen om zelf een LAN-game op te starten, wat overigens gemakkelijk was in te stellen en vlekkeloos verliep.
XIII kan rekenen op een steengoed verhaal en dito soundtrack, dit aan een mooie speellengte. De Cell-Shading techniek wordt goed gebruikt voor models en buitenomgevingen, maar het leveldesign van de binnenruimtes is vaak wat simpel. Gelukkig zit er wat originele afwisseling in de levels en kan XIII rekenen op een degelijke multiplayeroptie. Tel daarbij de relatief lichte systeemeisen en je hebt een spel dat zijn plaatsje bij de FPS-games wel verdiend heeft.